Τον περασμένο Ιούνιο το ερειπωμένο αρχοντικό στη συμβολή των οδών Κουντουριώτου 23 και Οικονόμου στα Εξάρχεια, το σπίτι που έζησε και πέθανε ο Ναπολέων Λαπαθιώτης (1889-1944) άνοιξε ύστερα από πολλά χρόνια. Ξαναβυθίστηκε στο σκοτάδι όταν τέλειωσαν οι παραστάσεις της ομάδας «όχι παίζουμε» με κεντρικό άξονα τον λόγο του σημαντικού αυτού ποιητή της αθηναϊκής, μεσοπολεμικής αβάν γκαρντ.
Ακατοίκητο για πολλές δεκαετίες, κηρυγμένο διατηρητέο από δύο υπουργεία (Πολιτισμού και ΠΕΧΩΔΕ), και σε ιδιαίτερα άσχημη κατάσταση εξαιτίας της πολύχρονης εγκατάλειψης, των εμπρησμών και των διαδοχικών καταλήψεων, το ιδιόμορφο αυτό νεοκλασικό σπίτι με την εσωτερική αυλή και τον υπερυψωμένο κήπο, έμοιαζε καταδικασμένο στη σκληρή του μοίρα, όχι πολύ διαφορετική από εκείνη του παλιού, αυτόχειρα ιδιοκτήτή του.
Σπίτι ξανά
Ευτυχώς οι θιασώτες των μεταφυσικών συμπτώσεων διαψεύστηκαν. Η οικία Λαπαθιώτη θα σωθεί. Πέρασε στα χέρια ιδιωτών, οι οποίοι θα αποκαταστήσουν το σπίτι για να χρησιμοποιηθεί εκ νέου ως κατοικία. Η αρχιτεκτονική μελέτη του κ. Γιάννη Σαΐτα απέσπασε ιδιαίτερα εγκωμιαστικά σχόλια από τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων που την ενέκριναν ομόφωνα. Ο έπαινος θα έπρεπε να απευθυνθεί πρώτα στους ιδιοκτήτες: δεν γνωρίζουμε πολλούς ιδιώτες οι οποίοι είναι πρόθυμοι να εμπλακούν σε μια χρονοβόρα, αβέβαιη περιπέτεια με την ελληνική γραφειοκρατία και επιπλέον δείχνουν την απαραίτητη έννοια για το αρχιτεκτονικό σκέλος της αποκατάστασης, χωρίς μάλιστα να περιμένουν το ανταποδοτικό όφελος της αγοράς όπως θα συνέβαινε στην περίπτωση που το σπίτι γινόταν μπαρ ή εστιατόριο.
Εχει μεγάλη ιστορία το σπίτι της οδού Κουντουριώτου 23. Οικοδομήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1880, μία μεταβατική εποχή για τον αθηναϊκό νεοκλασικισμό, καθώς πειραματιζόταν με πιο σύνθετες φόρμες. Η ωριμότερη αυτή φάση που στη συγκεκριμένη περίπτωση αναγνωρίζεται στην γεωμετρικότητα της διάρθρωσης των όψεων, στον μαρμάρινο εξώστη με τα σφρυρήλατα κιγκλιδώματα, στις οροφογραφίες και στο εξαιρετικά σπάνιο επιζωγραφισμένο αέτωμα που θα επανέλθει στην αρχική του κατάσταση. Η νεοτερική, για την εποχή σύνθεση συνυπάρχει με πιο «παλαιομοδίτικες» ιδέες: η εξωτερική σκάλα και η εσωτερική αυλή θυμίζουν το χαγιάτι που συναντά κανείς σε προγενέστερα αθηναϊκά σπίτια στην Πλάκα. Η αρχιτεκτονική μελέτη επιχειρεί να καταστήσει την αυλή σε κεντρικό σημείο αναφοράς του σπιτιού, αφού το γωνιακό μέτωπο που δέσποζε στο αρχικό σχέδιο έχει απαξιωθεί από την ανάπτυξη της γειτονιάς και την κίνηση της οδού Οικονόμου.