Εβδομήντα χρόνια ζωής αριθμεί η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης στο τέρμα της Φωκίωνος Νέγρη. Κτίσμα του αθηναϊκού μεσοπολέμου, η Αγορά στην καρδιά μιας από τις πλέον πυκνοκατοικημένες συνοικίες της πόλης, απειλείται με κατεδάφιση. Αυτό τουλάχιστον ήταν το σχέδιο του Δήμου Αθηναίων, στην ιδιοκτησία του οποίου ανήκει, καθώς η υπολειτουργία της Αγοράς άνοιξε τον δρόμο στην αξιοποίηση του οικοπέδου. O δήμος είχε εκφράσει την πρόθεση να κατεδαφίσει το κτίσμα με σκοπό να δημιουργήσει χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων.
Φωκίωνος Νέγρη
Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν τόσο για την εξαφάνιση ενός ακόμη σημείου αναφοράς της κοινωνικής ιστορίας της πόλης όσο και για την προοπτική περαιτέρω επιβάρυνσης της Φωκίωνος Νέγρη (με την οριστική πλέον απομάκρυνση της πιθανότητας να ξαναγίνει χώρος περιπάτου και αναψυχής) φαίνεται να έχει προς το παρόν «παγώσει» το θέμα. H κατεδάφιση, όμως, του κτιρίου που συνδέεται με την καθημερινή ζωή των Αθηναίων από την προπολεμική περίοδο έως πρόσφατα, είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο. H Αγορά της Κυψέλης δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 1930 με πρωτοβουλία του Δήμου Αθηναίων, ο οποίος εκείνη την εποχή αναζητούσε τρόπους να αποσυμφορήσει την Κεντρική Δημοτική Αγορά της οδού Αθηνάς, καθώς η πόλη μεγάλωνε διαρκώς. Δεν γνωρίζουμε το όνομα του αρχιτέκτονα της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης, αλλά φαίνεται ισχυρή η πιθανότητα να είναι έργο είτε του Κούλη Παναγιωτάκου (έργο του η πολύ γνωστή Μπλε Πολυκατοικία των Εξαρχείων) είτε του Κυπριανού Μπίρη, όπως λένε σοβαροί ερευνητές της αρχιτεκτονικής ιστορίας.
Το θέμα είναι ότι η Κυψέλη, με τη σοβαρή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τα τελευταία χρόνια, θα έπρεπε να ενταχθεί σε ένα μάστερ πλαν για τη διευκόλυνση μετακίνησης των κατοίκων με δημόσια συγκοινωνία και όχι με ενθάρρυνση επισκεπτών στη Φωκίωνος Νέγρη, τους οποίους κυρίως θα διευκόλυνε ένα γκαράζ για ολιγόωρη στάθμευση. Επιπλέον, η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης είναι ένα ενδιαφέρον κτίριο του αθηναϊκού μοντερνισμού, δείγμα της εκσυγχρονιστικής προσπάθειας που έδωσε σπουδαίους καρπούς στα προπολεμικά χρόνια και που ακόμη και σήμερα θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική και άξια μελέτης. Με το ενδεχόμενο κατεδάφισης της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης, για την οποία θα μπορούσαν να βρεθούν κοινωφελείς χρήσεις, τίθεται εκ νέου το σύνθετο ζήτημα χειρισμού της πρόσφατης αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, θέμα που προκαλεί μεγάλη αμηχανία στην Ελλάδα.
Αδέξιες και άστοχες κινήσεις των τελευταίων ετών, καθώς και έλλειψη γνώσεων, ενημέρωσης και οράματος, έχουν οδηγήσει σε απώλεια σημαντικών κτιρίων της περιόδου 1930 – 1960, ενώ ακόμη και νεώτερα κτίρια που αποτελούν έκφραση του αρχιτεκτονικού μοντερνισμού, όπως τα «Ξενία», απαξιώνονται και καταστρέφονται. H Δημοτική Αγορά της Κυψέλης θα μπορούσε να γίνει ανθαγορά, ανοικτή παιδική βιβλιοθήκη, χώρος κοινωνικής συνοχής και όχι χώρος αποξένωσης.