Τριάντα έξι χρόνια από τότε που ηχογράφησε το πρώτο της τραγούδι η Δήμητρα Γαλάνη δεν είναι από εκείνες τις τραγουδίστριες με τις πωλήσεις στα ύψη. Εχει όμως το καλό οι δίσκοι της να πουλάνε αργά και σταθερά μέσα στο χρόνο. Αυτή η σταθερότητα είναι που τη χαρακτηρίζει και συνάμα η ανησυχία της -επειδή λατρεύει τη μουσική- να ψάχνει το καινούργιο, το διαφορετικό. Οσο παράξενο κι αν φανεί, είναι από τις λίγες τραγουδίστριες που έχουν την περιέργεια για το τι γίνεται γύρω τους. Ξέρει τη χαρά της αναζήτησης και παράλληλα είναι γενναιόδωρη με τους άλλους. Προωθεί τις νέες δυνάμεις του τραγουδιού, δεν τσιγκουνεύεται.
Το 2004 είχε έντονη παρουσία. Εδωσε τον δίσκο «Το σ’ αγαπώ», σε δική της μουσική και στίχους Μαριανίνας Κριεζή, Μυρτώς Κοντοβά και Στεφανίας Χάρσουλα· το live από τη ζωντανή ηχογράφηση στο Μεγαρο Μουσικής· και το τραγούδι που έδωσε για τον νέο δίσκο της Αλκηστης Πρωτοψάλτη. Και μέσα σε όλα αυτά, εκδόθηκε ένα ακόμη cd με ερμηνείες ξένων τραγουδιών: Famous blue raincoat του Κοέν σε στίχους Νικολακοπούλου, Imagine και Because του Λένον με τη Λένα Πλάτωνος κ.ά. -τα περισσότερα στη γλώσσα τους και δυο τρία μόνο σε ελληνική απόδοση.
Είναι τολμηρό να ‘χεις τρία cd τον χρόνο και μαζί να έχεις φτιάξει ένα από τα καλύτερα προγράμματα της χρονιάς (στο Vox, με την Αλκηστη Πρωτοψάλτη). Μπορεί να μην έχει την έκταση της φωνής που είχε παλιά, έχει όμως περισσότερη εκφραστικότητα και συναίσθημα. Σαν να έχει ξεφύγει απ’ όσα τη συγκρατούσαν, γιορτάζει τραγουδώντας, κάνει ποίηση το άχτι της καθημερινής ζωής, όπως συμβαίνει στο τραγούδι «Μια ζωή», και δίνει απλόχερα επιτυχίες σε άλλους..