Γνωρίζουμε μπαλέτα που η έμπνευση ή το σενάριό τους πηγάζει από θρύλους, μύθους, παραμύθια, ποιήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, αγάλματα ή πίνακες. Γιατί όχι και από κινηματογραφικές ταινίες; Το πανέμορφο φιλμ του Ζανγκ Γιμού «Σήκωσε τα κόκκινα φανάρια» έδωσε το έναυσμα για μια εμπορική μάλλον παρά αγνά καλλιτεχνική χορευτική πρόταση. Και ο ίδιος ανέλαβε τη σκηνοθεσία και την καλλιτεχνική διεύθυνση. Οπότε να συμπεράνουμε ότι σε οδηγίες του οφείλονται τα εξαιρετικής αισθητικής διακοσμητικά σκηνικά και τα fantaisie κοστούμια που υπογράφουν τρίτοι; Και αν υπήρξε υπεύθυνος για τους φωτισμούς μπορούσε ή ήξερε να επέμβει στη χορογραφία;
Ομολογώ ότι ήμουν προετοιμασμένος για το θέαμα που θα παρακολουθούσα ήδη από το διαφημιστικό τηλεοπτικό σποτάκι. Περιελάμβανε σε λίγα δευτερόλεπτα συμπυκνωμένη ολόκληρη την άποψη του δίωρου μπαλέτου: σκηνές από την Κινεζική Οπερα, μεγαλόστομη τεχνική και αισθητική άποψη σοβιετικού μπαλέτου (χωρίς τους υπέροχους χορευτές), μουσικό χαλί δυτικοφανούς ακροάματος (από Ντεμπισί και Ραβέλ μέχρι Σατί και Στραβίνσκι) σε σμίξη με τα εκκωφαντικά κρουστά και τις κραυγές της κινεζικής παράδοσης.
Το μπαλέτο με πρόλογο, δυο πράξεις και επίλογο ήταν δομημένο σε μια σειρά εναλλασσομένων pas de deux, scenes d’action και ensembles. Ελάχιστη πρωτοτυπία στα περισσότερα νούμερα, αναφορές -μοιραία- στο μπαλετικό παρελθόν της Κίνας του Μάο που γνωρίζουμε από κινηματογραφικές χορευτικές νωπογραφίες.
Υπήρχαν μερικές εμπνευσμένες σκηνές (των χορογράφων; του σκηνοθέτη;) όπως το divertissement της πρώτης πράξης με το διπλό pas de deux σε κινεζικό θέατρο πίσω και κλασικό μπαλέτο μπροστά, η αποπλάνηση σε εξαιρετικό Θέατρο Σκιών (πριν καταλήξει στο άφθονο μεταξωτό κατακόκκινο σεντόνι στο οποίο πνίγεται η άρτι διακεκορευμένη κόρη – τόσο αίμα πιά;), αλλά κυρίως η αποκάλυψη του παράνομου δεσμού μέσα από μια χαώδη παρτίδα ματζόνγκ. Αυτό κρατώ σαν πραγματικά εμπνευσμένη ιδέα και πραγματοποίηση του Ζανκ Γιμού (σκηνοθέτη) ή μήπως των Ουάνγκ Ξιπένγκ και Ουάνγκ Γιουανιουάν (χορογράφων); Ολα με όμορφο κιτς a l’oriental στην απλωτή σκηνή Α.Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής (20/6).