ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ

Τώρα που τελειώνει το νέο μουσείο της Ακρόπολης ανακάλυψε το υπουργείο Πολιτισμού ότι τα σπίτια μπροστά στην είσοδό του (μεταξύ των οποίων και του Βαγγέλη Παπαθανασίου) ενοχλούν. Και «θα απαλλοτριωθούν» ανήγγειλε ο Δον. Φύεται το θα σπειρόμενον; Τι φοβάται ο Μακαριωδέστατος από το Συνασπισμό και πολιτικολογεί φριχτά μες στους ναούς, ιερωμένος άνθρωπος; Ας μη χολοσκά, έχει ο Συνασπισμός τα ενδημικά σαράκια του, του… εσωτερικού που λένε, τα οποία αλληλοτρωγόμενα τον κρατούν εφ’ ω εκαθηλώθη. Και η ελπίς αποκαθηλώσεώς του… Τσίπρας. Συμπαθής και σ’ εμέ, γι’ αυτό θλίβομαι όταν τον ακούω ξινίζοντα. Οπως πρόσφατα, που απαντούσε ραδιοφωνικά στην ερώτηση «πώς κρίνετε, ως δημοτικός σύμβουλος, την απόφαση του Χρηματιστηρίου να αγοράσει έκταση στο Βοτανικό (κοντά στο νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού) την οποία θα διαμορφώσει σε χώρο πρασίνου και θα ονομάσει Πλατεία Χρηματιστηρίου;». Κι ο ευλογημένος ο ερχόμενος πέντε (5) ειρωνείες και κατράμια εξεστόμιζε κατά της ονομασίας της πλατείας (άκου θράσος «Χρηματιστηρίου») και μετά βίας έβρισκε να πει μία (1) καλή κουβέντα για μια πρωτοφανή απόφαση δημόσιου φορέα – να αγοράσει γη στην πυκνοτσιμεντωμένη Αθήνα και να την προσφέρει ελεύθερο χώρο στους ανθρώπους της. Πολύ νέος για τόσο γριά μικροψυχία. Αντί να το εκμεταλλευτούμε δεόντως -«ιδού παράδειγμα προς μίμηση, κύριοι Εχοντες»-, μιζέρια. Κλασικά «αριστερή», αλίμονο. Αλλά κοίτα καλαμπούρι – να έρχεται ποιο το Χρηματιστήριο να κάνει πράξη αυτό που είχε προτείνει εδώ και 40 χρόνια σαρκάζων ο Τσαρούχης! Εθνικός ευεργέτης, είχε πει ο ανεπανάληπτος, δεν είναι πια όποιος χαρίζει κτίρια στην Αθήνα, αλλά όποιος τα γκρεμίζει για να κάνει ελεύθερους χώρους. (Και δεν νομίζω ότι θα εξαιρούσε, ο ζωγράφος, ούτε την περίπτωση Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Γουλανδρή στο πάρκο Ρηγίλλης). Αλλά Τσαρούχηδες πάπαλα, άλλα δηλώνουν επιφανείς ομότεχνοί του τώρα… Ο κύβος ίσως ερρίφθη, ίσως ακόμη παίζεται – ποιος αναλαμβάνει διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας. Στάθης Λιβαθινός ή Λυδία Κονιόρδου; Πανάξιοι κι οι δυο, να λέγεται, «άστεγοι» επίσης κι οι δυο μετά τις αλλαγές στο Εθνικό. (Η Κονιόρδου δεν είχε βέβαια πόστο εκεί, όπως ο Λιβαθινός στην Πειραματική, αλλά ήταν -και δικαίως- πρώτη επιλογή του αείμνηστου Νίκου Κούρκουλου κάθε χρόνο). Φέρονται ως επικρατέστεροι για την Πάτρα εν μέσω πάμπολλων μνηστήρων – Βόγλης, Καστανάς, Μόρτζος, Ρήγας, Μπάλας, Μεγαπάνος κ.ά. Ακούστηκαν επίσης Βασίλης Παπαβασιλείου και Νικαίτη Κοντούρη, αλλά δεν νομίζω ότι έχουν υποβάλει αίτηση, όπως οι προαναφερθέντες. Οπου να ‘ναι κληρώνει πάντως. Αν και τι να κληρώσει! Με χρέος 1.100.000 ευρώ(!) από την προηγούμενη διοίκηση Θέμη Μουμουλίδη θα αναλάβει ο διάδοχος το θέατρο της Πάτρας. Ο αίρων κ.λπ. B Κι από την Αυστραλία δορυφορικώς μας το εκτόξευσε κατακούτελα ο κ. Καραμανλής: «πρόκΕται…». Ιδίωμα πρωθυπουργικό, ως γνωστόν, αφού και ο κ. Σημίτης παρομοίως. Θα υπερισχύσει στο τέλος κι αυτό, κ. Γιάννη Χάρη, όπως λ.χ. το «υπερεσία», «υπερετώ» κ.λπ., που δεν υπάρχει πια υπουργός και εν γένει δημόσιος ανήρ, ένθεν και ένθεν και παρακείθεν, που ανενδοίαστα να μην το υπΕρετεί.