Κατάμεστο ήταν το Ηρώδειο στις 4 Σεπτεμβρίου στη συναυλία με έργα του Πολωνού συνθέτη Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ. Γνωστός από τη συνεργασία με τον συμπατριώτη του Κρζίστοφ Κισλόφσκι ιδιαίτερα στις ταινίες «Η διπλή ζωή της Βερόνικας» και «Τρία χρώματα – Κόκκινο, Λευκό, Μπλε», ο Πράισνερ παρουσίασε σε παγκόσμια πρώτη τη σύνθεσή του «Σιωπή, Νύχτα και Ονειρα» καθώς επίσης μία επιλογή από γνωστά μουσικά θέματα έργων της πορείας του μέχρι σήμερα.
Η νέα σύνθεση είχε μορφή ορατορίου σε εννέα μέρη. Προέβλεπε αγόρι-υψίφωνο, υψίφωνο, χορωδία και συμφωνική ορχήστρα. Θέμα του ήταν η θέση του ανθρώπου σε μία κοινωνία όπου η τεχνολογία και ο καταναλωτισμός οδηγούν φτωχούς και πλούσιους στη συναισθηματική και πνευματική απομόνωση. Η μουσική στηρίχτηκε σε κείμενα των Κρζίστοφ Πιεσιέβιτς, Ζμπίγκνιεφ Χέρμπερτ, του (Πολωνού) πάπα Ιωάννη Παύλου, αποσπάσματα από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο και το βιβλίο του Ιώβ.
Νοσταλγική ατμόσφαιρα
Η μουσική του Πράισνερ έπαιξε με όλα τα γνωστά στερεότυπα, την αθωότητα της παιδικής φωνής, τη μινιμαλιστική γραφή με τις ακραία περιορισμένες εναλλαγές, την αργή ταχύτητα, τη διάφανη «ονειρική» ενορχήστρωση όπου κυριαρχούσαν άρπα, φλογέρα και βιμπράφωνο. Το αποτέλεσμα κατόρθωσε να σταματήσει τον χρόνο, να παρέμβει στον ταχύ ρυθμό της ζωής μας και πέτυχε να δημιουργήσει μία ατμόσφαιρα νοσταλγική. Στα πρώτα μέρη του έργου η ακινησία και η σιωπή ήσαν τόσο «ηχηρές» που έμοιαζαν με την πιο δυνατή κραυγή απόγνωσης. Κι όμως: την ποιητική κατάληξη του β΄ μέρους διέλυσαν τα χειροκροτήματα των γνωστών ένθερμων θεατών, που αρνούνται να αποδεχτούν ότι μία σύνθεση μπορεί να διαρκεί περισσότερο από τρίλεπτο ή ότι ένα έργο μπορεί να έχει παύση και ότι η παύση αυτή αποτελεί μέρος της μουσικής. Παραδόξως, πριν από τα δύο τελευταία μέρη του έργου ήταν ο ίδιος ο συνθέτης εκείνος που έκρινε σκόπιμο να διακόψει τη ροή και να παρέμβει, εμψυχώνοντας το ακροατήριο για τις τραγικές στιγμές που ζει η χώρα και παροτρύνοντας όλους να μη χάνουν …την πίστη τους. Τραγούδησαν πολύ ωραία ο μικρός Τομ Κάλι και η Τερέσα Σαλγουέιρο. Την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ όπως και την Πανεπιστημιακή Χορωδία του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών (καλλιτεχνική διεύθυνση: Νίκος Μαλιάρας) διηύθυνε ο ίδιος ο Πράισνερ.
Στο δεύτερο μέρος τα ίδια ελληνικά σύνολα διηύθυνε ο Ανδρέας Πυλαρινός. Σολίστ ήσαν η θαυμάσια υψίφωνος Ελζμπιέτα Τοβαρνίτσκα και η Κλάουντια Ντέλμερ. Το πρόγραμμα περιλάμβανε κυρίως μουσική από κινηματογραφικές ταινίες, αλλά και το εντυπωσιακό «Lacrymosa» από το Ρέκβιεμ που συνέθεσε ο Πράισνερ για τον Κισλόφσκι.