«Σαν δεν μπορούμε ν’ απολαύσουμε το ωραίο, τότε γαντζωνόμαστε από το άσχημο», λέει ένας ξεχασμένος συγγραφέας. Πολλοί υποστηρίζουν, και ίσως όχι άδικα, ότι δεν ζούμε στην εποχή των μεγάλων οραμάτων, των μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων και της μεγάλης τέχνης. Ενώ η επιβίωση γίνεται υποκατάστατο της ζωής και η αναπαραγωγή της δημιουργίας, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε ψήγματα ομορφιάς μέσα σε έναν ωκεανό ασχήμιας ή ασημαντότητας.
Στη φετινή Εurovision οι τηλεψηφοφόροι επιβράβευσαν τη μουσική έφοδο της ασχήμιας. Ομως μιας ασχήμιας επιμελημένης, επιτηδευμένης και εμπορεύσιμης. Καθώς αυτό που προβάλλεται σαν όμορφο, ντιζαϊνάτο και λαμπερό δεν πείθει (γιατί στην πραγματικότητα είναι ανέμπνευστο και χιλιοειπωμένο), ας γαντζωθούμε από το κραυγαλέα άσχημο.
Δύο είναι τα κυρίαρχα δόγματα του σύγχρονου λαϊφστάιλ: «να είσαι ο εαυτός σου» και «να περνάς καλά». Παράγωγά τους είναι οι προτροπές «να αγαπάς τον εαυτό σου», «να προσέχεις τον εαυτό σου», «ο εαυτός σου είναι ο καλύτερός σου φίλος». Στα ριάλιτι οι παίκτες πρέπει να είναι χαλαροί και άνετοι, να βγάζουν προς τα έξω αυτό που έχουν μέσα τους και κυρίως να εμπιστεύονται τυφλά την παραγωγή. Οχι να παρατηρούν τον κόσμο, να διασταυρώνουν και να συγκρίνουν τις όποιες σκέψεις και ιδέες τους με εκείνες των άλλων ανθρώπων και να είναι πρόθυμοι να αλλάξουν, αλλά να απελευθερώσουν το βαθύτερο εγώ τους το οποίο, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, πρέπει να παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για τους τρίτους. Ψάξε, ψάξε μέσα σου, κάτι θα βρεις.
Οι Φινλανδοί Lordi αντέστρεψαν αυτό το δόγμα. Αυτό που κρύβεται πίσω από τις μάσκες, αυτό που έχουμε μέσα μας, δεν είναι άξιο λόγου, δηλώνουν. Είμαστε συνηθισμένοι, καθημερινοί άνθρωποι (και μέτριοι μουσικοί, θα προσθέταμε), γι’ αυτό επιλέξαμε το τεχνητά τερατώδες. Οι μάσκες μας παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από εμάς τους ίδιους. Δηλαδή οι καλλιτέχνες αυτοί διακρίθηκαν επειδή διάλεξαν να MHN είναι ο εαυτός τους. Ωστόσο δείχνουν τυφλή εμπιστοσύνη στην παραγωγή, αποδεχόμενοι τους κανόνες του γιουροβιζιονικού παιχνιδιού.
Να λοιπόν που το «διαφορετικό» μπορεί να είναι ευπρόσδεκτο, αρκεί να επιβεβαιώνει το ομοιόμορφο. Ας αναλογιστούμε πόσο έχουν πληθύνει στην τηλεόραση οι ανατρεπτικές, οι «επαναστατικές» διαφημίσεις πανομοιότυπων και συμβατικών προϊόντων. O κόσμος πρέπει να αλλάξει για να παραμείνει ο ίδιος, όπως λέει ένας από τους ήρωες του «Γατόπαρδου».
Αν το τέρας που έπλασε ο δόκτωρ Φρανκενστάιν ήταν επικοινωνιακό άτομο και ζούσε στη Γηραιά Ηπειρο του 21ου αιώνα, δεν θα έφτανε στην αφόρητη μοναξιά, στο έγκλημα και στην αυτοκτονία, αλλά θα αναζητούσε έναν καλό μάνατζερ. Ποιος ξέρει, ίσως να συμμετείχε στον ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Τραγουδιού ή να αποκτούσε τη δική του τηλεοπτική εκπομπή, ένα αυθεντικό «freak show» και, αν τραγουδούσε, μάλλον θα προτιμούσε τον αγγλικό στίχο. Στο μυθιστόρημα της Μαίρης Σέλεϊ κανείς δεν αγαπούσε το τερατάκι, όλοι το σιχαίνονταν και ήθελαν να το εξοντώσουν, όμως οι Ευρωπαίοι τηλεθεατές, από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, συμπάθησαν τους Lordi. Χάρη σ’ αυτούς, το κοινό της Eurovision διευρύνεται, ενώ ο θεσμός ενισχύεται και αναμορφώνεται για να παραμείνει ο ίδιος.