Σελιδοδεικτες

Τις στάσεις του στις πολλές πολιτισμικές επιδράσεις που καθόρισαν τη ζωή αλλά και τη γραφή, εξιστορεί ο Πέτρος Μάρκαρης στο νέο αφηγηματικό – εξομολογητικό του βιβλίο «Κατ’ εξακολούθηση» (εκδ. Πατάκης). Κι όλα αυτά με πάντα παρόν το alter ego του, τον αστυνόμο Χαρίτο, τον οποίο «συνάντησε» όψιμα, αφού «άρχισα να γράφω μυθιστορήματα όταν ήμουν πενήντα οκτώ χρονώ». Ο Χαρίτος λοιπόν ξεφύτρωσε μπροστά του το φθινόπωρο του 1993. Αλλά ο Πέτρος Μάρκαρης έπρεπε να ξεπεράσει πολλές αναστολές του για να προσεγγίσει και να αγαπήσει τον ήρωά του. Σε ποια συνοικία θα έμενε; Τι αυτοκίνητο θα οδηγούσε; Σε ποια κοινωνική τάξη θα ανήκε; Γιατί έχει αυτή τη μανία με τα λεξικά; Και κυρίως: πώς να δημιουργήσει «ένα συμπαθητικό Ελληνα μπάτσο, που να τον αγαπήσει ο αναγνώστης;», αφού «γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πόλη και ζω από το 1965 στην Ελλάδα. Από τότε που ένιωσα πολιτικά τον εαυτό μου, είμαι στην Αριστερά. Πώς είναι δυνατόν, κάποιος που μεγάλωσε και έζησε σε δύο χώρες -όπου η βία και η ασυδοσία, σε συνδυασμό με το ανελέητο κυνήγι των Αριστερών, ήταν το ψωμοτύρι της αστυνομίας για δεκαετίες ολόκληρες-, να νιώσει την παραμικρή συμπάθεια για τους μπάτσους;». Εξηγώντας πώς έλυσε όλα αυτά τα ζητήματα για να δώσει μορφή και υπόστασή στον ήρωά του, ο Πέτρος Μάρκαρης μας ξεναγεί στο παρελθόν του: στην Πόλη, στο αυστριακό σχολείο όπου φοίτησε, την πολυπολιτισμική κοινωνία όπου μεγάλωσε, και σαν μαθητής λυκείου τότε, διέσχιζε «τη Μεγάλη Οδό του Πέρα από το Τούνελ, το μικρό μετρό των τριών λεπτών, που ένωνε το Πέρα με τον Γαλατά, προς το Ταξίμ, την κεντρική τότε πλατεία της Πόλης, άκουγα στο πέρασμά μου έξι γλώσσες ταυτόχρονα: τουρκικά, ελληνικά, αρμενικά, σεφαραδίτικα εβραϊκά, ιταλικά και γαλλικά». Κι αυτή η συναναστροφή τον έκανε ν’ αγαπήσει τις ξένες γλώσσες, τις οποίες χειρίζεται με απίστευτη άνεση. Σ’ αυτό το σύντομο αφήγημα υπάρχουν τα πάντα. Οι μυρωδιές της Πόλης, οι μελαγχολίες τα απογεύματα του Σαββατοκύριακου στη Χάλκη, το περπάτημα στους δρόμους της γραφής, αλλά, και κυρίως, το περπάτημα στα πρώτα μονοπάτια, που βάδισε ο Πέτρος Μάρκαρης και είναι αυτά που του έμαθαν να «βαδίζει». Θα ήταν άδικο να μην επισημάνουμε την πρωτοβουλία του Μισέλ Φάις, αφού η σειρά «Η κουζίνα του συγγραφέα», όπου εντάσσεται και το βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη, καταφέρνει να αποσπά από σύγχρονους δημιουργούς, χωρίς την «απειλή» του κασετόφωνου, τον τρόπο που ο καθένας τους «μαγειρεύει» το έργο του.