Κατά κάποιο τρόπο, το 2006 ήταν η χρονιά δύο λογοτεχνικών Νομπέλ: του O. Παμούκ, που το κέρδισε, και του Γκίντερ Γκρας, ο οποίος ναι μεν το είχε κερδίσει παλαιότερα (το 1999) αλλά απασχόλησε εκ νέου τη διεθνή κοινή γνώμη με την αποκάλυψή του ότι είχε υπηρετήσει στα Waffen SS, στα τέλη του πολέμου. Πραγματικά, ο Γκρας επανήλθε στην επικαιρότητα σαν οδοστρωτήρας. Αφθονο μελάνι χύθηκε, όχι μόνο από κριτικούς και θεωρητικούς της λογοτεχνίας αλλά και από πολιτικούς, εκπροσώπους οργανώσεων και δημοσιογράφους: Επρεπε ο Γκρας να επιστρέψει το Νομπέλ του; Οφειλε να ζητήσει συγγνώμη; Να ακυρωθεί ως ένας εκ των σημαντικότερων σύγχρονων συγγραφέων; Οι αφορισμοί περίσσεψαν, και η δαιμονολογία. Ισως η πιο νηφάλια άποψη ήταν αυτή που έλεγε ότι η είδηση δεν ισοδυναμούσε με τίποτα περισσότερο από μια καλή κίνηση μάρκετινγκ: η αποκάλυψη του Γκρας ήρθε λίγο καιρό προτού λανσάρει την αυτοβιογραφία του – η οποία ξεπούλησε βεβαίως. Τίποτα απ’ όλα αυτά όμως δεν ακυρώνει την αξία του συνολικού του έργου.
Λογοτεχνία/Γκίντερ Γκρας
48" χρόνος ανάγνωσης
