Τι σχέση μπορεί να έχει η Μαρία Κάλλας, ο Σαμψών και η Δαλιδά, ο Σιντ, ο Σεν Σανς και ο Μασνέ, ένας περφόρμερ και ένας… εκσκαφέας στην παραλία της Καλαμάτας; Μα ένα… ερωτικό pas de deux μεταξύ ανθρώπου και τερατώδους μηχανής υπέρτατης έμπνευσης (Ντ. Μπουαβέν) και εκτέλεσης (Φ. Πριασό) με χιούμορ και συγκίνηση. Και σε άριες από τις ανωτέρω όπερες με την ελληνίδα ντίβα. «Transports Exceptionnels» (σίγουρα) το αποκαλυπτικό «κάτι άλλο» της φετινής υπέροχης χορογιορτής! (21/7)
Το 13ο Φεστιβάλ της Καλαμάτας έληξε με ένα παλιό γνώριμο από εδώ συγκρότημα: τα Μπαλέτα C. de la B. Η τελευταία τους πρόταση «Import-Export» είναι μια φιλόδοξη συμπαραγωγή 8 παραγόντων από Παρίσι, Βερολίνο, Μπράιτον, Γλασκώβη, Μόντρεαλ, Βρυξέλλες, Λουξεμβούργο και Τορίνο. Με την υποστήριξη της Γάνδης, της Ανατολικής Φλάνδρας και των φλαμανδικών αρχών! Μια ακόμη βελγική ομάδα και πιστεύω ότι οι φλαμανδικές απόψεις για τον σύγχρονο χορό -με τους τοπικούς προβληματισμούς και, κυρίως, τις ενοχές για παρούσες η παρελθούσες κακοδαιμονίες- ξεπέρασαν τις αντοχές μας. Και πόσο να μας αφορούν πια; Από τις γενικότερες ρατσιστικές διακρίσεις μέχρι τις οικολογικές και υπερ-κοινωτικές απο-δια-συνδέσεις, αυτό το spleen που μας πρόβαλαν ανενδοίαστα οι δημιουργοί με το γνωστό τους χορογραφικό/κινησιολογικό/εννοιολογικό ύφος, έφτασαν κάπου στο dj‡ vu. Στην προκειμένη περίπτωση το θέαμα per se θύμιζε απελπιστικά την παλαιότερη πρότασή τους: ίδιο περίπου σκηνικό (αποθήκη), επίπεδα διεξαγωγής της δράσης, «ζωντανή» μουσική με ένα κόντρα τενόρο πάλι, ερμηνευτές που θυμίζουν λαϊκούς τύπους κάποιας υποβαθμισμένης γειτονιάς. Σίγουρα πολλοί ξύνισαν ή και έφτασαν σε κριτικές ακρότητες. Ομως ο σύγχρονος χορός, αυτό το «πολυθεαματικό» και «πολυθεματικό» είδος, έχει ξεπεράσει από καιρό την καθαρά «χορευτική» όψη και άποψή του, προχωρώντας από το «μεταμοντέρνο» στο «non dance». Δεν συμφωνώ. Αλλά είναι τουλάχιστον ατυχές να χαρακτηρίσει κανείς αυτές τις αγχώδεις «Εισαγωγές-Εξαγωγές» ως ατυχείς. Απλά, όλη η βία και το προηγμένο χοροθέατρο μέσω του physical μπορεί να κούρασε πολλούς.
Ανακεφαλαιώνοντας, δεν μπορούμε να μην εκτιμήσουμε το γενικότερο αφιέρωμα στον βελγικό χορό. Πού θα τον ξαναβρίσκαμε; Και, βέβαια, πώς να μην εκτιμήσουμε τον έξοχο επαγγελματισμό όλων των παραγόντων του Φεστιβάλ στην άψογη διεξαγωγή του. Τα θερμά συγχαρητήρια είναι λίγα. Το αυτό και στην ΔΕΠΑΚ και τον πρόεδρό της κ. Π. Ε. Νίκα, καινούργιο δήμαρχο της πόλης, υπερήφανο, είμαι βέβαιαος, που η προσφορά του εκτιμήθηκε -και με το παραπάνω- από σχετικούς και μη. Και του χρόνου, λοιπόν. Με ανυπομονησία!