Δρ Νικόλαος Β. Πετρουλάκης: «Κλήμης Αλεξανδρεύς – Ο βαθυνούστατος παιδαγωγός και φιλόσοφος». Εκδόσεις «Ατραπός», 2006, σελ. 339.
Αν η κριτική ενός βιβλίου προϋποθέτει υψηλό αίσθημα ευθύνης, η προσέγγιση του πλουσιότατου συγγραφικού έργου του διακεκριμένου Κρητικού παιδαγωγού χρειάζεται ενατένιση και ανάταση.
Ο δρ Νικόλαος Β. Πετρουλάκης, ευαίσθητος και ενοραματικός, υπεύθυνος και δημιουργικός, εμπνέει, με το καρποφόρο έργο του, σε γόνιμες ανατάσεις. Μάχεται στην πρώτη γραμμή, με μοναδικό γέρας την απόλυτη συνέπεια στο «βασανιστικό χρέος», όπως έλεγε ο Γιάννης Βλαχογιάννης. Σε καιρούς πενιχρότητας αληθινών ανθρώπων και κιβδηλίας χαρακτήρων, η παρουσία του είναι μια παρήγορη βεβαίωση ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν έχει, ανεπανόρθωτα, ξεπέσει.
Ο συγγραφέας εξέδωσε έναν υποδειγματικά καλαίσθητο τόμο με τον τίτλο «Κλήμης Αλεξανδρεύς». Καρπός γόνιμου μόχθου, υψηλής αυτογνωσίας και ευθύνης, διακρίνεται για την επιστημονική πληρότητα και τη συστηματική διάρθρωσή του, αποστάζει θρησκευτικό και πνευματικό άρωμα και κρατεί μια διαύγεια και μια λάμψη, πολύτιμες αρετές για την κυριαρχία του λόγου. Συμπληρώνει, έτσι, την τριλογία του, ύστερα από τα βιβλία του: «Μέγας Βασίλειος» (2000) και «Μέγας Φώτιος» (2003).
Το βιβλίο, ταξινομημένο σε εννιά κεφάλαια, αναφέρεται στον ιερό πατέρα Κλήμη τον Αλεξανδρέα, άριστο παιδαγωγό, φιλόσοφο και θεολόγο, που με την πολυσήμαντη προσφορά του ανύψωσε το Αλεξανδρινό πνεύμα για μια ολόκληρη εικοσαετία και αγωνίστηκε σκληρά για την επικράτηση του ελληνικού χριστιανισμού και του χριστιανικού Ελληνισμού. Στις υψηλές ιδέες του στηρίχθηκε αργότερα το εκπαιδευτικό, παιδαγωγικό και διδακτικό έργο των Αγίων Πατέρων και ιδιαίτερα των τριών Καππαδοκών.
Στη διαδρομή των αιώνων, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς αποτελεί πολυσύνθετη προσωπικότητα στη χριστιανική και ελληνική σκέψη, προβάλλει πάντοτε αιώνιο πρότυπο αρετής και υπόδειγμα αγωγής.
«Δεν είναι δύσκολο -γράφει ανάμεσα στα άλλα ο συγγραφέας- να διατυπώσει ο μελετητής της γνώμης ότι ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς είναι ο πρώτος Ελληνας χριστιανός φιλόσοφος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Πίστευε στην ανάγκη να θεσπισθεί ένα είδος θεϊκής εκπαίδευσης για το ανθρώπινο γένος. Η άποψη αυτή θεωρήθηκε ως η βασική Αλεξανδρινή αρχή, που παίρνει την αρμόζουσα θέση στην ιστορία της Εκκλησίας και είναι το κλειδί του δόγματος για τον Θεό και τον Κόσμο, για τον Ιησού Χριστό και το πνεύμα Του, για τον Θεό και τον Ανθρωπο».
Ευχαριστούμε θερμά τον εκλεκτό συγγραφέα για τη νέα πνευματική προσφορά του, που δίνει την αφορμή και σήμερα, δύο χιλιάδες, σχεδόν, χρόνια ύστερα από τον θάνατο του μεγάλου στοχαστή, να μελετήσουμε το έργο του.