ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ

Ωραιότατες οι παρομοιώσεις του κ. Καραμανλή στα εγκαίνια της έκθεσης Ιακωβίδη στην Πινακοθήκη: Τα παιδάκια του ζωγράφου, που ήταν η μπουσουλούσα Ελλάς, τα γερόντια, που ήταν οι αξίες της παράδοσης, τα παιδάκια που ενοχλούσαν τα γερόντια – η κόντρα των γενεών κ.ο.κ. Εκείνα τα περί «προτεραιότητας στον Πολιτισμό» τι τα ήθελε; Ξεχνούσες διαμιάς τα παιδογερόντια του Ιακωβίδη και βιαίως επανερχόσουν στο τιποτατούλειο νηπιαγωγείο «Τα Τρία Γουρουνάκια κι ο Ανόρεχτος Λύκος». Εκεί να δεις πώς τα παιδία παίζει. Θαυμαστές οι γλωσσοπλαστικές ικανότητες των νεαρών Ελλήνων – που εξανεμίζονται μόλις καβατζάρουν τα 20. Διαβάζω σε σχετικό ρεπορτάζ του «Εθνους»: Φατσοκόφτης – ο πορτιέρης στα κλαμπ! Κουκουρούκου – ο αδιάφορος, ο «στην καρακοσμάρα του» (ο κ. Καραμανλής ως υπουργός Πολιτισμού, για παράδειγμα). Ο… Κουκουρούκου, που «πήγε για χόρτα» βάζοντας αντ’ αυτού στο ΥΠΠΟ τον «ψύχα», τον «γκλίτσα» και την «τσίου». Κι ακόμη «δεν το ‘χει πάρει το φαξ»… Ευφάνταστα, δροσερά, χίλιες φορές προτιμότερα από τα κλισέ που προβατοειδώς (ο δ’ ηλίθιος ώσπερ πρόβατον βη βη λέγων βαδίζει) επαναλαμβάνονται ολόγυρα: «να βάλουμε μια άνω τελεία»· «μια μουσική ανάσα τώρα»· «τα τεκταινόμενα» – αυτά «τα τεκταινόμενα», που κολλάνε παντού, τσίκλα στο στόμα τους. Ή στον εγκέφαλο; Ερωτήθηκε ραδιοφωνικώς ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης του Συνασπισμού για τις κατινικές δηλώσεις Αμβροσίου Καλαβρύτων και τη στάση Μακαριωδεστάτου σχετικά με τη Βίβλο Σημίτη. «Δεν θα έπρεπε να ασχολούμεθα» απεφάνθη. Τι μας λέτε! Δεν θα έπρεπε, ε; Ευτυχώς (για τον Συνασπισμό) που άλλη είναι η στάση της ηγεσίας του κόμματος. Πολύ καλός σ’ αυτά ο Αλαβάνος – εξαιρετικός κι ο Κωνσταντόπουλος με τις παρεμβάσεις του γενικά στο εκκλησιαστικό. (Τώρα που έφυγε από την ηγεσία, απέβαλε και μέγα μέρος του αντιπαθητικού εισαγγελικού τόνου του). Από πίσω και καταϊδρωμένο το ΠΑΣΟΚ στα εκκλησιαστικά. Κι η Νέα Δημοκρατία; Πολύ κουκουρούκου! Αλεξανδράκης: άκρως αισθητική κι η τελευταία του «κίνηση»: Οχι σε λαϊκό προσκήνυμα. Είπα να μην ασχοληθώ, αλλά προκαλούμαι. Διότι έχει το Μέγαρο σοβαρούς στη δούλεψή του, έχει και κάτι παπαγαλάκια! Τα οποία λαλάνε ότι δεν έχω τι να πω για τα οικονομικά στοιχεία που διατυμπάνισε το Μέγαρο σχετικά με τις κρατικές χρηματοδοτήσεις τις δικές του και Λυρικής, «η οποία παίρνει περισσότερα». Λοιπόν: Μπορεί η Λυρική να παίρνει 11,5 εκατ. ευρώ και το Μέγαρο 8 ετησίως, αλλά, πρώτον, το Μέγαρο πήρε (παίρνει ακόμα) εξτρά δεκάδες εκατ. ευρώ τα τελευταία χρόνια για τη νέα πτέρυγά του. Της Λυρικής, όμως, δεν της έφτιαξε το κράτος στέγη, κι έτσι ξοδεύει για νοίκια κάθε χρόνο το 25% της χρηματοδότησής της (3 εκατ. ευρώ). Το Μέγαρο, δεύτερον, δεν συντηρεί πολυμελή σύνολα (χορωδία, μπαλέτο, σολίστες κ.λπ., συν εξτρά ορχήστρας) όπως διατηρεί η Λυρική ως παραγωγός που είναι (και όχι μεταπράτης) καλλιτεχνικού έργου, καταβάλλοντας τεράστια ποσά για μισθούς, επιδόματα κ.λπ. Μένω σ’ αυτά τα δύο, υπερπειστικά νομίζω, που πονηρούτσικα, επαναλαμβάνω, αποσιωπά το Μέγαρο στη μακροσκελή, κατά τα άλλα, πληρωμένη καταχώρισή του. Παπαγαλάκια, πάντως, ασκούν και φιμωτική δράση, αναφανδόν δε…