Το όνομά του ταυτίστηκε με την ιστορία του rythm ‘n’ blues και της soul, αλλά δεν ήταν Αμερικανός. O λόγος για τον Τούρκο Αχμέτ Ερτεγκούν, ιδρυτή της θρυλικής σήμερα δισκογραφικής εταιρείας Atlantic Records, ο οποίος έφυγε προχθές σε ηλικία 83 ετών. H υγεία του Ερτεγκούν επιδεινώθηκε τους τελευταίους μήνες έπειτα από πτώση που είχε στα παρασκήνια συναυλίας των Rolling Stones, τον περασμένο Οκτώβριο. Γεννημένος το 1923 στην Κωνσταντινούπολη, μεγάλωσε στην Ουάσιγκτον όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως πρέσβης. Από νέος ο Αχμέτ αγάπησε την τζαζ και μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Νεσουχί (1917-1989) είχε φιλικές σχέσεις με τον Ντιουκ Ελινγκτον και τη Λίνα Χορν. O Αχμέτ, με τη βοήθεια του Νεοϋορκέζου συνεργάτη του Χερμπ Αμπραμσον, ίδρυσε το 1947 την Atlantic Records και λίγο αργότερα ο αδελφός του ανέλαβε καθήκοντα αντιπροέδρου. Το ξεκίνημα της Atlantic Records έγινε μέσα σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Μανχάταν. Ηταν ένα τολμηρό εγχείρημα καθώς, μολονότι στη δεκαετία του ’40 το ριδμ εν μπλουζ βρισκόταν σε μεγάλη έξαρση, ελάχιστοι λευκοί άκουγαν τη «μουσική του διαβόλου», όπως την αποκαλούσαν. «Εκείνη την εποχή τη μουσική αυτή την άκουγε το μαύρο κοινό μόνο, ωστόσο είχαμε καλή αίσθηση τού πού πήγαινε η μουσική γενικά», είχε δηλώσει σε συνέντευξη λίγο πριν από το θάνατό του ο Ερτεγκούν. Το μικρό κοινό στο οποίο απευθυνόταν όμως του έφερε οικονομικές δυσκολίες. Σύντομα ο Ερτεγκούν άρχισε να γυρίζει τον αμερικανικό νότο, σε μια προσπάθεια να δει τι παίζουν οι ντόπιοι μουσικοί και τι ακούνε, μαύροι και λευκοί. Το αποτέλεσμα ήταν το πρώτο «χιτ» της εταιρείας, ένα μείγμα κάντρι και μπλουζ με τον τίτλο «Drinkin’ Wine Spo-Dee-Ο-Dee».
Πολύ γρήγορα ο Ερτεγκούν έκλεισε συμβόλαια με ονόματα που στη συνέχεια έγραψαν ιστορία: Ρουθ Μπράουν, Λαβέρν Μπέικερ, Drifters, Coasters, «Big» Τζο Τέρνερ κ. ά. Το μεγαλύτερο όνομα όμως που λανσάρισε σε εκείνη τη φάση ο Ερτεγκούν ήταν σαφέστατα ο Ρέι Τσαρλς, ενώ ήδη από το 1953 είχε αρχίσει να γίνεται γνωστός ο όρος «ήχος της Atlantic». Ωστόσο, το 1955 η εταιρεία απέτυχε να υπογράψει συμβόλαιο με έναν ανερχόμενο αστέρα, τον Ελβις Πρίσλεϊ, ο οποίος υπέγραψε στην RCA. Κι ενώ η «μαύρη μουσική» κέρδιζε ολοένα και μεγαλύτερο κοινό, ο αδελφός του «έκλεισε» μεγάλα ονόματα της τζαζ: Τζον Κολτρέιν, Τσαρλς Μίνγκους, Ορνέτ Κόλμαν.
Μέσα στη δεκαετία του ’60, με τη σόουλ να κερδίζει συνεχώς έδαφος, η Atlantic μεγάλωσε ακόμα περισσότερο αναδεικνύοντας κορυφαία ονόματα του είδους όπως η Αρίθα Φράνκλιν, ο Ουίλσον Πίκετ και αργότερα ο Στίβι Ουόντερ, καθώς επίσης και μεγάλα ονόματα της ροκ όπως οι Led Zeppelin, Neil Young, Dire Straits. Το τελευταίο μεγάλο όνομα που προσπαθούσε να «κλείσει» ο Ερτεγκούν ήταν οι Rolling Stones, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος.