Τον θάνατο ενός από τους πιο αγαπημένους της ηθοποιούς θρηνεί η Γαλλία. Ο Ζαν Κλοντ Μπριαλί, που πέθανε προχθές σε ηλικία 74 ετών, έπειτα από μακρά μάχη με τον καρκίνο, ήταν μία από τις ολοκληρωμένες προσωπικότητες του γαλλικού πολιτισμού του 20ού αιώνα.
Η καλή του φίλη Ζαν Μορό, μόλις έμαθε τον θάνατό του, είπε συντετριμμένη: «Λυπάμαι που έφυγε πριν από μένα». Η 79χρονη σταρ είπε ακόμη ότι ο Μπριαλί ήταν «σαν μικρός αδελφός» για εκείνη. «Θα κρατήσω στη μνήμη μου την εικόνα του όταν ήταν νέος. Το χαμόγελό του, τη γενναιοδωρία του, την κομψότητά του».
Για τον θάνατο του Ζαν Κλοντ Μπριαλί έκανε δήλωση και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. «Ενας σπουδαίος ηθοποιός», αναφέρει η δήλωση του Σαρκοζί, «εκπροσωπούσε τη Νουβέλ Βαγκ και είχε παρουσία για μισό αιώνα στο σινεμά, αφήνοντας το σημάδι του σε 200 ταινίες, με γενναιοδωρία, χιούμορ, σεμνότητα και λάμψη». «Ολος ο γαλλικός κόσμος του πολιτισμού θρηνεί», είπε ο τέως πρόεδρος Ζακ Σιράκ που επισήμανε για τον Μπριαλί ότι «ήταν ένας άνθρωπος με καρδιά, πάθος, κομψότητα και συγκέντρωνε στο πρόσωπό του τη γαλλική υπεροχή». Για τέσσερις δεκαετίες, ο Μπριαλί έπαιξε στο θέατρο και τον κινηματογράφο, αλλά και σκηνοθέτησε, ενώ το όνομά του συνδέθηκε με το ξεκίνημα και την αναγνώριση της Νουβέλ Βαγκ.
Γεννημένος στην Αλγερία τον Μάρτιο του 1933, ο Μπριαλί ήταν γιος συνταγματάρχη και η οικογένειά του σχεδίαζε την ίδια καριέρα για εκείνον. Ομως, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, δούλεψε στο κινηματογραφικό τμήμα του στρατού και ανακάλυψε το σινεμά. Εκανε θεατρικές σπουδές και πήγε στο Παρίσι το 1954, όπου γρήγορα μπήκε μέσα στο νεανικό κλίμα της εποχής και γνωρίστηκε με τους νέους κινηματογραφιστές που ετοίμαζαν τις πρώτες δουλειές τους. Ο Ζακ Ριβέτ τού έδωσε το 1956 τον πρώτο του ρόλο σε μία ταινία μικρού μήκους, ενώ την ίδια χρονιά έπαιξε στην «Ελενα» του Ζαν Ρενουάρ.
Ακολούθησαν συνεργασίες με τους σημαντικότερους Γάλλους σκηνοθέτες, όπως με τον Λουί Μαλ στο «Ασανσέρ για δολοφόνους», τον Φρανσουά Τριφό στα «400 χτυπήματα» και τον Κλοντ Σαμπρόλ. Οι ταινίες του, «Le beau Serge» και «Τα ξαδέλφια», ήταν που έκαναν διάσημο τον Μπριαλί στα τέλη της δεκαετίας του ’50, ενώ μέχρι το τέλος της καριέρας του (η τελευταία του εμφάνιση ήταν το 2006 στην τηλεόραση), έπαιξε σε περίπου 200 ταινίες του Ζαν Λικ Γκοντάρ, του Ερίκ Ρομέρ, του Λουίς Μπουνιουέλ, του Αντρέ Τεσινέ.
Από το 1971 ήταν και ο ίδιος σκηνοθέτης, καθώς υπέγραψε περισσότερες από 12 ταινίες, ενώ διηύθυνε το θέατρο «Les Bouffes parisiens» και είχε πλούσιο συγγραφικό έργο.
Τα βιβλία του βασίζονταν κυρίως στις αναμνήσεις του και την επαφή με μερικά από τα σημαντικότερα πρόσωπα του παγκόσμιου σινεμά και πολιτισμού. Ηταν φίλος του Ζαν Κοκτό, της Μάρλεν Ντίντριχ, της Μαρίας Κάλλας, της Εντίθ Πιαφ, της Ρόμι Σνάιντερ, της Μελίνας Μερκούρη, της Νάνας Μούσχουρη και πάντα θεωρούνταν μία από τις πιο γοητευτικές προσωπικότητες. Ο ίδιος πάντως ένιωθε μειονεκτικά σε σχέση με κάποιον ωραίο άντρα, για παράδειγμα, τον Αλέν Ντελόν. «Εμπαινε σε ένα δωμάτιο και τον ερωτεύονταν οι πάντες. Γυναίκες, άντρες, σκύλοι, γάτες. Για να γοητεύσω εγώ κάποιον έπρεπε να περάσω δίπλα του ώρες ολόκληρες μιλώντας του. Ποτέ δεν ένιωσα ωραίος. Ημουν μάλλον ο διασκεδαστικός, λίγο έκφυλος τύπος που όλοι συμπαθούσαν. Και πραγματικά αδιαφορούσα πάντα για την εμφάνισή μου».
Τα βιβλία του Μπριαλί είναι γεμάτα από ιστορίες για τους διάσημους φίλους του και την υπέροχη ζωή που έζησαν μαζί. Οπως έλεγε, «δεν έγραψα τα βιβλία μου γιατί νιώθω φιλόσοφος ή γέρος που έχει υποθήκες να αφήσει πίσω του. Ετσι κι αλλιώς, δεν έχω άλλη συμβουλή να δώσω εκτός από μία: Στη ζωή, εκτός από την καλή υγεία, δύο πράγματα είναι απαραίτητα: η αγάπη και το χιούμορ».