Η 29η Απριλίου, Διεθνής Μέρα Χορού όπως την ανακήρυξε πριν από λίγα χρόνια η UNESCO, γιορτάζεται στο Βανκούβερ του Καναδά επί… μία εβδομάδα! Μελαγχολική η πόλη, όπως δεν την είχα ξαναδεί στις δύο προηγούμενες επισκέψεις μου (1991, 2004), με σκοτεινά χαμηλά σύννεφα, παροδικές βροχές, ανέμους και ψύχρα, όμως οι μανόλιες, οι κερασιές και οι γιαπωνέζικες δαμασκηνιές είναι ολάνθιστες και πολλοί κυκλοφορούν ήδη με… βερμούδες και πέδιλα! Στο Βανκούβερ η άνοιξη και ο χορός καλά κρατούσαν.
Καλεσμένος από το SCΟΤΙΑΒΑΝΚ-Κέντρο Χορού της πόλης για μια διάλεξη με μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα ελληνικού «μοντέρνου» χορού, βρίσκομαι εξοπλισμένος με πολλά DVD σχετικά. Από το Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου και το υπέροχο αφιέρωμα του Παρασκηνίου που πραγματοποίησε λίγους μήνες πριν ο Γ. Σκέβας για την ΕΡΤ περνάμε στο Πειραματικό Μπαλέτο Αθηνών με τις παλαιότερες πολύτιμες (για πάντα ξεχασμένες, χαμένες;) παρουσιάσεις του Α. Κωστάλα πάλι στην ΕΡΤ των ’70ς και μέχρι μια επιλεγμένη παρουσίαση του χορού μας τα τελευταία 20 χρόνια. Στο Βανκούβερ όλη η εβδομάδα… χόρευε! Σε πολλούς και ποικίλους χώρους. Θέατρα και στούντιο, πολιτιστικά κέντρα και γκαλερί, κινηματογράφους και βιβλιοθήκες, συγκροτήματα τοπικά και ομάδες, σχολές, εργαστήρια, όλοι και όλα επί ποδός. Για το χορό. Καταμετρώ περί τις 50 προτάσεις…
Μεταξύ των όσων παρακολούθησα ήταν και οι γενικές δοκιμές της καινούργιας παραγωγής του Π. Τερεζάκη και της Kinesis dance somatheatro «…and speaking of Orestes…» τιτλοφορείται και είναι μια συμπαραγωγή Καναδά, Κροατίας και Ελλάδας. Χορευτές από Πολωνία και Καναδά, ενδυματολόγος Κροάτης όπως και ο συνθέτης/ερμηνευτής live επί σκηνής, ο περίφημος «ροκάς» της μπάντας «Cargo» Ντάρκο Ρούντεκ. Μαζί του η Ελβετίδα βιολονίστα «transexual Samurai Ιsabel».
Εκτακτη παρουσίαση στο Φεστιβάλ Ελλήνων Χορογράφων από τον Π. Γάλλια και τον «Ηρω Αγγελο» που προσέφεραν τις ημερομηνίες τους σε αυτήν την πρωτότυπη, «εκσυγχρονισμένη» και αποκαλυπτικά άγρια πρόταση που θα έχουν οι Αθηναίοι την ευκαιρία να παρακολουθήσουν στο θέατρο Αργώ την άλλη εβδομάδα. Λίγες μέρες μετά την άφιξή μου ο ήλιος άρχισε να παίζει κρυφτό με τα σύννεφα, άνθισαν και οι πασχαλιές και το πανέμορφο Βανκούβερ χαμογέλασε. Αυτή η… πατρίδα της Greenpeace δεν ανακηρύχτηκε τυχαία, για πολλοστή φορά, μία από τις πιο «ανθρώπινες» πόλεις του κόσμου. (Βανκούβερ 17/4 – 3/5)