Ενα ανοιχτό αμφιθέατρο από χιόνι και πάγο. Ενα αμφιθέατρο ελληνικής σύλληψης σε μία μικρή φινλανδική πόλη, καταδικασμένο να σβήσει για πάντα σε λίγες ημέρες με το πέρασμα του σκληρού σκανδιναβικού χειμώνα. H τετραμελής αρχιτεκτονική ομάδα Anamorphosis από την Αθήνα (Νίκος Γεωργιάδης, Παναγιώτα Μαμαλάκη, Κώστας Κακογιάννης, Βάιος Ζητωνούλης) βρίσκεται στο Ροβανιέμι της Φινλανδίας όπου ανοίγει αύριο για το κοινό μία από τις πιο εκκεντρικές καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες της φετινής σεζόν.
Ζάχα Χαντίντ και Γιόκο Ονο
Το Snow Show, όπως ονομάζεται το project, είναι ουσιαστικά μία συνάντηση 16 αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνών που χωρίστηκαν σε οκτώ ζεύγη (ένας αρχιτέκτονας με έναν καλλιτέχνη) για να προτείνουν ανά ζευγάρι μία κοινή δημιουργία με μοναδικό υλικό το άφθονο χιόνι της περιοχής. H παρουσία της ελληνικής ομάδας, κατόπιν σχετικής πρόσκλησης, αποκτά ακόμα μεγαλύτερο βάρος, αν σκεφθούμε ότι ανάμεσα στους οκτώ αρχιτέκτονες συναντάμε προσωπικότητες πρώτης γραμμής όπως της Ιρακινής Ζάχα Χαντίντ και του Ιάπωνα Αράτα Ισοζάκι. Στους καλλιτέχνες ξεχωρίζουν τα ονόματα της Κίκι Σμιθ και της Ρέιτσελ Γουάιτρεντ ενώ η «παλαίμαχος» αλλά πάντα θελκτική για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης Γιόκο Ονο συνεργάζεται με τον Ισοζάκι.
Σ’ αυτό το μάλλον ασυνήθιστο για την ελληνική αρχιτεκτονική διεθνές περιβάλλον, το αθηναϊκό γραφείο φιλοδοξεί να δώσει το δικό του στίγμα. Προτείνει ένα αμφιθέατρο που διαμορφώνεται ημικυκλικά σε κάθετη τομή στο έδαφος με τρεις διαφορετικές επιμέρους περιοχές: τις κερκίδες που αναπτύσσονται σπειροειδώς και «φιλοξενούν» το έργο της Ιρλανδής Ευα Ρόθτσαϊλντ, τον προστατευμένο χώρο της ορχήστρας, τις υπέργειες βαθμιδωτές σειρές για τους θεατές που από την εξωτερική πλευρά αναπτύσσονται σε σχήμα πυραμίδας. Σε τμήμα της εξωτερικής πλευράς τοποθετούνται πέντε επιφάνειες από πάγο που θα χρησιμεύουν ως video wall.
Σαν δίνη
Η κεντρική ιδέα της ελληνικής πρότασης κερδίζει τις εντυπώσεις καθώς μεταφέρει στο στατικό χιονισμένο τοπίο τη δυναμική μίας έντονης κίνησης, τη δυναμική μίας δίνης. Ουσιαστικά, «συγκρούονται» δύο αντίρροπες δυνάμεις: η εγκάρσια τομή είναι μία σπείρα που δεν είναι τίποτα άλλο από μία ανεστραμμένη πυραμίδα. H διαρκής κίνηση «εξελίσσει» την σπείρα στην πυραμίδα που βλέπουμε να ανυψώνεται πάνω από το έδαφος.
Για τον Νίκο Γεωργιάδη η συμμετοχή στο Snow Show είναι μία αφορμή για παιχνίδι. Οσο κι αν το κεντρικό ζήτημα που αναδύεται στην επιφάνεια είναι αρκετά σοβαρό: τη σχέση τέχνης και αρχιτεκτονικής. «Καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες εκπροσωπούν δύο κόσμους διαφορετικούς», λέει στην «K» ο κ. Γεωργιάδης. O ίδιος θεωρεί ότι με το Snow Show γεννιέται ένα θέμα: κατά πόσο ο αρχιτέκτονας μπορεί να «καλλιτεχνίσει», να υπερβεί, δηλαδή, το «καθήκον» της λειτουργικότητας, και αντίστοιχα, κατά πόσον ο καλλιτέχνης μπορεί να διαχειριστεί ένα λειτουργικό πρόβλημα έτσι ώστε να αφορά περισσότερο την κοινωνία. Αν υπάρχει ένα πρόβλημα σήμερα, πιστεύει η ομάδα της Anamorphosis, είναι ότι οι αρχιτέκτονες ενδιαφέρονται περισσότερο να βάλουν την προσωπική τους σφραγίδα ενώ οι σύγχρονοι καλλιτέχνες αποδεικνύονται σε αρκετές περιπτώσεις ανίκανοι να επικοινωνήσουν με την κοινωνία. O αυστηρός περιορισμός του Snow Show για τη χρήση του υλικού (απαγορεύεται οτιδήποτε άλλο πέρα από το χιόνι και τον πάγο) δημιουργεί συνθήκες αυτοπειθαρχίας τόσο για τους μεν όσο και για τους δε, με προφανή στόχο την προσήλωση στο κοινό έργο. Χορηγός της ελληνικής συμμετοχής ο EOT.