Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή. Επειδή τους τελευταίους μήνες γίνεται μεγάλη συζήτηση ανάμεσα στους ανθρώπους του τραγουδιού και της μουσικής βιομηχανίας – για το Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού που από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, παιδιά ακόμη, το παρακολουθούσαμε στη Θεσσαλονίκη, αυτό που θα γίνει στις 6 και 9 Οκτωβρίου δεν θα μοιάζει σε τίποτα με το παλιό. Δεν πρόκειται ούτε για αναβίωση ούτε για συνέχεια. Μόνο τον τίτλο δανείζεται και εκεί τελειώνουν όλα.
Η προσπάθεια που κάνει η EPT από τα μέσα του περασμένου Μαΐου, την οποία αγκάλιασε σχεδόν όλο το ελληνικό τραγούδι και οι λεγόμενες «πλευρές» του, δεν είναι τυχαία. Είναι μια από τις λιγοστές ελπίδες για κάτι νέο. Εξω από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των δισκογραφικών εταιρειών και των προτύπων τους, γι’ αυτό άλλωστε δημιούργησε τόσο έντονα το αίσθημα της ελπίδας.
Βοηθήστε μας
Η υπόθεση του Φεστιβάλ δεν είναι θέμα προβολής της EPT και της ΔΕΘ «απλώς αγαπάμε το ελληνικό τραγούδι», ξεκαθάρισε στη χθεσινή επίσημη παρουσίαση ο πρόεδρος της EPT, Χρήστος Παναγόπουλος. «Θέλουμε να δώσουμε τον χώρο και τον χρόνο για να πει τις ιστορίες του και να βγάλει νέα ρεύματα και τάσεις».
Η έκκληση για βοήθεια ήταν γενική χθες, τόσο από τον πρόεδρο της EPT όσο και από τον Γ. Χουλιάρα, εντεταλμένο σύμβουλο της EPT A.E., και τον γεν. διευθυντή της EPA Αντ. Ανδρικάκη ο οποίος παρατήρησε πως το υλικό που έχει συγκεντρωθεί αποδεικνύει: «ότι υπάρχει σοβαρός λόγος να γίνεται αυτό το φεστιβάλ».
Στο γήπεδο της Πυλαίας λοιπόν, όπου θα πραγματοποιηθεί, θα μπορούν να φιλοξενηθούν 8.000 άτομα, ενώ τις ημέρες εκείνες η Θεσσαλονίκη θα ντυθεί φεστιβαλικά. Λάβαρα και σημαίες θα ντύσουν την πόλη, εκδηλώσεις και συναυλίες θα δώσουν την εικόνα της γιορτής και τα παιδιά θα έχουν και αυτά ρόλο στη χαρά του τραγουδιού. Την πρώτη βραδιά που θα παρουσιάσει ο Ζακ Στεφάνου, θα διαγωνιστούν οι πρωτοεμφανιζόμενοι δημιουργοί και ερμηνευτές με 12 τραγούδια (ανάμεσα στα 442 που στάλθηκαν!), τα οποία επέλεξε 18μελής επιτροπή (ανάμεσά τους οι: Δ. Γαλάνη, Οδ. Ιωάννου, Γ. Κατσαρός, M. Κριεζή, K. Λειβαδάς, Λ. Νικολακοπούλου, Ξ. Ραράκος, M. Μυτιληναίου, M. Φάμελλος, M. Χούκλη Γ. Τσάμπρας, κ.ά.).
Φεστιβάλ βέβαια χωρίς βραβεία δεν γίνεται. Τα τρία θα κριθούν σε ποσοστό 40% από τις ψήφους της Ειδικής Καλλιτεχνικής Επιτροπής (Γ. Ανδρέου Φ. Γράψας, M. Πλέσσας, T. Τσανακλίδου, Γ. Κότσιρας κ.ά) και 60% από το κοινό.
Η Κυριακή 9 Οκτωβρίου έχει ιδιαίτερη σημασία. Πότε άλλοτε είδαμε ενωμένες τόσες ισχυρές δυνάμεις του ελληνικού τραγουδιού να συμμετάσχουν μάλιστα με ειδικά γι’ αυτήν τη βραδιά, κομμάτια; H παρουσίαση θα γίνει από τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη και τον Δημήτρη Σταρόβα και στο ειδικό αφιέρωμα που σχεδιάστηκε θα ακούσουμε μεταξύ άλλων τους: Δ. Σαββόπουλο, Π. Θεοχαρίδη, M. Κανά, K. Μακεδόνα, Ελ. Τσαλιγοπούλου, M. Κουγιουμτζή. «Αν θέλουμε να φτάσουμε κάπου πρέπει πρώτα να φτιάξουμε το δρόμο. Αυτός ακριβώς κάνουμε φέτος», είπε η Μαργαρίτα Μυτιληναίου (διευθύντρια του B΄ Προγράμματος).
Η γενιά των πολυκατοικιών
Ο δρόμος μάλιστα αυτός έχει ιδιαιτερότητες. Τα τραγούδια που επιλέχθηκαν εκφράζουν μια γενιά που γεννήθηκε στις πολυκατοικίες. «Είναι τα τραγούδια της γενιάς των πολυκατοικιών», παρατήρησε ο Σταμάτης Κραουνάκης δίνοντας το στίγμα των νέων δημιουργών. Τι χαρακτηρίζει τα τραγούδια; Εσωστρέφεια, αλλά και μια απεγνωσμένη κραυγή: «αγαπήστε με».
Καχυποψίες μπορεί να υπάρχουν. Το ελληνικό τραγούδι άλλωστε έχει βιώσει πολλά τα τελευταία χρόνια. Οχι μόνο από την απαξιωτική στάση των δισκογραφικών, αλλά και από την ιδιωτική τηλεόραση που το φλερτάρει με σκοπιμότητα ως μέσον προβολής. Ομως, είναι αλήθεια, πως αυτό το φεστιβάλ, στη νέα του μορφή είναι μια από τις τελευταίες ουσιαστικές ευκαιρίες που δίνει στο ελληνικό τραγούδι.
Και αν γίνουν λάθη όπως παραδέχθηκε ο πρόεδρος της EPT, είναι η πρώτη χρονιά. Από την επομένη, θα εξεταστούν όλες οι προτάσεις μαζί και η ιδέα του Δ. Σαββόπουλου περί ακαδημίας τραγουδιού που έχει ανατεθεί στον Γ. Πετρίδη.
«Το εύκολο έχει επικρατήσει παντού και για όλα. Το καθένα έχει το χώρο και το χρόνο του», κατέληξε ο Χρ. Πανόπουλος. Ας τους αφήσουμε λοιπόν να τολμήσουν. Παλιοί και νέοι μαζί.
«Το ελληνικό τραγούδι τραγούδι δεν μπορεί να το ορίζει το κουτσομπολιό», έλεγε αργότερα η M. Μυτιληναίου. Και δεν είχε άδικο. Αυτό ακριβώς θέλει να παλέψει ο θεσμός.