Αντιθέσεις: γεμάτο το Ηρώδειο στις 7 Ιουνίου για τη συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Αγίας Πετρούπολης υπό τον Γιούρι Τεμιρκάνοφ με σολίστα τον Δημήτρη Σγούρο. Την εκδήλωση στήριξε ο Σύλλογος Φίλων Παιδιών με Καρκίνο «Ελπίδα». Παρόντες επίσημοι και ο πρόεδρος του Φεστιβάλ. Γνώριμα μισοάδειο το Ηρώδειο στις 8 Ιουνίου στη συναυλία της ίδιας ορχήστρας υπό τον ίδιο αρχιμουσικό, αλλά διαφορετικό σολίστα. Απόντες απαξάπαντες.
Δύσκολη θα είναι η τεκμηρίωση για τον ιστορικό του μέλλοντος, δύσκολη και η πληροφόρηση για τον θεατή του σήμερα, καθώς για πρώτη φορά ύστερα από μισόν αιώνα το Φεστιβάλ επέλεξε να μην εκδώσει έντυπο αναλυτικό πρόγραμμα. Ετσι, πουθενά δεν παρέχονταν πληροφορίες για τον εξαιρετικό ανερχόμενο πιανίστα Ντένις Μάτσουεφ, σολίστα τη δεύτερη βραδιά. Η προβολή των συναυλιών επικεντρώθηκε αποκλειστικά στον Δημήτρη Σγούρο, που δήλωσε ότι θα έπαιζε για 251η φορά το 1o Κοντσέρτο του Τσαϊκόφσκι! Παρότι το στοιχείο αυτό μάλλον αποτρέπει παρά δελεάζει, η πρώτη βραδιά δεν κινδύνευσε, καθώς την πληρότητα είχε εξασφαλίσει ο χορηγός.
Η δεύτερη συναυλία δεν έτυχε προβολής ούτε από το Φεστιβάλ, ούτε βέβαια από τους μουσικοκριτικούς, από τους οποίους ο κύριος Λούκος αξίωσε πρόσφατα αντί για «γκρίνιες» να προβάλλουν τις εκδηλώσεις του! Ομολογουμένως, δυσκολεύεται να πείσει κανείς οποιονδήποτε ότι αποτελεί ξεχωριστή πρόταση ο Τεμιρκάνοφ και η ορχήστρα του, που επισκέπτονται σχεδόν κάθε χρόνο την Αθήνα – η πιο πρόσφατη ήταν πέρυσι τον Απρίλιο. Δύσκολο επίσης να γεμίσει το Ηρώδειο με πολυπαιγμένα έργα που ακούγονται συχνότατα από εξίσου σημαντικά συμφωνικά σύνολα. Εάν προσθέσει κανείς το μονόφυλλο έντυπο που μοιράστηκε στη συγκεκριμένη εκδήλωση, με λάθη από την αγγλική απόδοση του ονόματος της ορχήστρας ώς την ανορθόγραφη διατύπωση των μουσικών μερών, είναι πράγματι δύσκολο να πείσει το Φεστιβάλ ότι ενδιαφέρεται σοβαρά για την κλασική μουσική.
Φυσικά, η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Αγίας Πετρούπολης υπήρξε για μια ακόμα φορά αντάξια της φήμης της, ενώ ο Γιούρι Τεμιρκάνοφ διηύθυνε με επιτυχία, έστω και δίχως ιδιαίτερη έμπνευση, ένα πρόγραμμα Ρώσων συνθετών του 20ού αιώνα. Αποκάλυψη ήταν ο θαυμάσιος -έως συγκλονιστικός- Ντένις Μάτσουεφ. Επαιξε με συναρπαστικό τρόπο το 3ο Κοντσέρτο του Προκόφιεφ, αποφεύγοντας τις συνήθεις ιλιγγιώδεις ταχύτητες, νοηματοδότησε κάθε φράση με μύριες αποχρώσεις και απέδειξε ότι το συγκεκριμένο έργο δεν έχει μόνον αθλητικές διαστάσεις. Είχε προηγηθεί η σύντομη «Κλασική» Συμφωνία του ίδιου συνθέτη. Η βραδιά έκλεισε με την «Ιεροτελεστία της άνοιξης», όπου οι συγκρατημένες ταχύτητες του Τεμιρκάνοφ έδωσαν χώρο στις διαφορετικές ενότητες και επέτρεψαν στα ηχοχρώματα να απελευθερωθούν.