Ανάμεσα στην πολιτική και στο όνειρο…

Ανάμεσα στην πολιτική και στο όνειρο…

5' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τέσσερις ημέρες μετά την έναρξή του, το 54ο Φεστιβάλ Βερολίνου μοιάζει να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην πολιτική και στο όνειρο. Από τις 26 ταινίες του επίσημου προγράμματος (οι 23 διαγωνίζονται για τη Χρυσή Αρκτο) έχουν προβληθεί οι επτά, με επικεφαλής τον Βρετανό Τζον Μπούρμαν και το «Country of my skull», που τοποθετείται στη Νότιο Αφρική της δεκαετίας του ’90 με ζωντανή τη μνήμη και ανοιχτά τα τραύματα του απαρτχάιντ. H κατ’ εξοχήν πολιτική νότα των ημερών πρόκειται να εξελιχθεί σε μουσική συμφωνία μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα έως το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου, όταν η κριτική επιτροπή ανακοινώσει τα βραβεία της φετινής Μπερλινάλε. Τις δύο τελευταίες ημέρες μάλιστα (12 και 13 του μηνός) συναντώνται τρεις κορυφαίοι Ευρωπαίοι σκηνοθέτες, ο καθένας από τους οποίους έχει μιαν εντελώς προσωπική διαδρομή και τη δική του, διαμορφωμένη κινηματογραφικά, αντίληψη τόσο για την πολιτική όσο και για το όνειρο: O Θόδωρος Αγγελόπουλος με το «Λιβάδι που δακρύζει», ο Ερίκ Ρομέρ με τον «Τριπλό πράκτορα» και ο Κεν Λόουτς με «Ενα τρυφερό φιλί». O διευθυντής του Φεστιβάλ Ντίτερ Κόσλικ, μάλιστα, αναφέρεται στις ταινίες αυτές για να στηρίξει την άποψή του ότι «αρκετοί δημιουργοί εργάζονται σταθερά προς την κατεύθυνση να επαναφέρουν την πολιτική στο σινεμά». Και, ναι μεν αποφεύγει να προσδιορίσει το στίγμα της 54ης Μπερλινάλε, δεν αρνείται όμως ότι η πολιτική από τη μία πλευρά και τα όνειρα – επιθυμίες από την άλλη («όνειρα εφικτά αλλά ιδιαίτερα που ενώνουν τους χαρακτήρες στην οθόνη») συνθέτουν τον άξονα της φετινής διοργάνωσης. H πολιτική, είτε ως θρίλερ (Ρομέρ) είτε ως έπος (Αγγελόπουλος) είτε ως ερωτική ιστορία ανάμεσα σε έναν Πακιστανό μετανάστη και μια καθολική Αγγλίδα (Λόουτς), εμπνέει τους καθιερωμένους δημιουργούς, που ισορροπούν την πολιτική τους άποψη μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας.

Το πρόγραμμα

Η ελληνική συμμετοχή φαίνεται πως κατέχει ξεχωριστή θέση στο διαγωνιστικό πρόγραμμα. Οχι μόνο γιατί στο site της Μπερλινάλε, που αναφέρεται στις 26 ταινίες του επίσημου τμήματος, δεσπόζει μια υποβλητική φωτογραφία του Δημήτρη Σοφικίτη από το «Λιβάδι που δακρύζει», αλλά και γιατί ο Ντίτερ Κόσλικ στις συνεντεύξεις και επίσημες ανακοινώσεις του δεν παραλείπει να τονίσει την παρουσία του Θ. Αγγελόπουλου, μαζί με εκείνη του Μπούρμαν, του Ρομέρ, του Λόουτς.

Η 12η ταινία του Ελληνα δημιουργού (προβάλλεται συμβολικά στις 12 του μηνός), θα κάνει ταυτόχρονα την πρεμιέρα της, την ίδια μέρα, στο Βερολίνο και στην Ελλάδα, ενώ ο σκηνοθέτης σε δορυφορική σύνδεση μέσω της EPT θα εμφανιστεί και στις αίθουσες τριών πόλεων (Αθήνας, Πάτρας, Θεσσαλονίκης) να προλογίζει το «Λιβάδι που δακρύζει» από το βήμα του Berlinale Palast. Κοντά του θα βρίσκεται και η πρωταγωνίστριά του Αλεξάνδρα Αϊδίνη, η ελληνική επιλογή για τον θεσμό του Shooting Stars (νέοι Ευρωπαίοι πρωταγωνιστές) που έχει καθιερώσει το EuropeaFilm Ρromotion.

Σήμερα το βράδυ διαγωνίζεται για τη Χρυσή Αρκτο και η ταινία «Monster» της Πάτι Τζένκινς, με τη Σαρλίζ Θερόν (υποψήφια ήδη για Οσκαρ) εντυπωσιακή στη μεταμόρφωσή της, στον ρόλο της κατά συρροήν δολοφόνου Αϊλίν Γουόρνος, η οποία εκτελέστηκε από την πολιτεία της Φλόριντα πριν από δύο χρόνια.

Στο πρόγραμμα της Δευτέρας έχουν συγκεντρωθεί οι Λατίνοι: ο Αργεντινός Ντάνιελ Μπούρμαν με το «Τελευταίο αγκάλιασμα», ο Ιταλός Ματέο Γκαρόνε με την «Πρώτη αγάπη» και ο Ισπανός Μανουέλ Γκουτιέρεζ Αραγκόν με τη «Ζωή που ελπίζεις», γνώριμος του Βερολίνου και από προηγούμενες συμμετοχές του.

Η Τρίτη διαθέτει ποικιλία: Ενας Αμερικανός, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ (βραβευμένος στο παρελθόν με τη Χρυσή Αρκτο) με το «Πριν το ηλιοβασίλεμα», ένας Γάλλος, ο Σεντρίκ Καν, με τα «Κόκκινα φανάρια» (βασισμένο σε μυθιστόρημα του Ζορζ Σιμενόν) και ένας Κορεάτης, ο Κιμ Κι-Ντουκ, με τη «Σαμαρείτιδα», την ιστορία δύο κοριτσιών που στρέφονται στην πορνεία για να συγκεντρώσουν χρήματα και να έρθουν στην Ευρώπη.

Την Τετάρτη αναμένεται η γερμανική συμμετοχή του Ρόμουαλντ Κάρμακαρ «Νυχτερινά τραγούδια», μαζί με την αμερικανο-κολομβιανή του Τζόσουα Μάρστον «Μαρία, πλήρης χάριτος» (μια καταπιεσμένη 17χρονη γίνεται βαποράκι για να αλλάξει τη ζωή της) και την αμερικανική, επιστημονικής φαντασίας, του 26χρονου γεννημένου στον Λίβανο Ομάρ Ναΐμ «The final cut», με πρωταγωνιστή τον Ρόμπιν Γουίλιαμς.

Η Πέμπτη είναι η ημέρα του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Το πρωί, διαγωνίζεται επίσης η γερμανοτουρκική συμπαραγωγή «Head on» του Φατίχ Ακίν.

Την Παρασκευή το επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα ολοκληρώνεται με τις προβολές του Ερίκ Ρομέρ, του Κεν Λόουτς και τη γυναικεία ματιά της, δημοφιλούς στο Χονγκ Κονγκ, ηθοποιού και σκηνοθέτιδος Σίλβια Τσανγκ, «20: 30: 40». Τρεις γυναίκες, 20, 30 και 40 χρόνων, κυνηγούν η καθεμιά το δικό της όνειρο.

Ο Ρομέρ διάλεξε μια Ελληνίδα…

Αν και γύρισε ένα πολιτικό θρίλερ, δεν θα μπορούσε να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο εκτός από τα ανθρώπινα συναισθήματα, δεν θα μπορούσε παρά να επεξεργαστεί τους διαλόγους με την ακρίβεια και τη μέθοδο θεατρικού συγγραφέα. O 83χρονος Ερίκ Ρομέρ, από τους ζωντανούς μύθους του γαλλικού σινεμά, συμμετέχει στο Φεστιβάλ Βερολίνου με την τελευταία του ταινία «Τριπλός πράκτορας». Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, μια Ελληνίδα ηθοποιός, η Κατερίνα Διδασκάλου, την οποία επέλεξε ο Ρομέρ ανάμεσα σε πολλές υποψήφιες, από ένα βίντεο που έφτασε στα χέρια του από τη Γαλλίδα ατζέντισσά της.

Η Διδασκάλου ερμηνεύει μια Ελληνίδα ζωγράφο στο Παρίσι της δεκαετίας του ’30, την Αρσινόη, η οποία είναι παντρεμένη με έναν Ρώσο εμιγκρέ, πρώην στρατιωτικό. «Πρόκειται για αληθινή ιστορία, μόνο που στην πραγματικότητα η γυναίκα ήταν Ρωσίδα χορεύτρια», λέει η K. Διδασκάλου. «H ηρωίδα είναι η προσωποποίηση της αθωότητας και της ακεραιότητας. Στο τέλος, ανακαλύπτει ότι ο άντρας της είναι τριπλός πράκτορας, συλλαμβάνεται ως συνεργός και φυλακίζεται. O άντρας της έχει εξαφανιστεί και αυτή δεν είναι παρά το εξιλαστήριο θύμα. Νομίζω ότι ο μόνος λόγος που ο Ρομέρ μετέτρεψε τη Ρωσίδα της πραγματικής ιστορίας σε Ελληνίδα, είναι γιατί λατρεύει την Ελλάδα».

Τι συγκίνησε τον Ρομέρ σε αυτήν την ιστορία; Δύσκολο να απαντήσει η ίδια. «Οι ήρωες μιλούν πολύ για τα συναισθήματά τους, τα αναλύουν. Μιλούν γι’ αυτά και γύρω από αυτά. Ενίσχυσα στην Αρσινόη την πλευρά της ερωτευμένης γυναίκας, τον έρωτα που αισθάνεται για τον άντρα της. O Ρομέρ δεν είχε καμία αντίρρηση».

Προσόντα και τύχη

Μπορεί η K. Διδασκάλου να είναι προικισμένη με τα «τυπικά» προσόντα -γοητευτική εμφάνιση, άριστη γνώση των γαλλικών και αξιοζήλευτες θεατρικές σπουδές-, δεν θα έφθανε όμως στο πλατό της νέας ταινίας του Ρομέρ αν δεν τη βοηθούσε και η τύχη. Απόφοιτη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση στη Νέα Υόρκη. Δάσκαλοί της, η Ούτα Χάγκεν και ο Μίλος Φόρμαν. Εμφανίστηκε σε θεατρικές παραστάσεις στη N. Υόρκη, παντρεύτηκε, απέκτησε δύο κόρες (σήμερα είναι 18 και 16 ετών, ενώ πριν από πέντε χρόνια απέκτησε και ένα γιο!) και επέστρεψε στην Ελλάδα το ’93. Τον πρώτο της θεατρικό ρόλο της τον έδωσε ο σκηνοθέτης Δημήτρης Εξαρχος στον «Πατούχα» του Κονδυλάκη και στη συνέχεια στο «Ενυδρείο» του Μουρσελά. Επαιξε στον κινηματογράφο («Οργασμός της αγελάδας» και «Εξι με έξι») και στην τηλεόραση. H παρουσία της σε μια βουλγάρικη ταινία («Μετά το τέλος του κόσμου» του Ιβαν Νίτσεφ), που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ της Βερόνα, της άνοιξε τον δρόμο για το Παρίσι και τον Ερίκ Ρομέρ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή