Εκανε την έκπληξη στη δισκογραφία. Ποίηση της Σαπφώς σε απόδοση Οδυσσέα Ελύτη, τρία ποιήματα του Διονύση Καψάλη, ένα του Κώστα Καρυωτάκη κι ένα χορικό του Ευριπίδη σε μετάφραση Κ.Χ. Μύρη από την «Ιφιγένεια εν Ταύροις». Ενας δίσκος που δίνει έμφαση στα έγχορδα, που απελευθερώνει τη μουσικότητα, σέβεται τις πολύτιμες παύσεις και σιωπές -τις οποίες έχει ξεχάσει στο σύνολό της η δισκογραφία- και δίνει τον τόνο της εξαιρετικής ενορχήστρωσης του Βασίλη Κετεντζόγλου. Μια ξεχασμένη ποιότητα αποτυπώνεται στην έκδοση «Γρήγορα η ώρα πέρασε», με δραματικότητα, αυστηρότητα, λιτότητα, με μια ανεπανάληπτη ερμηνευτικά Ελευθερία Αρβανιτάκη, ειδικά στο τραγούδι «Τι θέλω τι». Ενας δίσκος με δικούς του χρόνους, που δεν ακολουθεί τη βιασύνη της εποχής, από έναν δημιουργό ο οποίος συμπυκνώνει στις μουσικές του παρελθόν και παρόν, δημιουργεί ατμόσφαιρες, προκαλεί συναισθήματα, φλερτάρει με την παράδοση, τη μελωδική τζαζ, τον ερωτισμό του Χατζιδάκι. Και να σκεφθεί κανείς ότι όλα ξεκίνησαν πριν από δέκα χρόνια.
Μουσική/Νίκος Ξυδάκης
44" χρόνος ανάγνωσης
