Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο κόσμος επιθυμεί να τη δει χωρίς τα ρούχα της εδώ και μισό σχεδόν αιώνα, φαντάζομαι ότι ελάχιστα παράπονα θα ακουστούν για το γεγονός ότι η Σοφία Λόρεν αποφάσισε τελικά, καθώς πλησιάζει τα 72 της χρόνια, να φωτογραφηθεί γυμνή για το ημερολόγιο της Πιρέλι. Παραμένει ασαφές σε ποιο ακριβώς στάδιο γδυσίματος προτίθεται να εκτεθεί – κάποιοι ρεπόρτερ διατείνονται ότι θα φοράει μόνο σκουλαρίκια, άλλοι το θεωρούν αυτό απολύτως απίθανο. Ωστόσο υπήρξε πάντα μια πανέμορφη γυναίκα, και φαίνεται ότι έχει μόλις ολοκληρώσει μια αποτοξινωτική δίαιτα χάρις στην οποία ανέκτησε μεγάλο μέρος της παλιάς της λάμψης. Οι άντρες πάντα τη λάτρευαν, περιλαμβανομένου του τέως συζύγου μου, Γκάβιν Λάιαλ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι υπήρξε ο μόνος άντρας που τη νίκησε στο πιγκ πογκ γιατί, όπως έλεγε με πικρία, ήταν ο μόνος που έκανε τη βλακεία να κοιτάζει συνεχώς το μπαλάκι.
Η Σοφία πιθανότατα εξακολουθεί να είναι τόσο ωραία ώστε να μην προκαλεί τη συνήθη αντίδραση που γεννά το θέαμα γεροντικών γυμνών σωμάτων και που τείνει να είναι ένα μείγμα απορίας και αηδίας. Στο διαβόητο γυμνό ημερολόγιο του Women’s Institute, που υπήρξε το κεντρικό θέμα στο φιλμ Calendar Girls, όλα τα κρίσιμα σημεία στα σώματα των κυριών που φωτογραφήθηκαν ήταν κρυμμένα από βάζα και γλάστρες με φυτά – σοφή κίνηση χωρίς αμφιβολία. Κάποτε συνάντησα μερικούς ηλικιωμένους επιζώντες ενός κινήματος με τίτλο Progressive League οι οποίοι, προπολεμικά, πήγαιναν εκδρομές και χόρευαν γυμνοί στην εξοχή. Ομολογώ ότι ευχήθηκα να μην έχουν μείνει πιστοί σ’ αυτή την παράδοση. Οταν οι γυμνιστές ισχυρίζονται ότι η γύμνια τους δεν προκαλεί αχαλίνωτο σεξουαλικό ερεθισμό, αρκεί συνήθως μια ματιά σε φωτογραφίες τους, ενώ επιδίδονται στο αγαπημένο τους χόμπι για να καταλάβεις γιατί. Και στην Ιταλία, πριν από λίγα χρόνια, κάποιος εκκεντρικός τύπος πρότεινε να απαγορευτεί στις ηλικιωμένες γυναίκες να περιφέρονται «τόπλες» στις πλαζ, διότι προσφέρουν άσχημο θέαμα – και το μόνο που κατάφερε ήταν να πάρει την απάντηση από γυναίκες ότι οι άντρες με κοιλιά δεν θα έπρεπε να εμφανίζονται στις πλαζ ή οπουδήποτε αλλού φορώντας μαγιό.
Κατά πόσο δικαιούμαστε, όμως, να υπαγορεύουμε στους άλλους πώς να ντύνονται ή πόσο να γδύνονται; Το να υπάρχει ένας κώδικας αμφίεσης για ορισμένες περιστάσεις φαίνεται αρκετά σωστό – όπως το να μην μπαίνουν οι τουρίστες στις εκκλησίες φορώντας το μαγιό τους. Ομως, με εξαίρεση την ακραία «προσβολή της αιδούς», δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν αποτρεπτικά μέτρα.
Μ’ ενοχλούν οι άνθρωποι που μασάνε τσίχλα, δεν μπορώ όμως να παραπονεθώ για παθητικό μάσημα. Αν δεν μ’ αρέσει το πολύ στενό παντελόνι μιας χοντρούλας ή ενός χοντρούλη, αυτοί μπορεί να απεχθάνονται το δικό μου φαρδύ παντελόνι. Πολλά απ’ όσα κάνουν οι άλλοι άνθρωποι είναι δυσάρεστα – το να μιλάνε όλη την ώρα στα κινητά, π.χ. Ωστόσο, όσο κι αν διασκέδασα με το περιστατικό δεν επιδοκίμασα τη συμπεριφορά του νευρικού επιβάτη που πέταξε το κινητό ενός άλλου έξω από το παράθυρο του τρένου.
Η ζέστη του φετινού καλοκαιριού έχει κάνει πολλούς άντρες να βγαίνουν έξω με σορτς, και οι εννέα στους δέκα είναι χάλια: μερικών τα πόδια θα ταίριαζαν καλύτερα σε καρέκλα, αλλονών είναι ωχρά και λιπόσαρκα σαν καλάμια. Τον καιρό που οι άντρες φορούσαν κολλητά παντελόνια -σαν τις κιλότες ιππασίας- συχνά αναγκάζονταν να τα «φουσκώσουν» τεχνητά στις γάμπες και στους μηρούς: βλέποντας αυτά που μας επιδεικνύονται σήμερα εύκολα καταλαβαίνουμε γιατί. Πολλές κοπέλες παχουλές στη μέση δεν διστάζουν καθόλου να υιοθετήσουν τη μόδα που θέλει μια μεγάλη λωρίδα γυμνής σάρκας ανάμεσα στο μπλουζάκι και τη φούστα, ανεξάρτητα από το πόσο λίγο τις κολακεύει: βλέποντας τις κοιλίτσες τους να ξεχειλίζουν, σου έρχεται να πάρεις ένα μαρκαδόρο και να γράψεις πάνω ένα σύνθημα.
Ειλικρινά, όμως, δεν νομίζω ότι δικαιούμαστε να απαγορεύσουμε τίποτα από όλ’ αυτά. Δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα να τριγυρίζεις γυμνός, ωστόσο οι ηλικιωμένοι, οι άσχημοι ή οι χοντροί δεν πρέπει να λογοκρίνονται περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε όσοι ενοχλούμαστε είναι να κοιτάξουμε αλλού – έως ότου εφευρεθεί το eye-pod που θα περιορίζει όσα βλέπουμε, όπως τα ipod με τα ακουστικά τους περιορίζουν όσα ακούμε.