Ποτέ ένα δίσεκτο έτος δεν έτυχε τόσο καλότυχης υποδοχής.
Μιλώ κρατώντας στα χέρια μου το ημερολόγιο του 2004 που επιγράφεται «Οι Οπερες του Κόσμου», από τις εκδόσεις Λιβάνη. Η έκδοση εντάσσεται στις προσπάθειες της Εταιρείας για τη Δημιουργία του Νέου Κτιρίου της Ελληνικής Λυρικής Σκηνής, και εύχεται κανείς στην ακούραστη Βάσω Παπαντωνίου, αν το φιλόδοξο σχέδιό της πραγματοποιηθεί, να είναι τόσο καλαίσθητο όσο αυτή η έκδοση.
Το βιβλίο -διότι περί βιβλίου, εντέλει, πρόκειται- μας ξεναγεί με πλήθος πολύτιμων πληροφοριών στα μεγάλα λυρικά θέατρα του πλανήτη: Covent Gardeστο Λονδίνο, Palais Garnier στο Παρίσι, Scala του Μιλάνου, Fenice της Βενετίας, Κρατική Οπερα της Βιέννης, Μαριίνσκι στην Αγία Πετρούπολη, Μetropolitaτης Νέας Υόρκης, αλλά και Μπαϊρόιτ και Πράγα και Λισσαβώνα και Μόσχα και Στοκχόλμη.
Η Κατερίνα Σχινά που έγραψε τα κείμενα με στυλ, αλλά και λιτή αμεσότητα, είναι μια ιδανική ξεναγός που, επιπλέον, ευφυώς διανθίζει τις σελίδες της με αποσπάσματα ιστορικών κειμένων, ρήσεις μουσικών και φιλοσόφων που προσθέτουν πινελιές αισθητισμού.
Η ηδονική περιήγηση των ματιών ολοκληρώνεται διά χειρός Βάσως Αβραμοπούλου με μια λεπταίσθητη εικονογράφηση: παλιές γκραβούρες, ξυλογραφίες, σπάνιες λιθογραφίες, αφίσες έργων, φωτογραφίες από χώρους και παραστάσεις συνθέτουν ένα πολύχρωμο σκηνικό που στεγάζει τις βουβές πια νότες του παρελθόντος.
Αισθάνεσαι την ανάγκη, όταν κλείνεις τον τόμο, σαν να πέφτει μια γοητευτική αυλαία, να χειροκροτήσεις, μετά τη δεξιοτεχνική άρια των αισθήσεων.
Ασφαλώς το βιβλίο είναι προσχηματικώς και ημερολόγιο, αλλά κανένας εκλεκτικός αναγνώστης δεν θα θελήσει να κηλιδώσει τις σελίδες του. Στη χειρότερη περίπτωση θα γράψει με συμπαθητική μελάνη για να το φυλάξει αλώβητο στη βιβλιοθήκη του.
Αν πάλι το χρησιμοποίησε για να σημειώσει τις παραστάσεις ή τις μουσικές εκδηλώσεις που θα παρακολουθήσει μέσα στη χρονιά, θα πρέπει να επιλέξει, αν όχι φτερό, τουλάχιστον πένα. Χρυσή κατά προτίμηση.