Αγνωστος μέχρι πρότινος στο ευρύ κοινό, ο Πάνος Ηλιόπουλος (1897 – 1985) έρχεται σήμερα να μας αποκαλυφθεί μέσα από ένα πλουσιότατο φωτογραφικό αρχείο. Ανθρωποκεντρικές οι περισσότερες φωτογραφίες του Ηλιόπουλου, που δείχνει να ήταν ένας εξαίρετος στυλίστας στην τέχνη του πορτρέτου, ξετυλίγουν τη ζωή στον Μεσοπόλεμο και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια με ένα τρόπο γνήσιο, αυθεντικό και εν τέλει ποιητικό. Ενας μεγάλος αριθμός από φωτογραφίες του παρουσιάζονται τώρα σε έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, στο νεοκλασικό κτίριο της Βασ. Σοφίας, η οποία θα διαρκέσει ώς τις 14 Ιανουαρίου. Την έκθεση επιμελήθηκε ο Πλάτων Ριβέλλης ενώ τον κατάλογο της έκθεσης (με αναδημοσιευμένες όλες τις φωτογραφίες που παρουσιάζονται) επιμελήθηκε η ιστορικός τέχνης Ελισάβετ Πλέσσα.
Πορτρέτα
Ενα μόνο μέρος της δουλειάς του Πάνου Ηλιόπουλου παρουσιάζεται στην έκθεση αυτή, την οποία αποφάσισε το Μουσείο Μπενάκη για να κάνει γνωστό το έργο του στο ευρύτερο κοινό. Ολη η συλλογή των αρνητικών και των φωτογραφιών του Πάνου Ηλιόπουλου, το αρχείου, έχει περιέλθει πλέον στην κυριότητα του Φωτογραφικού Αρχείου του Μουσείου Μπενάκη, μετά τη δωρεά που αποφάσισαν τα παιδιά του.
Το φωτογραφικό έργο του Πάνου Ηλιόπουλου έχει καλλιτεχνική ποιότητα και αυτή η διάσταση, η προσωπική φροντίδα, η αισθητική και η ποιητική της προσωπογραφίας, καθιστούν το έργο του ξεχωριστό. Πολύ περισσότερο από ένας επαγγελματίας φωτογράφος της ελληνικής επαρχίας, ο Πάνος Ηλιόπουλος είναι ένας αισθαντικός ψυχογράφος των μοντέλων του. Γυναίκες και άνδρες, παιδιά, συντροφιές στο στούντιο ή στην ύπαιθρο, περνούν στην αθανασία χάρη στη φωτογραφική καλλιγραφία του Πάνου Ηλιόπουλου. Εστιάζοντας σε λεπτομέρειες που χαρίζουν στο αποτέλεσμα υπαινικτικούς συμβολισμούς, ο Πάνος Ηλιόπουλος διασώζει για μας μια χειρωνακτική αισθητική που αιφνιδιάζει και ευφραίνει.
Η ζωή του, σαν παραμύθι. Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Μεσσηνίας το 1897 και πέθανε στην Κυπαρισία το 1985. Εμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς σε μικρή ηλικία και έζησε στερημένα παιδικά χρόνια. Το 1917 κατατάχτηκε στον στρατό και πολέμησε στο μέτωπο της Μικράς Ασίας. Το 1923, μετανάστευσε λαθραία στις ΗΠΑ όπου έκανε διάφορες δουλειές, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα φωτογραφίας, ζωγραφικής και κινηματογράφου. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1930 και άνοιξε φωτογραφείο στα Φιλιατρά, όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή του. Το 1947 άνοιξε δεύτερο φωτογραφείο στην Κυπαρισσία. Το 1964 έκλεισε το φωτογραφείο, αλλά συνέχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία για προσωπική ευχαρίστηση.
Ο κατάλογος της έκθεης έχει τίτλο «Πάνος Ηλιόπουλος. Η περιπέτεια της ζωής και η ποίηση της φωτογραφίας» με κείμενα των Φανής Κωνσταντίνου, Πλάτωνα Ριβέλλη, Δημήτρη Αρβανιτάκη, Κωστή Λιόντη. Περιλαμβάνεται επίσης και ένα αυτοβιογραφικό κείμενο του Π. Ηλιόπουλου με τίτλο «Τι όμορφη που είναι η χαρά».