Γιώργος Κοζίας: «Κόσμος χωρίς ταξιδιώτες». Εκδόσεις Στιγμή, 2007.
Ενας κόσμος χωρίς ταξιδιώτες είναι σαν ένα βιβλίο χωρίς αναγνώστες. Ο τίτλος ενός βιβλίου μπορεί να προκαλέσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, να ξυπνήσει μέσα του την επιθυμία να ξεκινήσει το ταξίδι της ανάγνωσης δίχως να αναρωτηθεί καν για τον προορισμό. Από τη στιγμή που έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του ποιητή Γιώργου Κοζία, «Κόσμος χωρίς ταξιδιώτες», διαισθανόμουν πως κάτι διαφορετικό θα πρόσφερε, αφού ο τίτλος είναι ανατρεπτικός.
Ο ποιητής μάς προτείνει ένα ελκυστικό ταξίδι με αφετηρία το Πόντε Βέκιο της Φλωρεντίας, ξεκινώντας με «προδομένες αγάπες / Ξεχασμένες», έχοντας για προορισμό το ποίημα «Ομοίωμα», παρέα με τον Ροβινσώνα Κρούσο: «Ο Ροβινσών Κρούσος ανήρχετο / την κλίμακα σιωπηλός, ονειροπόλος. / Είχε ξεκάνει τον Παρασκευά! / Στο τελευταίο σκαλί τον περιμένει / το ομοίωμά του περίτεχνα μασκαρεμένο. / Φοράει στολή κιβδηλοποιού – αθέατο, / στους μεμυημένους ορατό, / διαλαλώντας: «Κορώνα ή γράμματα;» / Το νόμισμα αιωρείται, ταλαντεύεται, πέφτει, / ο μεταλλικός ήχος τον ξυπνά. «Ροβινσώνας ή Παρασκευάς;» / Με κάλπικη μονέδα / τι πραμάτεια θ’ αγοράσει!». Κατά τη διαδρομή της ανάγνωσης φτάνουμε σε πραγματικά και φανταστικά λιμάνια για να «αγαπηθούμε στις αποβάθρες των αναχωρήσεων / όταν δεν θα υπάρχει ανάμεσά μας θάλασσα», με συνεπιβάτες τον Βόιτσεκ, τον Ραβί, τον Σοπενχάουερ, τον Ραχμάνινωφ, την Καλλιόπη, τη Λίγεια, τη Μάρθα Ιωάννοβα, τη Μαργαρίτα και τη Σουλαμίτ, όλοι τους μετέωροι ταξιδιώτες κρατάνε για διαβατήριο: «Το παιχνίδι της επιθυμίας», το παιχνίδι στο οποίο «Τίποτα» δεν κερδίζει κανείς, αλλά μπορεί να χάσει «το Παν».
Στον «Κόσμο χωρίς ταξιδιώτες» συμβιώνουν αρμονικά λόγος, εικόνες και μουσική. Ο ποιητής δίνει με δεξιοτεχνία τον τόνο στα ποιήματά του άλλοτε χρησιμοποιώντας μείζονα κλίμακα και άλλοτε ελάσσονα. Κάποια ποιήματα απηχούν εχθρούς και βάσανα ενώ άλλα μας προτείνουν παιχνίδια λέξεων, απαντήσεων – ερωτήσεων: «Για νίκες που έγιναν ήττες / για ήττες που ήταν νίκες…». Ο Γιώργος Κοζίας ωθώντας την ποιητική του στο μεταίχμιο της διακειμενικότητας – παρωδίας επιτυγχάνει τη δημιουργική ισορροπία και μας προσφέρει, με ευφυΐα, ένα ποίημα για κάθε στιγμή. Ο «Κόσμος χωρίς ταξιδιώτες» είναι μια συλλογή που μας «πυροβολεί» νοηματικά και ρυθμικά. Ευέλικτοι και τηλεγραφικοί στίχοι -περίτεχνα μασκαρεμένοι με κέφι και χιούμορ- αντικατοπτρίζουν την ιλιγγιώδη ταχύτητα που τυλίγει ολόκληρη την κοινωνία καθώς και τον αναγνώστη. Η συλλογή αυτή διακρίνεται για την καλαισθησία της «Στιγμής» του μάστορα-τυπογράφου εκδότη Αιμίλιου Καλιακάτσου και τα ποιήματά της λικνίζονται στην αγκαλιά των υπέροχων σχεδίων της ζωγράφου Εύας Τσακνιά.
* Η κ. Alicia Villar Lecumberti είναι καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης.