Η καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Κέμπριτς, Marilyn Strathern, αμέσως μετά την ανακήρυξή της σε επίτιμη διδάκτορα του τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, την περασμένη Τετάρτη, ημέρα της πραγματοποίησης του μεγάλου πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου, ξεκίνησε την ομιλία της σχολιάζοντας, «σήμερα είναι μια σημαντική μέρα όχι λόγω όσων διαδραματίζονται μέσα σε αυτή την αίθουσα, αλλά εξαιτίας των σημαντικότερων γεγονότων που συμβαίνουν εκτός αυτής». Το σχόλιο αυτό της διάσημης ανθρωπολόγου φαντάζει ανορθόδοξο, καθώς η ίδια προσδίδει προτεραιότητα στις φοιτητικές κινητοποιήσεις και όχι στις ακαδημαϊκές τελετές, όμως ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι η θέση του ανθρωπολόγου δεν είναι μόνο μέσα στα στενά περιθώρια της ακαδημαϊκής κοινότητας, αλλά είναι κυρίως εκεί που χτυπά ο παλμός μιας κοινωνίας, στο πλευρό των ανθρώπων της.
Η Marilyn Strathern, άλλωστε, γνωρίζει καλά το ρόλο του ανθρωπολόγου, καθώς μέσω του έργου της κατόρθωσε να αναδείξει τη σημασία της συνύπαρξης του ανθρωπολόγου με τους ανθρώπους της κοινότητας που μελετά και να εδραιώσει στο ακαδημαϊκό κατεστημένο τη μεθοδολογική προσέγγιση της ανθρωπολογίας, τη λεγόμενη επιτόπια έρευνα. Ηδη, από το 1964, η Strathern πραγματοποίησε πολύμηνη έρευνα στη Μελανησία και στην Παπούα-Νέας Γουινέας, όχι ως απλή επισκέπτρια, αλλά ζώντας την καθημερινότητα των κοινωνιών αυτών και καθιστώντας με αυτόν τον τρόπο γνωστούς ανθρώπους και πολιτισμούς που για πολύ καιρό είχαν αγνοηθεί από τις Δυτικές κοινωνίες. Με αφετηρία την επιτόπια έρευνά της και τα συμπεράσματα που προέκυψαν από αυτήν η Marilyn Strathern προχώρησε στη μελέτη της συγγένειας, των κοινωνικών σχέσεων, των ρόλων των φύλων και της συγκρότησης του εαυτού τόσο στις κοινότητες των ιθαγενών, όσο και στις κοινωνίες της Δύσης.
Μέσα από τη σχεδόν αυτοβιογραφική ομιλία της Marilyn Strathern, έγινε κατανοητό ότι η επιλογή και ανακήρυξή της στην πρώτη επίτιμη διδάκτορα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στην Ελλάδα, εν μέσω των εορτασμών του τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας για τα 4 χρόνια λειτουργίας του, δεν είναι συνυφασμένη μόνο με το τεράστιο ερευνητικό και συγγραφικό έργο της τιμώμενης (17 βιβλία και περισσότερα από 100 άρθρα). Αποτελεί, επιπλέον, μια συμβολική κίνηση που στόχο έχει να εμπνεύσει τους νέους ανθρωπολόγους ώστε να ανταποκριθούν στις ερευνητικές ανάγκες της εποχής της παγκοσμιοποίησης, αποδεικνύοντας έτσι την επικαιρότητα της ανθρωπολογικής σκέψης.