Οι προσευχές αιώνων εισακούστηκαν. Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, στο εγγύς μέλλον οι καλόγεροι θα είναι σε θέση να τρώνε μοσχαράκι γάλακτος, χωρίς προηγουμένως να το βαφτίσουν ψάρι. Επιστήμονες από το Χάρβαρντ απέδειξαν ότι μπορούν να εκτραφούν βοοειδή, γενετικά μεταλλαγμένα, που το κρέας τους θα είναι εμπλουτισμένο με τα ευεργετικά συστατικά των ιχθυελαίων. Ετσι, ο φόβος της χοληστερίνης εξορίζεται, οι νηστεύοντες θα μπορούν να καταναλώνουν αβγά, κρέας και γάλα χωρίς να κολάζονται, ενώ τα νέα προϊόντα δεν θα μυρίζουν ψαρίλα σαν το δυστυχές Ριτσάκι, την κορούλα της Φαύστας του Μποστ. Αρκετοί επιστήμονες προειδοποιούν για τον κίνδυνο της εμφάνισης ανωμαλιών και παραμορφώσεων (π.χ., να γεννηθεί ένα μοσχαράκι με Γκούτσι φόρεμα), αλλά όλα τα διατροφικά και πολιτικά εγχειρήματα των ημερών είναι υψηλού ρίσκου.
Συνηθίζουμε, δεν υπάρχει τίποτα που να μην το έχουμε συνηθίσει, όπως λέει ο ποιητής. Συνηθίσαμε το παγωτό σοκολάτα με την επικάλυψη «που δεν είναι σοκολάτα», συνηθίσαμε τις νύχτες χωρίς έναστρο ουρανό, τα ρόδα χωρίς άρωμα, το ψωμί χωρίς κόρα, τα καρπούζια χωρίς κουκούτσια, τον κατακτητικό πόλεμο που βαφτίζεται απελευθερωτικός, τα όπλα μαζικής καταστροφής που δεν είναι όπλα, τα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια, τον λόγο που δεν είναι λόγος.
Η συμμετοχική δημοκρατία έγινε η καραμέλα των ημερών και ας απουσιάζουν βασικές αρχές της, όπως η λογοδοσία και το ανακλητό των εκπροσώπων, οι αυτοδιαχειριζόμενες οργανώσεις στους τόπους εργασίας και κατοικίας, η πλατιά ενημέρωση πριν από τη λήψη αποφάσεων. Δεκάδες είναι οι τηλεοπτικές συζητήσεις στις οποίες δεσπόζουν οι γνωστές ηχηρές λέξεις (ρήξη, τομή, ανατροπή, νέες ιδέες), αλλά ούτε ένα γυάλινο «πανελάκι» δεν στήθηκε για τα θεωρητικά μοντέλα, το ιστορικό περιεχόμενο και τις σύγχρονες εφαρμογές της συμμετοχικής δημοκρατίας – πράγματα που δεν είναι απροσπέλαστα και εξωτικά, αλλά γνωστά ακόμα και σε πρωτοετείς φοιτητές των Πολιτικών Επιστημών. Η λαϊκή βούληση εκφράζεται πλέον από γκάλοπ, απλοϊκά συνθήματα («όλοι μαζί στη νέα εποχή») και ένα αμετάκλητο 99,8%. Αρχηγική και προσωποπαγής η λήψη των αποφάσεων, συμμετοχική και πανηγυρική η αποδοχή τους. «Η ηλεκτρονική δημοκρατία έχει κιόλας ξεκινήσει», μας λένε, όταν εδραιώνονται η πλανητική ηλεκτρονική παρακολούθηση και το ψηφιακό φακέλωμα των καθημερινών δραστηριοτήτων των πολιτών.
Σήμερα οι σημαίες που κυματίζουν στις κομματικές συγκεντρώσεις δεν είναι πλαστικές, αλλά καμωμένες από λεπτό συνθετικό υλικό, φτηνό ρεγιόν που φέγγει και εύκολα ξεφτίζει. Ανεμίζουν σαν βαμβακερό πανί, αλλά δεν έχουν ίχνος φυσικής ίνας μέσα τους. Παρδαλό, συνθετικό και όχι πολύχρωμο είναι το νέο ύφος και η «νέα αισθητική», που δεν εδράζεται στον νου και στην κρίση, αλλά σε στερεότυπα δανεισμένα από την αγοραία ψυχολογία, τα ριάλιτι και την αστρολογία: αύρα, θετική ενέργεια, χημεία, «να είσαι ο εαυτός σου». Μια μεταφυσική επικάλυψη, που «δεν είναι σοκολάτα», φασκιώνει και παραμορφώνει όνειρα και ελπίδες.
Δεν είμαστε Αμερικανάκια, αλλά δεν λέμε όχι για λίγη «αμερικανιά», που ομοιοκαταληκτεί με τη μαγκιά και την ταρζανιά. Και αφού το βόδι γίνεται ψάρι, γιατί και ο νεοφιλελευθερισμός να μη γίνει ο σοσιαλισμός της νέας εποχής;