Σαν να μην έφτανε η Ψυττάλεια, ένα δεύτερο Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων έντεκα δήμων που καταλαμβάνει έκταση 100 στρεμμάτων ετοιμάζει η ΕΥΔΑΠ μεταξύ των περιοχών Πικερμίου, Σπάτων, Ραφήνας, σε απόσταση αναπνοής από οικισμούς χιλιάδων ανθρώπων και την «Ακρόπολη της παλαιοντολογίας». Πρόκειται για τα περίφημα παλαιοντολογικά ευρήματα του Πικερμίου, διάσημα στη διεθνή επιστημονική κοινότητα, ήδη από τον 19ο αιώνα, για τα οποία έχουν γίνει 400 δημοσιεύσεις σχεδόν σε όλες τις γλώσσες ενώ πικερμικά ευρήματα (απολιθωμένα ζώα) κοσμούν τις βιτρίνες μουσείων του Βερολίνου, του Λονδίνου, της Βιέννης, του Μονάχου και του Παρισιού.
Συγκεκριμένα το κέντρο απέχει 55μ. από το Μεγάλο Ρέμα χώρος απολύτου προστασίας και φυσικού κάλλους (ΦΕΚ 281/93) και 800 μ. από τον κηρυγμένο (1984) αρχαιολογικό χώρο, στον οποίο βρέθηκαν απολιθώματα ζώων που έζησαν στην περιοχή πριν από έξι έως εννέα εκατομμύρια χρόνια.
Εκεί όπως επισημαίνει ο ανασκαφέας κ. Νικόλαος Συμεωνίδης που το 1971 έως το ’79 διενήργησε ανασκαφές (Τομέας Ιστορικής Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης) στη θέση «Κισδάρι», το υπουργείο Πολιτισμού το 1986 έχει θεσμοθετήσει τη ζώνη A απολύτου προστασίας του αρχαιολογικού χώρου. Παράλληλα το Πανεπιστήμιο Αθηνών με τη Νομαρχία Ανατολικής Αττικής σχεδιάζει την κατασκευή μουσείου. «Οπου και να σκάψεις στην περιοχή ανακαλύπτεις ευρήματα. Πώς είναι δυνατόν να γίνει μουσείο και γεωπάρκο δίπλα σε μια μονάδα επεξεργασίας λυμάτων;». Πρόβλημα υπάρχει και στον χώρο της ανασκαφής που σκεπάστηκε για να ανοίξει εκ νέου όταν θα ανεγερθεί το μουσείο αφού «έχει μετατραπεί πολλές φορές σε σκουπιδότοπο». Ολα αυτά όταν για την ανάδειξη του χώρου και την ανέγερση του Παλαιοντολογικού Μουσείου, το Πανεπιστήμιο Αθηνών είχε προχωρήσει στην εκπόνηση προκαταρκτικής μελέτης στη θέση «Κισδάρι». Σύμφωνα με αυτή, το μουσείο θα στέγαζε τα αποκαλυφθένα απολιθώματα στο χώρο που βρέθηκαν και τα συντηρημένα ευρήματα από τις παλιότερες ανασκαφές. Τίποτε όμως απ’ αυτά δεν προχώρησε «λόγω του γεγονότος ότι η νέα θέση βρίσκεται σε ιδιόκτητη έκταση, η οποία δεν έγινε δυνατόν μέχρι σήμερα να απαλλοτριωθεί» παραδέχεται ο Ευάγγελος Βενιζέλος το 2002 απαντώνας τότε σε ερώτηση του βουλευτή Θ. Κατσιγιάννη. Και ενώ το ΥΠΠΟ δεν μπορεί να εφαρμόσει παλιότερες αποφάσεις του, η ίδια κυβέρνηση προχωρά στη μελέτη για την κατασκευή του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων. «Οπωσδήποτε η γειτνίαση με ένα ΚΕΛ τέτοιου μεγέθους θα υποβαθμίσει την όποια προσπάθεια ανάδειξης της παλαιοντολογικής ανασκαφής του Πικερμίου και των μοναδικών ευρημάτων της» παραδέχεται και ο Νομάρχης Αντολικής Αττικής, κ. Λεωνίδας Κουρής. Υπογραμμίζει επίσης ότι έπρεπε να αναδειχθεί και το ρέμα που υπάρχει στην περιοχή «σε εφαρμογή της απόφασης την οποία έλαβε το ΥΠΠΟ προς 20ετίας» ενώ για το ίδιο το ΚΕΛ σημειώνει πως: «εγείρονται πλέον περιβαλλοντικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν από τους αρμοδίους» μετά τα τελευταία γεγονότα στην Ψυτάλλεια.
Το θέμα έφτασε μέχρι το ΣτΕ ενώ ανάστατοι εμφανίζονται οι κάτοικοι των διπλανών περιοχών για τις επιπτώσεις ενός τέτοιου έργου.
Μην ξεχνάμε ότι 800 μ. από το σημείο που θα κατασκευαστεί το έργο βρέθηκαν απολιθώματα σαρκοφάγων ζώων όπως: μαχαιρόδοντες, πικερμικές ύαινες, ο Μεσηπίθηκος ο Πεντελικός, ρινόκεροι, η γιγαντιαία χελώνα -μήκους τριών μ. -που έζησε στην περιοχή «όσο ένα VW όπως σημειώνει ο ανασκαφέας» κ.α. Τη διαφύλαξη αυτού του μνημείου της φύσης με τη δημιουργία ενός τοπικού μουσείου έχει πολλές φορές επισημάνει ο ανασκαφέας, ο οποίος όπως τονίζει: «σε διαφορετική περίπτωση θα βρεθούμε υπόλογοι απέναντι στο διεθνή επιστημονικό και πολιτιστικό χώρο που μοιραία θα μας καταλογίσουν βαριά ευθύνη αλλά το κυριότερο απέναντι στη συνείδησή μας σαν Ελληνες επιστήμονες».