Καλά είναι τα θεατρικά βραβεία που αφειδώς διανέμονται, αλλά καλύτερα θα ήταν αν συνοδεύονταν κι από κανένα χρηματικό ποσό. Να βουλώνουν κάποιες τρύπες, τίποτα ΙΚΑ, κάτι απλήρωτους ηθοποιούς… Συζητιέται πολύ αυτό τελευταία στο θέατρο – το υποστηρίζει και ο Γιώργος Διαλεγμένος, που επίσης βραβεύθηκε μεν, άνευ μπικικίνια δε. Ο απροσχημάτιστος Διαλεγμένος έχει πολλά να λέει και για τον τρόπο που αποφασίζονται ένια βραβεία.
Γιατί δεν είναι μόνο τα «προφητεμένα» που απαιτούν… Μαμαλάκη κάθε δύο χρόνια. (Αν κι ο πολυκούζινος Μαμαλάκης ωχριά μπροστά στον Αρχιμάγειρα). Είναι, φευ, και νεοτέρων τινών οι διαφαινόμενες κιόλας «διαπλοκές»… Ασε δε τα «δημοκρατικά» βραβεία όπου καλείται ο λαός να αποφανθεί. «Ηδη κυκλοφορούσα πιο πολύ κι αυτό μου έδινε περισσότερες ερωτικές ελπίδες. Συνήθως ήταν μάταιες. Ηθελα να με αγαπήσει κάποιος απελπισμένα, μα όλοι με συμπαθούσαν απελπιστικά». Η 20άρα Νάνα Μούσχουρη όπως την περιγράφει η σημερινή διεθνής σταρ στον Φώτη Απέργη και στο γλαφυρό βιβλίο τους με τη ζωή της: «Τ’ όνομά μου είναι Νάνα» (Λιβάνης). Η Νάνα που ξύπνησε κάποτε μέσα μας, ένα με τον Μάνο, κόσμους πρωτόγνωρους. Σε τομίδιο και τα απολαυστικά σχόλια του Σταμάτη Φασουλή στα «Νέα», που και να πνίγομαι στη δουλειά, θα σταματήσω κάθε φορά να τον διαβάσω. «Μια παρτίδα τάβλι» ο τίτλος (Καστανιώτης) των γλυκόπικρων, αλλά και δαγκωματικών φασουλικών «εκφράσεων». Δυσανασχετούσε τις προάλλες πάλι με το «Σαπφούς» ο φίλος Γιάννης Η. Χάρης από την ακαταπόνητη σελίδα του στα σαββατιάτικα «Νέα». Και μεμφόταν, ευγενέστατα, τον Νίκο Ξυδάκη, που ξώκειλε κι εκείνος στο «Σαπφούς» στο ένθετο του εξαιρετικού δίσκου του «Γρήγορα η ώρα πέρασε» με την Ελευθερία (που έγινε κιόλας χρυσός), παρόλο που ο μεταφραστής των στίχων της, Ελύτης, όπως και η φυσική ροπή της γλώσσας, θέλουν «Σαπφώς». Και να φανταστείτε, κ. Χάρη, ότι εκδόθηκαν πρόσφατα άλλοι δύο δίσκοι με Σαπφώ: Μαρίζας Κωχ «Στον κήπο της Σαπφούς» (Verso) και Κρυστέλλας Δημητρίου (νέας, αξιοπρόσεκτης Κύπριας συνθέτριας) «Σαπφώ, Καβάφης» (Universal). Τρίποντο… Σαπφούς, καλοί δίσκοι πάντως. Αλλά, ω πιστοί των αρχαϊκών κλίσεων και αποκλίσεων, τη Σαπφώ την απέδιδαν και ως Ψάπφα οι αρχαίοι. Τι λέτε; Ψάπφα! Κάνει ακόμη μεγαλύτερο εφέ αρχαιογνωσίας. Για το η Ηρώ, της Ηρούς (της τραγουδίστριας, Βαγγελίστρα μου) δεν έχω πρόταση. Μια και μιλάμε για μουσική, πότε θα βγουν σε δίσκο αυτά τα υπέροχα κομμάτια που έχει γράψει ο Κωνσταντίνος Βήτα για το 2 του Παπαϊωάννου; Μουσική που συνδημιουργεί στην παράσταση. Εφτά άντρες ηθοποιοί υποδύονται (παθιασμένα!) μια πόρνη. Ο μύθος της Πατρινέλας, παλαιάς Πατρινιάς πόρνης που διέπραξε αβυσσαλέο έγκλημα ερωτικού πάθους και μετατράπηκε σε λαϊκό φόβητρο, ζωντανεύει απροσδόκητα (με δέος αλλά και χιούμορ) μέσα από τις περσόνες εφτά ανδρών ηθοποιών και τη σκηνοθεσία του Θόδωρου Τερζόπουλου στο θέατρο Αττις. Βάση το κείμενο του Κώστα Λογαρά «Η τελευταία μάσκα – Fallimento». Δηλαδή θα το κλείσει ο Γιώργος Αρμένης το δικό του Νέο Ελληνικό Θέατρο, αν του επιδικαστεί, λέμε τώρα, το Θέατρο Τέχνης που, καθώς λέει, θα διεκδικήσει;