Το Μουσείο Φρυσίρα εισέρχεται στη νέα χρονιά με την αναδρομική έκθεση ενός σημαντικού Ευρωπαίου καλλιτέχνη. O Βαλέριο Αντάμι γεννήθηκε το 1935 στην Ιταλία, μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στη μικρή πόλη Μέινα και τη Γαλλία, ταξιδεύει πολύ, αγαπά την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. Δεν είναι μονάχα ένας χαρισματικός ζωγράφος αλλά και μια φυσιογνωμία πνευματική, φίλος του Κάρλος Φουέντες, του Ζακ Ντεριντά, του Ιταλο Καλβίνο, του Οκτάβιο Πας. Ενας ζωγράφος που μεταιωρίζεται ανάμεσα στην τέχνη και τη διανόηση.
Στο μουσείο της Πλάκας θα φιλοξενηθούν από τις 15 Ιανουαρίου μέχρι και τις 14 Μαρτίου 50 πίνακές του. «Είναι ένας σπουδαίος καλλιτέχνης» λέει ο Βλάσης Φρυσίρας. «Τα έργα του «ακουμπούν» στην Αναγέννηση με ένα σημερινό τρόπο. Δημιουργίες του υπάρχουν σε όλα τα μεγάλα μουσεία του κόσμου και σε πολλά δημόσια κτίρια του Παρισιού. Είναι ένας βιρτουόζος σχεδιαστής που ίδρυσε μάλιστα στην Ιταλία την FondatioAdami, μια Ακαδημία Σχεδίου που θα λειτουργήσει φέτος, για νέους ζωγράφους. Το 2006 η Fondatioσε συνεργασία με το Μουσείο Φρυσίρα και το Μουσείο Πικάσο στη Μάλαγα, θα συνδιοργανώσει μια μεγάλη έκθεση για τον Σλέμερ, έναν εκ των συνιδρυτών του Μπάουχαους»
Τέχνη και μνήμη
Ο Αντάμι σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην «K» πριν από λίγους μήνες διακηρύσσει με πάθος τις απόψεις του για την τέχνη. Πιστεύει ότι η ζωγραφική κινδυνεύει καθώς όλο και περισσότεροι δημιουργοί σαγηνεύονται από τα νέα τεχνολογικά μέσα: «Οσο οι άνθρωποι δεν ήξεραν γράμματα, επιβίωνε ένα μεγάλο μέρος της προφορικής παράδοσης, της ιστορίας που περνούσε από στόμα σε στόμα και από παππού σε εγγονό. Από την στιγμή που γίναμε εγγράμματοι, που μάθαμε πώς να χρησιμοποιούμε έναν υπολογιστή βελτιώθηκε η ζωή μας. Κόπηκε όμως ο ομφάλιος λώρος με τη θύμιση, το συναίσθημα, την ίδια τη γνώση. Αλλο να κοπιάζεις για να βρεις κάτι και άλλο να πατάς μερικά κουμπιά και να το εκτυπώνεις από το Ιντερνετ. Το ίδιο συμβαίνει και με τον τρόπο που οι καλλιτέχνες δημιουργούν ένα έργο τέχνης. H μνήμη ενός ζωγράφου δεν συνδέεται τόσο με την όραση όσο με την αφή, την δύναμη των δαχτύλων να κατανοήσουν το σχήμα και το μέγεθος ενός αντικειμένου, ενός προσώπου. Την ικανότητα του τυφλού να ψηλαφεί και να αναγνωρίζει τα πράγματα. Εξηγούμαι: πρέπει να έχεις χαϊδέψει πρώτα ένα κορμί για να μπορέσεις να το ζωγραφίσεις. Αν δεν το έχεις περιεργαστεί με τα χέρια σου, στον πίνακα θα αποτυπώσεις ένα μάθημα ανατομίας, ένα επιστημονικό σχέδιο και όχι ένα σώμα που αναπνέει, δονείται, αναδίδει θερμότητα. Θα έχεις χάσει αυτήν την ποιητικότητα που υπάρχει στο δέρμα, στην ανθρώπινη σάρκα…».
Μονογραφία
Την ερχόμενη Τρίτη θα παρουσιαστεί στους εκπροσώπους του Τύπου και μια καλαίσθητη μονογραφία που συνοδεύει την έκθεση. Για την έκδοση αλλά και το έργο του Αντάμι θα μιλήσουν ο Κώστας Τσόκλης, ο Βασίλης Βασιλικός, ο Ανταίος Χρυσοστομίδης και ο Αντόνιο Ταμπούκι, φίλος του ζωγράφου.
Στις 256 σελίδες της περιέχονται 120 έγχρωμες και 50 ασπρόμαυρες αναπαραγωγές έργων του, κείμενα του B. Βασιλικού και του Ιταλο Καλβίνο, των τεχνοκριτών Ντορ Αστον και Νικολά Καλά, ένα αφήγημα του Ταμπούκι σε μορφή ημερολογίου, ένα δοκίμιο του Οκτάβιο Πας καθώς και σελίδες από το σημειωματάριο του ίδιου του καλλιτέχνη.