Κάθε μορφή υλικής και ηθικής βοήθειας προς τους πυροπαθείς είναι ευπρόσδεκτη. Το ίδιο ισχύει για τον προχθεσινό τηλεμαραθώνιο των επτά ιδιωτικών καναλιών και είναι αξιέπαινοι όσοι μόχθησαν για την επιτυχία του, μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Πέντε διάσημα τηλεοπτικά πρόσωπα (Ελένη Μενεγάκη, Αγγελική Νικολούλη, Χριστίνα Λαμπίρη, Γ. Παπαδάκης και Γρ. Αρναούτογλου) ήταν οι κύριοι παρουσιαστές. Ομως η τηλεοπτική προϋπηρεσία τους σφράγισε το ύφος και το περιεχόμενο της προχθεσινής εκδήλωσης, που μερικές φορές θύμιζε σόου, καθώς κάποιοι τηλεστάρ συμπεριφέρονταν σαν να ήταν οι ίδιοι το κέντρο του σύμπαντος, σαν να κρατούσε η ιδιωτική τηλεόραση στα χέρια της το μέλλον του τόπου.
Π.χ., αναφερόμενος στην εγκυμοσύνη της Ελένης Μενεγάκη, ο κ. Αρναούτογλου δηλώνει: «Μέσα από την καινούργια ζωή που έχει μέσα της η Ελένη, μπορεί να γεννηθεί μια καινούργια ζωή για όλη την Ελλάδα!»
Μήπως η Ελλάδα είναι μοναρχία και περιμένουμε τον διάδοχο του θρόνου; Μήπως είχε δίκιο η αστρολόγος Λίτσα Πατέρα που είχε προβλέψει ότι το πρώτο παιδί της δημοφιλούς παρουσιάστριας «θα γίνει πλανητάρχης»;
Στο σκηνικό δέσποζε ένα μεγάλο γυμνό δέντρο που βαθμιαία, καθώς συγκεντρώνονταν χρήματα, αποκτούσε πλούσιο φύλλωμα. Λιτός και εύστοχος ο συμβολισμός.
«Αυτή τη στιγμή όλα τα φυτά της Ελλάδας είναι πολύ στενοχωρημένα», ανακοίνωσε κάποια στιγμή ο κ. Αρναούτογλου, σαν να απευθυνόταν σε παιδιά νηπιαγωγείου ή μάλλον στην αγελάδα Κλάρα.
Το «Χάρτινο το φεγγαράκι» τραγούδησε με ευαισθησία η Δήμητρα Γαλάνη, αφιερώνοντάς το στην καμένη Ασέα της Αρκαδίας, το χωριό καταγωγής του Νίκου Γκάτσου. Μόνο που το τραγούδι κόπηκε βάρβαρα στη μέση της λέξης (ούτε καν στο τέλος του στίχου) για να ακολουθήσουν διαφημίσεις. «Χα…» και μετά ταρατατζούμ.
Καλό είναι που έγινε «ένας» τηλεμαραθώνιος για τους πυροπαθείς και όχι πολλοί, όμως το να υμνούν οι τηλεστάρ (ευτυχώς όχι όλοι) τα κανάλια τους και να μιλούν για «μια ιστορική μέρα για την ιδιωτική τηλεόραση» αγγίζει τα όρια του βερμπαλισμού. Τι ωραία που περνάμε! Πόσο αγαπημένοι είμαστε απόψε! Ποιος σκοτίζεται για την AGB; Να το ξανακάνουμε! Τι να ευχηθεί και ο τηλεθεατής; «Πάντα τέτοια»;
Παρά τα πολυάριθμα δείγματα έπαρσης και αερολογίας, η προχθεσινή βραδιά έδειξε ότι το γάλα της ανθρώπινης καλοσύνης δεν έχει στερέψει. Σχεδόν τα μισά τηλεφωνήματα προέρχονταν από παιδιά: πολλά έσπασαν τον κουμπαρά τους, ενώ άλλα πρόσφεραν το ποδήλατό τους. Οικονομικοί μετανάστες έδωσαν χρήματα, ενώ Αλβανοί οικοδόμοι προσφέρθηκαν να εργαστούν επί δυο-τρεις μήνες δωρεάν στα καμένα χωριά. Χαμηλοσυνταξιούχοι, άνεργοι, τυφλοί, ορφανά -οι έσχατοι αποδείχτηκαν πρώτοι.
«Μόλις τηλεφώνησε για να προσφέρει χρήματα μια γυναίκα από τον καταυλισμό σεισμοπλήκτων στη Νίκαια. Δεν είναι συγκινητικό;» λέει ο Γιώργος Βαρεμένος που βρίσκεται στα τηλέφωνα. Και βέβαια είναι. Ομως δεν είναι καθόλου συγκινητικό το να κατοικούν συνάνθρωποί μας σε κοντέινερ, οχτώ χρόνια μετά τον μεγάλο σεισμό της Πάρνηθας.