Τα αποτελέσματα ήταν εξίσου ποικίλα, κυμαινόμενα από την απογοήτευση (πλήρη ή μερική) έως την ενθουσιώδη αποδοχή:
– Η «Αντιγόνη» του Βογιατζή επιβεβαίωσε την άποψη ότι αποτελεί πραγματικά νέα πρόταση στο ανέβασμα της τραγωδίας (από αυτές που μία στη δεκαετία, και αν, έχουμε), χωρίς όμως να της λείψουν και αμφισβητήσεις.
– Η «Μήδεια» του Κερουμπίνι από τον Κόκκο άρεσε γενικά, με αρκετές γκρίνιες για τα προβλήματα ήχου.
– Ο Ρακίνας του Μαυρίκιου («Ανδρομάχη»), θεαματική και δουλεμένη παράσταση, δεν έπεισε, καθώς αποδύθηκε σε ένα απεγνωσμένο μπλόου απ του Γάλλου κλασικού για να σταθεί στην Επίδαυρο.
– Η «Λυσιστράτη» του ΚΘΒΕ, αβαθής και αστόχαστη ανάγνωση του αριστοφανικού κειμένου, είχε στόχους χάχανο και ταμείο (στόχοι κρατικού θεάτρου αυτοί).
– Η «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του ΘΟΚύπρου, με καλλιτεχνικές φιλοδοξίες, πελαγοδρόμησε και έμεινε στείρα.
– Η «Ηλέκτρα» του Στάιν ήταν η παράσταση του καλοκαιριού. Σολντ άουτ πολύ πριν από την πρεμιέρα (πάνω από 22.000 θεατές), συνέχισε και μετά να απασχολεί Τύπο και κοινό, αφού γίνεται χαμός όπου παίζεται. Με σοβαρά μειονεκτήματα (μετάφραση, Χορός κ.ά.) αλλά και με πολλά γοητευτικά στοιχεία (συναρπαστική η «αποκάλυψη» μιας νέας ηθοποιού – της Στεφανίας Γουλιώτη), κανέναν δεν άφησε αδιάφορο.
– Η «Ορέστεια» του Σάουσπιλ Φρανκφούρτης ολοκλήρωσε στην Επίδαυρο τη γερή δόση σύγχρονου γερμανικού θεάτρου που μας επιφύλαξε φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών. Λίγοι και θεατρικοί ιδίως οι θεατές της πολύωρης παράστασης, κάποιοι εντυπωσιάστηκαν με τις μεταμοντερνιές της σκηνοθεσίας, άλλοι θύμωσαν κι άλλοι… διασκέδασαν με τα επί σκηνής συντελούμενα εν ονόματι Αισχύλου – χρήσιμες εμπειρίες πάντως.
– Ο Μπέκετ ευτύχησε να ακουστεί στην Επίδαυρο από μια ηθοποιό μεγάλης κλάσης, όπως η Φιόνα Σο, που με την καθοδήγηση της Ντέμπρα Γουόρνερ έδωσε μια αλησμόνητη Γουίνι στο «Ευτυχισμένες μέρες». Βέβαια, η συγκέντρωση και η ατμόσφαιρα που απογειώνει τέτοια κείμενα είναι δύσκολο να πυκνώσουν όσο πρέπει σε ανοιχτά αμφιθέατρα, χώρια που τι από τη δεινή υπόκριση του προσώπου της Φιόνας Σο (η φωνή της και αυτό «παίζουν» στο έργο) μπόρεσε να εισπράξει ο θεατής των επάνω σειρών – έστω και του κάτω διαζώματος, γιατί το άνω ούτε καν χρησιμοποιήθηκε. Σε ένα κλειστό χώρο θα κέρδιζε σίγουρα η παράσταση. Εκτός και αν μας αρκεί η «πρόκληση» Μπέκετ-στην-Επίδαυρο («ιστορικό γεγονός» για ορισμένους) κι ότι φάνταζε όντως πολύ ωραία το βουναλάκι από μπάζα στην ορχήστρα της Επιδαύρου…
Ασχετα πάντως από το αποτέλεσμα καθεμιάς παράστασης χωριστά, γεγονός είναι ότι τα φετινά Επιδαύρια είχαν έναν αρκετά διαφορετικό χαρακτήρα, με άνοιγμα σε ποικιλία παραστάσεων, οι περισσότερες από τις οποίες κινητοποίησαν το ενδιαφέρον ευρέος κοινού (γεμάτο το αρχαίο θέατρο σε Ηλέκτρα, Λυσιστράτη, Αντιγόνη, για δεύτερη μάλιστα χρονιά, και στην όπερα, αρκετός κόσμος στην Ανδρομάχη, λιγότερος στην Ιφιγένεια και, φυσικά, στις ξενόγλωσσες Ορέστεια και Μπέκετ, οι οποίες ωστόσο συγκέντρωσαν μεγάλο αριθμό ξένων και ανθρώπων του θεάτρου).
Φλας μπακ
– Πού οι συγκινητικές κάποτε «αναγνωρίσεις» του Ορέστη με τις ταλαίπωρες αδελφές του, που προκαλούσαν και θυελλώδη χειροκροτήματα στο δακρυσμένο κοίλον. Φέτος παγάκια στάζανε στην αναγνώρισή του με την Ιφιγένεια (εν Ταύροις), ενώ με τη γερμανόφωνη Ηλέκτρα στη μεταμοντέρνα «Ορέστεια» αναγνωρίστηκαν τραγουδώντας το παιδικό τους… «παπάβερι παπάβερι» του Ρενάτο Καροζόνε! Στον δε Στάιν πιο πολύ αγκάλιασε η υστερική Ηλέκτρα την τεφροδόχο του Ορέστη παρά τον ίδιο ζωντανό. Στη δε «Ανδρομάχη» του Ρακίνα ο Ορέστης δεν συναντάει αδελφή – ποθοπλαντάζει για ξαδέλφη!
– Σανό στην ορχήστρα. Πολύ σανό στην ορχήστρα της Επιδαύρου φέτος. Μετά τη Χλόη Ομπολένσκι και τον Βογιατζή στην Αντιγόνη, είδαν σανό και ο Φωτόπουλος με τον Στάιν στην Ηλέκτρα. Για να ‘χει και κάτι να σκουπίζει αυτή…
– Απορία ψάλτου ο βηξ και σκηνοθέτου ο Χορός: Ενα αμήχανο παρθεναγωγείο ο Στάιν στην Ηλέκτρα, καθαρίστριες οι Χοηφόρες -κανονικές πουτς φράου με γαλότσες, πλαστικά γάντια, φακιόλια, σφουγγαρόπανα και άζαξ- στη γερμανική Ορέστεια, όπου είδαμε και μεσόκοπους άντρες -φουστανοφόρα ρεντίκολα- ως Ερινύες, ινδοπρεπείς οι Ελληνίδες σκλάβες στην Ιφιγένεια εν Ταύροις και εισβολή των φολί μπερζέρ στη Λυσιστράτη…