Τα φώτα της διήμερης γιορτής από το νεότευκτο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού Θεσσαλονίκης έσβησαν, αλλά η επόμενη μέρα βρίσκει διοργανωτές και δημιουργούς να αναμετρούν τα συν και τα πλην στην πρωτεύουσα και τη συν-πρωτεύουσα.
Η πρώτη εμπειρία δεν ήταν απλώς διερευνητική. Τα οφέλη της διοργάνωσης ήταν πολλαπλά και παρά τη μικρή συμβολή των χορηγών και των εσόδων (400.000 ευρώ) στον προϋπολογισμό του 1.500.000 ευρώ, διοργανωτές (EPT, ΔΕΘ) και καλλιτέχνες, νέοι και παλιοί, έφυγαν με τις βαλίτσες γεμάτες.
Ενα διπλό άλμπουμ (πρωτοεμφανιζόμενων και γνωστών δημιουργών από τις δύο πρώτες βραδιές), ένα DVD, δώδεκα φρέσκιες ερμηνείες, ισάριθμα νέα τραγούδια από τους καταξιωμένους δημιουργούς και συμβόλαια των βραβευμένων με μεγάλες εταιρείες ήταν οι καρποί της διήμερης γιορτής.
Τη δεύτερη και τελική προχθεσινή βραδιά οι γνωστοί δημιουργοί «γέμισαν» ασφυκτικά το κλειστό γήπεδο του ΠΑΟΚ στην Πυλαία (5.600 έναντι 4.300 της πρώτης βραδιάς), το κοινό όμως ανέδειξε με την ψήφο του την πρωτοεμφανιζόμενη Σταυρούλα Αρβανιτοπούλου χαρίζοντας στην 35χρονη ερμηνεύτρια για δεύτερη φορά το πρώτο βραβείο στο «Ξένο ρούχο».
«Σοφό» έκριναν το αποτέλεσμα οι περισσότεροι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στον άτυπο διαγωνισμό. «Το κοινό ψήφισε συνειδητά και τίμησε σοφά τον θεσμό για να πιάσει τόπο ο σπόρος που ρίξαμε και να συνεχίσουμε με το ίδιο ήθος», δήλωσε η Δήμητρα Γαλάνη. H ερμηνεία της στο τραγούδι «Μάγια Μελάγια» του Σταμάτη Κραουνάκη απέσπασε θερμό χειροκρότημα. «Σημασία έχει ότι μ’ αυτόν τον θεσμό η οικογένεια του τραγουδιού έσμιξε, απέδειξε ότι είμαστε ζωντανοί και όχι ριάλιτι σόου», σχολίαζε ο Σταμάτης Κραουνάκης.
Πενήντα πέντε χιλιάδες SMS και τηλεφωνήματα έκριναν πρώτο το «Ξένο ρούχο» με 19,05%, αφήνοντας στη δεύτερη θέση με μεγάλη διαφορά 5% (σχεδόν 5.000 ψήφοι) έναν από τους καταξιωμένους δημιουργούς, τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, αλλά και τις προβλέψεις των καλλιτεχνών που ξεχώρισαν τα τραγούδια «Μάγια Μελάγια» (Γαλάνη-Κραουνάκης), «Μπλουζάκι» (Τάνια Τσανακλίδου, Στέφανος Κορκολής – Νίκος Μωραΐτης) και «Πηγαίνω μόνος» (Φίλιππος Πλιάτσικας).
«Ας μην ξεχνάμε ότι το Φεστιβάλ είναι για να ξεκινάει μια συζήτηση γύρω από το ελληνικό τραγούδι κι όχι για να βρούμε καινούργια τραγούδια», υπενθύμιζε διαρκώς ο Διονύσης Σαββόπουλος. «O απολογισμός της πρώτης βραδιάς, πάντως, έδειξε ότι υπάρχουν σοβαρές αδυναμίες στο ελληνικό τραγούδι. Ωστόσο η αρχή για τη λειτουργία ενός καναλιού, που θα αναδεικνύει με φυσιολογική διαδικασία καλλιτέχνες, έγινε», παρατήρησε ο Θεσσαλονικιός δημιουργός που έβαλε την υπογραφή του σ’ ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον απόντα Σταύρο Κουγιουμτζή -«τον αληθινό Σαλονικιό» όπως είπε, «που ντρεπόταν για τις επιτυχίες του, ντρεπόταν να πετάει- όπως ντρέπονται οι Θεσσαλονικείς, δίνοντας τα φτερά τους στους Αθηναίους». Κάλεσε δε από σκηνής τους συντοπίτες Σαλονικιούς να «πάρουν στα χέρια τους το τραγούδι χωρίς γκρίνιες και χωρίς να χάσουν την ψυχή τους».
Οι καχυποψία και οι επιφυλάξεις πάντως για την αναβίωση του θεσμού -ένα από τα μειονεκτήματα αυτής της διοργάνωσης- διαλύθηκαν από το αποτέλεσμα και τη θερμή συμμετοχή των θεατών μέσα στο γήπεδο και των 500.000 περίπου τηλεθεατών που καθηλώθηκαν στις τηλεοράσεις τη δεύτερη βραδιά, ανεβάζοντας το ποσοστό της τηλεθέασης στο 20,3%. Θετική απήχηση είχε και η συστράτευση μιας πλειάδας καλλιτεχνών (κυρίως των Θεσσαλονικέων) να υποστηρίζουν το εγχείρημα, διαγωνιζόμενοι και αγωνιζόμενοι, αφιλοκερδώς (πλην της αμοιβής συνθέτη, στιχουργού και ενορχηστρωτή για τα νέα τραγούδια 6.500 ευρώ) με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη και τον Δημήτρη Σταρόβα να παρουσιάζουν την εκδήλωση με χιούμορ και μέτρο.
«Το ελληνικό τραγούδι έδειξε τον δυναμισμό του μ’ ένα θεσμό που γεννήθηκε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα για τα επόμενα χρόνια», ανέφερε ο πρόεδρος της EPT κ. Χρήστος Παναγόπουλος. Εκτίμησε, ωστόσο, ότι υπήρχαν λάθη και παραλείψεις τα οποία όπως ανέφερε θα βελτιωθούν στην επόμενη -πιθανότατα διευρυμένη- διοργάνωση με την ελπίδα η Θεσσαλονίκη να αγκαλιάσει τον θεσμό και να τον κάνει δική της υπόθεση».