Epidemic (**) Είκοσι τρία χρόνια μάς χωρίζουν από αυτό το φορμαλιστικό παιχνίδι του Λαρς φον Τρίερ, που ακολούθησε το «Στοιχείο του εγκλήματος». Πρόκειται για το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας για την Ευρώπη, η οποία απλώνεται μπροστά στον κινηματογραφικό φακό του ανήσυχου Δανού σαν ένα τοπίο παρακμής και αποσύνθεσης.
Στο «Στοιχείο του εγκλήματος» ο Τρίερ έμοιαζε να απαντά στον «ρεαλισμό» του αμερικανικού φιλμ νουάρ σκηνοθετώντας με όρους φανταστικού σινεμά έναν καθ’ όλα υπαρκτό εφιάλτη. Στο «Epidemic» μοιάζει να αποτίει φόρο τιμής στον πατριάρχη του δανέζικου σινεμά Καρλ Ντράγιερ, αφήνοντας ελεύθερο τον βετεράνο διευθυντή φωτογραφίας Χένιχ Μπέντστεν (φωτογράφος του Ντράγιερ σε μνημειώδεις ταινίες όπως ο «Λόγος» και η «Γερτρούδη») να επιστρέψει στην πρωταρχική ύλη του σινεμά, στο φως και το σκοτάδι, για να αποτυπώσει σε γκρίζες διαβαθμίσεις του ασπρόμαυρου φιλμ εικόνες με τη Γηραιά Ηπειρο μολυσμένη από μια επιδημία και λυγισμένη από την αγωνία του μαζικού θανάτου.
Η ιστορία είναι προσχηματική με άμεση συνέπεια μια χαοτική ταινία. Σε ρεαλιστικό επίπεδο, ένας σκηνοθέτης (ο Τρίερ) και ένας σεναριογράφος (ο συνεργάτης του Νιλς Βόρσελ) συζητούν ένα σενάριο για μια ταινία τρόμου. Σε φανταστικό επίπεδο (η μυθοπλασία της μελλοντικής ταινίας) ένας νεαρός γιατρός, ο δρ Μέσμερ (υπαρκτό πρόσωπο, το οποίο υπό την επίδραση του αποκρυφισμού και των απόψεων περί «ζωικού μαγνητισμού» διατύπωσε μια θεραπευτική μέθοδο, γνωστή ως μεσμερισμός), προσπαθεί να σώσει την Ευρώπη από την επιδημία.
Ο Τρίερ επιστρέφει στο παρελθόν σε γκρίζες περιοχές της ιστορικής μνήμης για να μιλήσει σαν προφήτης για το μέλλον. Στο τέλος, αφήνει μια υπνωτισμένη γυναίκα να αφηγηθεί στο παραλήρημά της ό,τι δεν μπορεί να περιγραφεί ως εικόνα στο σενάριο της ταινίας τρόμου που γράφει με τον Βόρσελ.
– «Κορίτσια από σπίτι» («UptowGirls») (*). Μια κακομαθημένη κοπέλα (Μπρίτανι Μέρφι), η οποία ωριμάζει όταν γίνει νταντά μιας οκτάχρονης.
– Grind (x). Ανεκδιήγητη περιπέτεια με ήρωες μια παρέα εφήβων που ονειρεύονται να γίνουν σταρ του επαγγελματικού skateboarding.