Αρκεί η τήρηση της υπογραφής του υπουργείου Υγείας για να σωθεί ένα ιστορικό συγκρότημα της Χίου. Το Λωβοκομείο, με αναφορές στην ιστορία της ιατρικής και της τοπικής κοινωνίας, τρία μόλις χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Χίου, καταρρέει. Χάσκουν οι στέγες στα περίπτερα του 1910 και η εικόνα εγκατάλειψης κυριαρχεί. Η ιστορία του είναι μακρά και πηγάζει από τον 14ο αιώνα όταν οι Γενουάτες ίδρυσαν το πρώτο Λωβοκομείο (λωβός = λεπρός). Το μέλλον του μπορεί να είναι καλύτερο αν ενεργοποιηθεί η προγραμματική σύμβαση ανάμεσα στον Δήμο της Χίου, την Ιερά Μητρόπολη (που είναι ιδιοκτήτρια) και το υπουργείο Υγείας. Η επιτροπή που συστάθηκε για την προώθηση του έργου δεν μπορεί να λειτουργήσει διότι δεν έχει ακόμη τοποθετηθεί ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας.
Η υπόθεση έχει παγώσει επί μακρόν, προκαλώντας αντιδράσεις του τοπικού Τύπου. Ο Δήμος της Χίου επιθυμεί να δώσει πολιτιστικό χαρακτήρα στον χώρο και να δημιουργήσει, επίσης, ένα μικρό υπαίθριο θέατρο. Ηδη, έχει εκπονηθεί μελέτη από τον αρχιτέκτονα Ιωάννη Λουκά. Οπως μας πληροφορεί ο ιατρός κ. Ανδρέας Μιχαηλίδης, ο οποίος εκπονεί διδακτορική μελέτη με θέμα τα υγειονομικά ιδρύματα της Χίου, το Λωβοκομείο κάηκε το 1822 και όλοι οι τρόφιμοι, εκτός από ελάχιστους, σφαγιάστηκαν στη διάρκεια της Καταστροφής. Το Λωβοκομείο ξαναχτίστηκε αλλά έπεσε στους σεισμούς του 1881. Μεγάλη ήταν η κινητοποίηση των πλουσίων Χίων, μονίμων κατοίκων του Λονδίνου και του Παρισιού, που συνέδραμαν στο ξαναχτίσιμο των περιπτέρων και την ανασύσταση του συγκροτήματος. Αυτά τα αρχιτεκτονήματα του 1910, που φέρουν όμως μνήμες αιώνων και αποτελούν μάρτυρες της ιστορίας της Ιατρικής Επιστήμης στη Χίο, κινδυνεύουν με αφανισμό. To 1959, το Λωβοκομείο έπαψε να λειτουργεί και έκτοτε παραμένει στην ουσία ανενεργό. Η έκταση στην οποία βρίσκεται προσφέρεται για σωστή ανάπτυξη με ανάδειξη ενός κεφαλαίου της ιστορίας του νησιού.
Η εφημερίδα «Η Γνώμη της Χίου» προβάλλει σε πρωτοσέλιδο άρθρο της την κατάσταση: «Για περισσότερο από έξι αιώνες προσέφερε ανακούφιση σε χιλιάδες ασθενείς από τη Χίο, την υπόλοιπη Ελλάδα και τη Μικρά Ασία, αποτελώντας ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας. Ζωντανό, αλλά όχι για πολύ ακόμη, αν συνεχιστεί η ίδια αδιαφορία, αφού τα οικήματά του καταρρέουν αβοήθητα, ενώ πολύτιμα στοιχεία και αντικείμενά του έχουν λεηλατηθεί».
Στον χώρο βρίσκονται δύο ναοί, που χτίστηκαν από τους Γενουάτες. Η Αγία Υπακοή παραμένει ερείπιο μετά τον σεισμό του 1881, αλλά ο Αγιος Λάζαρος βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Η έκκληση για τα αυτονόητα, την οποία απευθύνει η ιατρική κοινότητα της Χίου, οι άνθρωποι του Τύπου και όσοι νοιάζονται για την ιστορία και το μέλλον του νησιού, παραμένει προσβλητικά χωρίς απάντηση.