Παιδί-θαύμα στα 15 του, επιτυχημένος επιχειρηματίας στα 19, ο Τζέιμς Λαβέλ είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της σύγχρονης βρετανικής μουσικής σκηνής. Ντισκ τζόκεϊ, παραγωγός, συνθέτης, στιχουργός, μουσικός, έχει ήδη μείνει στην ιστορία ως ο «πατέρας του τριπ-χοπ και του μπιγκ-μπιτ». Λίγο πριν από την εμφάνισή του στο αθηναϊκό φεστιβάλ «Ejekt», μιλήσαμε μαζί του για όσα συμβαίνουν στη μουσική βιομηχανία, την πιθανή σύγκρουση στο Ιράν και μας εκμυστηρεύτηκε ποια είναι τα καλύτερα κλαμπ στον κόσμο, καθώς και το μεγάλο του άγχος: να είναι πατέρας και μουσικός ταυτόχρονα. Ας δώσουμε όμως τον λόγο στον κ. Λαβέλ…
– Πέρα από τις ιδιότητες του μουσικού, του συνθέτη και του ντισκ τζόκεϊ, για τον κόσμο θα είστε πάντα το «αφεντικό της Mo’ Wax», της εταιρείας που άλλαξε το τοπίο της ηλεκτρονικής μουσικής και του χιπ-χοπ στη Βρετανία. Ποια θεωρείτε πως είναι τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει ένας παράγοντας της μουσικής βιομηχανίας για να είναι επιτυχημένος;
– Θα πρέπει να αγαπά με πάθος τη μουσική, να μη χάνει τον ενθουσιασμό του ούτε και την αυτονομία του, να θυσιάσει όλη του τη ζωή γι’ αυτή τη δουλειά και να στοχεύει πάντα σε μοναδικά μουσικά προϊόντα. Αυτά αποτελούν τα μισά στοιχεία που απαραιτήτως πρέπει να έχει. Πρέπει επίσης να διαθέτει εξυπνάδα και οξυδέρκεια σε επιχειρηματικό επίπεδο, χαρακτηριστικά τα οποία σαφώς δεν είχα, μια και η Mo’ Wax έκλεισε τελικά λόγω οικονομικών δυσκολιών παρά την καλλιτεχνικά επιτυχημένη πορεία της…
Ανεξάρτητες παραγωγές
– Είναι δυνατόν να επιβιώσει μια ανεξάρτητη εταιρεία εν έτει 2006;
– Βεβαίως, αφού η πιο επιτυχημένη δισκογραφική στη Βρετανία σήμερα είναι η ανεξάρτητη Domino. Η συγκυρία είναι ευνοϊκή, γι’ αυτό κι εγώ δημιούργησα μια νέα εταιρεία.
– Ποιος είναι ο ρόλος ύπαρξης μιας μπάντας σαν τους UNKLE, για ένα μουσικό που είναι γνωστός για την προσωπική του δουλειά;
– Ετσι ονομαζόταν η μπάντα που είχα στα 16 μου! Πάντα μ’ άρεσε να κρύβομαι πίσω από διάφορα ονόματα…
– Στη μουσική των UNKLE υπερισχύουν πάντως τα ροκ στοιχεία – άλλωστε συνεργάτες σας είναι μουσικοί σαν τον Τομ Γιορκ των Radiohead και τον 3D των Massive Attack…
– Η μουσική μου κουλτούρα περνάει από την κάντρι και το χέβι μέταλ στο πανκ και το άσιντ χάουζ. Στο στούντιό μου υπάρχει ένας σκληρός δίσκος που περιέχει 10.000 άλμπουμ, ένα μεγάλο μέρος των οποίων είναι ψυχεδελικά και χιπ-χοπ. Ο πατέρας μου διέθετε μεγάλη δισκοθήκη κι από εκεί προήλθαν τα πρώτα μου ακούσματα: Στίβι Γουόντερ, Μάιλς Ντέιβις, Deep Purple, Cream. Ηταν μουσικός, έπαιζε μάλιστα κάποτε στους Dubliners.
– Μαζί με τους Massive Attack δώσατε πραγματικό αγώνα εναντίον του πολέμου στο Ιράκ, με συναυλίες και τη διοργάνωση άλλων εκδηλώσεων. Λέτε να γίνει ένας νέος πόλεμος, αυτή τη φορά στο Ιράν;
– Είμαι εναντίον οποιασδήποτε εισβολής σε άλλη χώρα. Δεν μπορείς να αλλάξεις την κουλτούρα ενός λαού, και μάλιστα με τρόπο συστηματικό και βίαιο. Οι λαοί μπορούν μόνοι τους να αλλάξουν τη ζωή τους. Τι συμβαίνει όμως με το Ιράν; Εμείς διαθέτουμε την τεχνολογία που θα δώσει τη νίκη στο πεδίο της μάχης. Το Ιράν φοβάται που γύρω του, το Ισραήλ και η Ινδία διαθέτουν πυρηνικά. Σε ένα πεδίο συγκεκριμένων αλλά ανεξέλεγκτων γεωπολιτικών ανταγωνισμών, τρελά καθεστώτα παλεύουν με λύσσα, υπό την εποπτεία του πιο τρελού καθεστώτος απ’ όλα: αυτού της Αμερικής. Κι αυτά συμβαίνουν ακριβώς την εποχή που διαθέτουμε την πλουσιότερη εμπειρία και τις περισσότερες πληροφορίες για τον κόσμο μας.
– Ο απλός άνθρωπος μπορεί να αντισταθεί σε όλα αυτά;
– Ετσι οφείλει. Αλλωστε την ιστορία τη διαμορφώνουν οι απλοί άνθρωποι με την κοινή τους δράση. Πρέπει όμως να πιστέψουμε στη δύναμη που έχουμε…
– Πριν από χρόνια σάς είχα δει όταν παίζατε στο κλαμπ «Fabric» του Λονδίνου. Σε ποια κλαμπ προτιμάτε να παίζετε ως DJ;
– Σίγουρα στο «Fabric», αναμφίβολα στο «Womb» στο Τόκιο και, τέλος, στο «Zouk» στη Σιγκαπούρη.
Και στην Αθήνα
– Εχετε παίξει αρκετές φορές και στην Αθήνα…
– Βεβαίως, εμπρός σε ένα ενθουσιώδες κοινό. Μόνο την τελευταία φορά δεν ήταν έτσι, γιατί ο χώρος ήταν πολύ… ροκ κι έκανε κι εμένα και το κοινό κάπως… κουμπωμένους!
– Για ποιο πράγμα νομίζετε πως θα σας θυμούνται σε 50 χρόνια;
– Θα ήθελα να λένε πως ο Λαβέλ άλλαξε κάποια πράγματα, και το έκανε με τον δικό του τρόπο. Πως έδωσε κάτι στη μουσική και την τέχνη. Ομως πιο πολύ με ενδιαφέρει να λέει η κόρη μου πως ήμουν καλός πατέρας. Δεν ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να έχεις μικρό παιδί και να ταξιδεύεις συνεχώς κάπου μακριά…
Ποιος είναι ο Τζέιμς Λαβέλ
Ο Τζέιμς Λαβέλ γεννήθηκε το 1974 στην Οξφόρδη, όπου, σε ηλικία 15 ετών, άρχισε να εργάζεται ως ντισκ τζόκεϊ στα τοπικά κλαμπ. Ηδη από τα 19 του ήταν επιτυχημένος επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας «Mo’ Wax», η οποία έμεινε στην ιστορία της σύγχρονης βρετανικής μουσικής γιατί πρωτοστάτησε στη δημιουργία των ρευμάτων του «τριπ-χοπ» και του «μπιγκ-μπιτ».
Παράλληλα ο Λαβέλ δημιούργησε το συγκρότημα UNKLE και κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Psyense Fiction» (1998). Για τον δίσκο αυτό συνεργάστηκε με εκλεκτούς μουσικούς, όπως ο Ιαν Μπράουν (των Stone Roses) κι ο Μάικ Ντι (των Beastie Boys). Συνέχισε βεβαίως να παίζει μουσική στα μεγαλύτερα κλαμπ όλου του κόσμου, να κάνει παραγωγές και ρεμίξ σε τραγούδια συγκροτημάτων όπως οι Garbage, οι Verve και οι Massive Attack και να ηχογραφεί δίσκους με χορευτική μουσική. Το 2003, οι UNKLE (στους οποίους ανήκουν πλέον και o 3D των Massive Attack με τον Τζος Χομ των Queens of the Stone Age) κυκλοφόρησαν το άλμπουμ «Never, Never, Land», ενώ αυτό το καλοκαίρι αναμένεται η κυκλοφορία του νέου τους δίσκου, «The Future is Unwritten».
Το Σάββατο 3 Ιουνίου, ο Τζέιμς Λαβέλ θα εμφανιστεί στη «χορευτική σκηνή» του φεστιβάλ «Ejekt» που θα γίνει στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού (γήπεδα μπέιζμπολ/ξιφασκίας, Δυτικό Αεροδρόμιο). Μαζί του η Μις Κίτιν και ο Γάλλος ντισκ τζόκεϊ Βιταλίκ, ενώ στη «ροκ σκηνή» του φεστιβάλ θα εμφανιστούν οι New Order -το μεγάλο όνομα της διοργάνωσης-, οι Hooverphonic, οι Radio 4 και οι Film.