Σκηνοθεσία: Φρανσουά Οζόν
Ερμηνεία: Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσι, Στέφαν Φράις.
Το «5 φορές το 2» είναι πέντε κομμάτια από την κοινή ζωή ενός άνδρα και μιας γυναίκας, που το ένα διαδέχεται το άλλο αντίστροφα. Αρχίζει με το επίσημο τέλος ενός γάμου (πρώτα με τις νομικές εκκρεμότητες στο γραφείο ενός δικηγόρου διαζυγίων και αμέσως μετά με τις συναισθηματικές, στο ψυχρό δωμάτιο ενός ξενοδοχείου όπου το σεξ ισοδυναμεί με βιασμό) και τελειώνει με το φλερτ των δύο μελλοντικών συζύγων σε μια ακρογιαλιά της Μεσογείου την ώρα που το σκοτάδι αρχίζει να σκεπάζει τη γαλήνη ενός ειδυλλιακού ηλιοβασιλέματος. Στο ενδιάμεσο του «5 φορές το 2» υπάρχουν τρεις σκηνές από την ιστορία του παντρεμένου ζευγαριού: O «μυστικός» δείπνος με ένα συγγενικό ζευγάρι ομοφυλοφίλων, κατά τη διάρκεια του οποίου αποκαλύπτεται η κρίση. H γέννηση του παιδιού, που προκαλεί πανικό στον άνδρα. H ημέρα του γάμου και η πρώτη νύχτα της απιστίας.
Ο Γάλλος σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν δεν κρύβει την αγάπη του για το θέατρο. H ταινία αποτελείται από πέντε αποσπάσματα που μοιάζουν με μονόπρακτα και υπογραμμίζουν τη μοιραία κατάληξη του έρωτα και του γάμου, σε ένα συναισθηματικό περιβάλλον όπου η πίστη και η απιστία είναι έννοιες ρευστές. H πλοκή είναι ανύπαρκτη, γιατί το τέλος είναι εξ αρχής δεδομένο, και όλο το βάρος έχει μετατοπιστεί στη μεγέθυνση των λεπτομερειών που περιγράφουν λιτά, κοφτά και ρεαλιστικά το χρονικό της σχέσης των δύο συζύγων. Το δράμα του Ζιλ και της Μαριόν δεν καταγράφεται. Είναι υπόκωφο και υπονοείται με τη σιωπή, δηλαδή τα κενά που δημιουργεί η χρονική ασυνέχεια ανάμεσα στα μονόπρακτα. O τρόπος που επιστρέφει στο παρελθόν ο Οζόν δεν έχει καμία σχέση με το συνηθισμένο φλας-μπακ (εκεί δεν αναιρείται η έννοια της συνεχούς ροής του χρόνου) γιατί θέλει να κρατήσει σε απόσταση τον θεατή από τα διαδραματιζόμενα. Τον θέλει στην περιφέρεια ενός κύκλου, που μοιάζει με δίσκο χαλασμένου ρολογιού, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται το ζευγάρι. H σκηνοθεσία του είναι σαν ένα αόρατο χέρι που γυρίζει τους δείκτες προς τα πίσω με πέντε μικρές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις.
Η επιστροφή του Οζόν στο… μέλλον μιας σχέσης υποστηρίζεται με τον καλύτερο τρόπο από τις ερμηνείες της Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσι και του Στέφαν Φράις.