«Οι δεσμευόμενοι, που την επομένη των εκλογών θα πετάξουν δεσμά, ζώνες και τριχιές χωρίς να εκπληρώσουν αυτά για τα οποία δεσμεύθηκαν, θα είναι, εκτός των άλλων, και ΓΕΛΟΙΟΙ» (sic τα κεφαλαία). Ποιος τα γράφει αυτά – δεν θα το πιστέψετε: εκείνος που πριν από τρεις μήνες διαλαλούσε κι έγραφε στην προς «Καθημερινή» επιστολάρα του «εγώ δεν θα είμαι υποψήφιος στις προσεχείς εκλογές (για διοίκηση του Θεατρικού Μουσείου), έχω δεσμευθεί όταν υπέβαλα υπόμνημα και παραίτηση», ενώ, ως γνωστόν, «την επομένη» και υποψηφιότητα έβαλε και εξελέγη – ο δεσμευμένος! Ολα τα περιμένω από αυτόν, αλλά και να αυτοχαρακτηρίζεται έτσι δημόσια – και με κεφαλαία! Αλλά, βλέπεις, όταν παριστάνεις τον κήνσορα επί παντός, θα σου ‘ρθουν και τα… κατακεφαλαία!
Στα εγκαίνια της νέας αίθουσας «Νίκος Σκαλκώτας» του Μεγάρου κανείς (Χρήστος Λαμπράκης, Βενιζέλος ή Ευθυμίου) δεν βρήκε να πει μία (1) λέξη για τον μεγάλο μουσουργό που με τ’ όνομά του βαφτίστηκε η αίθουσα! Ούτε που παίχτηκε ένα μικρό, έστω, κομμάτι του…
Εξαίρετη παράσταση, από τις ωραιότερες φέτος, η «Μαρία Στούαρτ» που σκηνοθέτησε ο Νίκος Μαστοράκης στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, με (λαμπρές) Ρένη Πιττακή (Στούαρτ) και Μπέτη Αρβανίτη (Ελισάβετ). Βλέπεις Σίλερ και ακούς για την πολιτική στον σημερινό κόσμο. Ετοιμάζονται πάλι φέτος για τα ηλίθιας δομής και διαβλητής επιλογής τραγουδιστικά βραβεία «Αρίων» οι δισκογραφικές εταιρείες, αλλά η κατάντια τους αποκαλύπτεται περισσότερο από κάτι άλλες «λεπτομέρειες»: Δεν βρίσκει πού να εκδώσει τα νέα της τραγούδια η Λένα Πλάτωνος! Σαν δεν ντρέπονται, τα τσακάλια πια. Ανακοίνωσε ο Κύριος Βουλγαράκης το πρόγραμμα των Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Μόλις στεγνώσουν τα αίματα από τις σφαγές, τα λέμε. Να δεις όλη αυτή η μιζέρια και γρουσουζιά γύρω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες πώς θα μεταστραφεί μόλις αρχίσουν οι ξένοι και τα διεθνή ΜΜΕ να προβάλλουν το γεγονός. Να δεις ενθουσιασμό πάλι τότε… Οπως όταν «Πήραμε, μωρή, τους Ολυμπιακούς!», που είπε -δηλητηριωδώς παραστατικά- ο Φασουλής.
Προς το παρόν, μας πρήζουν πράσινοι και βένετοι. Πώς θα αντέξουμε ακόμα ένα μήνα αυτά τα στόματα, κι όλη τη μωρία των κολαούζων – άσε τα πάσης φύσεως ασυμμάζευτα και χυδαία Κολλητήρια σε τηλεραδιόφωνα… (Βούλωστο!) Ηγέτις Μουκίου, ω, η Ηγέτις του Θεσσαλικού (θεάτρου, κάμπου και καρακαμπίλας). H που θα καταρτίσει «ρεπερτόριο μια στο καρφί και μια στο πέταλο». H που «θα μυήσει πρώτα τον θεατή που δεν ξέρει από θέατρο και σιγά σιγά θα ικανοποιήσει και τον θεατή που ξέρει». H που ήρθε να καταλύσει την προηγούμενη… «αλγολαγνική κατεύθυνση» του Θεσσαλικού! H που θεωρεί «αιμοβόρο» τον Ευριπίδη! Η που θεωρεί τον εαυτό της και τον προστάτη της δήμαρχο Λαρίσης, Τζανακούλη με τ’ όνομα, «συνδυασμό ποιότητας και οικονομίας». Η που, τέλος, σκοπεύει να θέσει υπό επιτροπίαν τον -αν ποτέ ευδοκήσει να βρει και να διορίσει- νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του Θεσσαλικού. Οχι, εκέκραξε, δεν θα διαλέγει ο καλλιτεχνικός διευθυντής τα έργα, θα έχει κι εκείνη λόγο! Η Επίτροπος Μουκίου – καημένε ΔΗΠΕΘΕσόπουλε, τι σου ‘μελλε να πάθεις…