Λένε ότι η γλυπτική επιτυγχάνει τον σκοπό της μόνο όταν θέλεις να την αγγίξεις. Μια υπέρβαρη καπνίστρια, αισθησιακή και γυμνή, έξω από το Μέγαρο Μουσικής έθελγε περαστικούς και οδηγούς όλους τους θερινούς μήνες. Οι 21 αφράτες φιγούρες του Φερνάντο Μποτέρο, μέσα και έξω από το κτίριο, εδέσποζαν στη λεωφόρο. Οι στρογγυλεμένοι όγκοι τους και οι παράταιρα ισορροπημένες αναλογίες τους εκμηδένιζαν την απόσταση και κέρδιζαν τη συμπάθεια. Στην Εθνική Πινακοθήκη, την ίδια περίοδο, παρουσιαζόταν μια πλούσια αναδρομική με τα ζωγραφικά του έργα. Ανάμεσά τους η ενότητα που εμπνεύστηκε από τα βασανιστήρια στο Αμπού Γκραΐμπ του Ιράκ. Με τα οξυμένα αντανακλαστικά του, ο 73χρονος Κολομβιανός ήταν απο τους πρώτους καλλιτέχνες που εξέφρασε με τα έργα του τη διεθνή κατακραυγή. Λίγους μήνες αργότερα, οι πίνακες αυτοί -αν και ήταν εξοστρακισμένοι από τα αμερικανικά μουσεία- παρουσιάστηκαν τελικά και στην γκαλερί Μάρλμπορο στο Μανχάταν. Μια μικρή νίκη της τέχνης.
Εικαστικά/Φερνάντο Μποτέρο
43" χρόνος ανάγνωσης
