Τη Δευτέρα το πρωί το υπουργείο Πολιτισμού εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση: «Την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007, ημέρα διεξαγωγής γενικών βουλευτικών εκλογών, οι Αρχαιολογικοί Χώροι, τα Μουσεία και τα Μνημεία του Κράτους θα παραμείνουν κλειστά».
Λίγο πριν εκπνεύσει η αιχμή της τουριστικής σεζόν, με χιλιάδες ξένους επισκέπτες ακόμα στη χώρα μας, το επίσημο ελληνικό κράτος αποφασίζει να κλείσει όλα τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους επειδή εκείνη τη μέρα θα διεξάγονται βουλευτικές εκλογές. Σκεφτείτε κατ’ αναλογία: το Λούβρο κλειστό την ημέρα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, το Βρετανικό Μουσείο την ημέρα των βουλευτικών εκλογών στη Μεγάλη Βρετανία, το Πράδο στη Μαδρίτη, τα Μουσεία του Βατικανού στη Ρώμη, το Μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο, κ.ο.κ.
Στην Αθήνα, πάντως, οι άτυχοι τουρίστες που θα έχουν προγραμματίσει τη συγκεκριμένη Κυριακή να επισκεφθούν μείζονος σημασίας αρχαιολογικούς χώρους, όπως η Ακρόπολη, ή το Αρχαιολογικό Μουσείο, θα συναντήσουν πόρτες ερμητικά κλειστές.
Αν ερωτηθεί το υπουργείο Πολιτισμού θα επιστρατεύσει κάθε είδους λογικοφανείς δικαιολογίες· λογικοφανείς μόνο εντός της ελληνικής επικρατείας, φυσικά. Ας προσπαθήσουν οι εμπνευστές της εγκυκλίου να πείσουν έναν Αμερικανό ή έναν Γερμανό για την ανάγκη που υπαγορεύει μία τέτοια απόφαση.
«Μα, υπάρχουν οι ετεροδημότες!» Ας δεχθούμε ότι έχει λογική βάση το συγκεκριμένο επιχείρημα. Ας δεχθούμε ότι οι μισοί υπάλληλοι που εργάζονται στα μουσεία μας και τους αρχαιολογικούς χώρους ψηφίζουν εκτός του τόπου εργασίας τους. Ποιο σοβαρό κράτος δεν θα είχε δρομολογήσει πρωτοβουλίες όλα αυτά τα χρόνια που να εξασφαλίζουν τη λειτουργία των σημαντικότερων, έστω, μνημείων και μουσείων, την ημέρα των εκλογών; Ποιο σοβαρό κράτος δεν θα είχε φροντίσει οι υπάλληλοί του, οι περισσότεροι εξ αυτών, τουλάχιστον, να έχουν απαλλαγεί από ανάλογες δεσμεύσεις; Ποιο σοβαρό κράτος δεν θα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να κρατήσει ανοιχτή την Ακρόπολη, τους Δελφούς, τις Μυκήνες; Κατά τ’ άλλα συνεχίζουμε να βομβαρδιζόμαστε από τα προεκλογικά μπαλκόνια για τη «βαριά μας βιομηχανία που είναι ο πολιτισμός». Αναρωτιέται κανείς: πότε θα γίνουμε στοιχειωδώς σοβαροί;