Τα τελευταία δύο χρόνια, οι εκδότες της Βόρειας Ελλάδας δεν βάζουν αφίσες μέσα στον χώρο της Διεθνούς Εκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης (ΔΕΒΘ) που να διαφημίζουν την επερχόμενη Εκθεση Βιβλίου της Παραλίας. Ωραία, αποδέχθηκαν το νέο και το διαφορετικό, σκέφτηκα αφελώς. Προχθές όμως, που είδα στα ρεπορτάζ από τη Θεσσαλονίκη όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη Τύπου του Συνδέσμου Εκδοτών Βορείου Ελλάδος (ΣΕΚΒΕ), συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα εξακολουθούν να λιμνάζουν στα ίδια έλη συντεχνιακών αγκυλώσεων. Εβγαλαν, λοιπόν, όλα τους τα παράπονα συγκρίνοντας πορτοκάλια με μαρούλια – χωρίς να απαξιώνω ούτε τα φρούτα ούτε τα ζαρζαβατικά.
Γιατί, λένε, δίνει το κράτος μόνο 10 χιλ. ευρώ στις εκθέσεις βιβλίου της Παραλίας και 900 χιλ. ευρώ στη ΔΕΒΘ;
Συγκρίνουν δηλαδή τις θεσμοθετημένες δημόσιες εκθέσεις βιβλίων που φιλοξενούν οι δήμοι σε όλη την Ελλάδα, με μια μεγάλη προσπάθεια (που ασφαλώς θέλει τη στήριξη του κράτους και των ιδιωτών) να θεσμοθετηθεί ένας χώρος προβληματισμού, αγοράς και πώλησης δικαιωμάτων, επαφής και ανταλλαγής εμπειριών για τις εκδοτικές εξελίξεις.
Ο ΣΕΚΒΕ, δυστυχώς, αποκάλυψε στη συνέντευξη Τύπου ότι υπάρχουν εκδότες δύο ταχυτήτων. Εκείνοι που έχουν στραμμένο το βλέμμα προς τον κόσμο, και εκείνοι που ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι επιχειρηματίες και κανένα κράτος δεν οφείλει να χρηματοδοτεί την επιχείρησή τους.
Λένε ακόμη οι εκδότες της Βόρειας Ελλάδας ότι η λιανική πώληση βιβλίων στη ΔΕΒΘ πλήττει την Εκθεση Βιβλίου στην Παραλία. Και αναρωτιέμαι η ανόητη: Από πότε οι εκδότες πλήττουν τα δικά τους συμφέροντα, όταν, εντέλει, πολλαπλασιάζουν το διάστημα λιανικής πώλησης των προϊόντων τους; (Οι ίδιοι εκδοτικοί οίκοι έχουν περίπτερα και στη ΔΕΒΘ και στην Παραλία.) Αντί να κάθονται στα περίπτερά τους και να συζητούν μεταξύ τους αδιαφορώντας και για το κοινό και για το νέο γίγνεσθαι, καλά θα κάνουν να ανακατευτούν με τους ξένους συναδέλφους τους, να επικοινωνήσουν, να τροφοδοτηθούν, να ενημερωθούν. Τα υπόλοιπα είναι απλώς μια κακή παράδοση που συνεχίζεται.