Σινεφίλ
Σκηνοθεσία: Περνίλε Φίσερ Κρίστενσεν
Ερμηνεία: Τρίνε Ντίρχολμ, Ντάβιντ Ντένσικ
Στη «Σαπουνόπερα» το μελόδραμα δεν έχει πασπαλιστεί με χρυσόσκονη και οι πρωταγωνιστές του δεν είναι αφημένοι σε ονειροπολήσεις. Μοιάζουν έγκλειστοι σε στενούς ή άδειους εσωτερικούς χώρους, που παραπέμπουν συνειρμικά σε κλινική. Είναι κεντρικά πρόσωπα σ’ ένα (ερωτικό) δράμα δωματίου γύρω από την αλλοτρίωση (έτσι βιώνεται ο έρωτας), η οποία προκαλεί την απελπισία και την απόγνωση μπροστά στο κενό. Η «Σαπουνόπερα» είναι γυναικεία ταινία. Οχι τόσο γιατί την έχει σκηνοθετήσει μια γυναίκα, αλλά γιατί οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα φύλα είναι τόσο ξεκάθαρες, που παίρνουν τις διαστάσεις τειχών μιας αόρατης φυλακής.
Το δράμα της Δανής Περνίλε Φίσερ Κρίστενσεν έχει δύο πρωταγωνιστές. Τη δυναμική Σαρλότ, που είναι μεταξύ τριάντα και σαράντα και γλιστράει προς τη νεύρωση και την παθητική Βερόνικα. Η πρώτη μόλις το ‘σκασε για άγνωστη αφορμή από μια πολύχρονη σχέση συμβίωσης με έναν κτητικό γιατρό. Η δεύτερη, είναι μια γυναίκα φυλακισμένη στο σώμα ενός άνδρα από το οποίο θέλει να αποδράσει, αλλά οι προσπάθειές της συνήθως καταλήγουν σε απόπειρες αυτοκτονίας. Η ιστορία που αφηγείται η Κρίστενσεν είναι ισχνή σε πλοκή και δράση, αλλά πλούσια σε εσωτερική ένταση και αρχίζει με τη μετακόμιση της Σαρλότ στο πάνω διαμέρισμα από αυτό που ζει η τρανσέξουαλ Βερόνικα.
Η Σαρλότ, που βρίσκεται διαρκώς σε ένταση, μοιάζει να ‘χει βγει από μπεργκμανικό υπαρξιακό δράμα. Οχυρώνεται στο νέο της διαμέρισμα, που είναι γεμάτο με τα χαρτοκούτια της μετακόμισης, και αποκρούει τα κύματα των επιθέσεων του ανασφαλούς πρώην συντρόφου της, ο οποίος την πολιορκεί σθεναρά. Η Βερόνικα του κάτω ορόφου είναι υποδειγματική ηρωίδα ενός σύγχρονου μελό. Περιμένει το κράτος να της επιτρέψει την επέμβαση για αλλαγή φύλου και περνάει την ώρα της ανάμεσα στη δουλειά (είναι πόρνη), τη ραπτομηχανή και την αγαπημένη της τηλεοπτική σαπουνόπερα. Μοναδική αληθινή συντροφιά της είναι ένα σκυλάκι, το οποίο θα γίνει η αφορμή για να γνωριστεί με τη Σαρλότ έπειτα από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας.
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της «Σαπουνόπερας» δεν βρίσκεται στο θέμα καθαυτό αλλά στον τρόπο με τον οποίο το χειρίζεται σκηνοθετικά η πρωτοεμφανιζόμενη Κρίστενσεν.