Δύο σπουδαίες επανεκδόσεις βγαίνουν από σήμερα στις αίθουσες, δύο ταινίες σημαντικών δημιουργών, οι οποίες και νόημα έχουν να ξαναπροβληθούν και δεν επαναλαμβάνονται συχνά στα σινεμά. Το «Μαχαίρι στο νερό» (*****) (1962) είναι το εξαιρετικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους του Ρομάν Πολάνσκι, που έχει τα πρώτα δείγματα του κλειστοφοβικού σινεμά, στο οποίο ειδικεύτηκε τα επόμενα χρόνια, με την «Αποστροφή», το «Μωρό της Ρόζμαρι» ή τον «Ενοικο». Με απλά μέσα, ασπρόμαυρο φιλμ και μόνο τρεις ηθοποιούς, ο Πολάνσκι κινηματογραφεί μια λίμνη σαν να είναι το πιο ασφυκτικό μέρος, όπου διαρκώς υπάρχει ένταση που απειλεί να ξεσπάσει. Ενα ζευγάρι (ο άντρας πολύ μεγαλύτερος από τη σύζυγό του) ξεκινά για ένα ταξίδι με το μικρό τους σκάφος στη λίμνη. Στον δρόμο θα πάρουν μαζί τους έναν σπουδαστή που κάνει οτοστόπ. Αυτό το τρίτο πρόσωπο θα προκαλέσει την ένταση, καθώς οδηγεί τον άντρα σε ανταγωνιστική συμπεριφορά και γοητεύει τη γυναίκα.
Ο «Πορτοφολάς» (****) (1959) του Ρομπέρ Μπρεσόν, πέρα από τη θαυμάσια σκηνοθεσία, που παρακολουθεί δεξιοτεχνικά τους πορτοφολάδες σε ώρα δράσης με τις σχεδόν χορευτικές κινήσεις τους, περιγράφει σε βάθος και την ψυχοσύνθεση του κεντρικού ήρωα. O Μισέλ (Μαρτίν Λασάλ) είναι ένας νεαρός άντρας, που θα μπορούσε να βρίσκεται και στο «Εγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι. Οδηγείται στις κλοπές παρορμητικά, σχεδόν χωρίς να μπορεί να σταματήσει τον εαυτό του και συνεχίζει ένα πραγματικό κυνήγι κλέφτη και αστυνόμων, προκαλώντας τη σύλληψή του. Αυτή όμως είναι που θα τον οδηγήσει τελικά στη γυναίκα που αγαπά.