Ενταση στις σχέσεις Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας προκαλούν οι πληροφορίες για καταστροφή ιστορικού χριστιανικού νεκροταφείου στο Μπακού. Πρόκειται για το κοιμητήριο Ναριμάν, γνωστό και ως αρμενικό, παρότι εκτός από αρμενικούς τάφους περιλαμβάνει επίσης πλήθος τάφων Ρώσων, Τατάρων και Γεωργιανών, ενώ υπάρχει επιπλέον και εβραϊκό τμήμα. Η επίσημη Αρμενία, με δηλώσεις εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών, καταδικάζει πλήρως την ενέργεια και την αποδίδει στη συνειδητή και συστηματική εξάλειψη του αρμενικού πολιτισμού μέσα στα όρια του κράτους του Αζερμπαϊτζάν.
Κρίση στον Καύκασο
Είχε προηγηθεί η καταστροφή του νεκροταφείου στην πόλη Τζούλφα και ήδη από το 1998 ο αφανισμός ιστορικών πλακών, γνωστών ως khachkar, στην αυτόνομη περιοχή ανάμεσα στις δύο χώρες. Το 2006 το Αζερμπαϊτζάν είχε απαγορεύσει διαταχθείσα αυτοψία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο Τσαρλς Τάνοκ, υπεύθυνος διεθνών θεμάτων για λογαριασμό του Βρετανικού Συντηρητικού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είχε τότε παρομοιάσει τα κρούσματα ανάλογα με εκείνα των Ταλιμπάν κατά των αγαλμάτων του Βούδα στο Αφγανιστάν. Η κρίση στον Καύκασο ανάμεσα στο μουσουλμανικό Αζερμπαϊτζάν και τη χριστιανική Αρμενία έχει καταγωγή από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του σταλινικού ολοκληρωτισμού, όταν και οι δύο χώρες ήταν υπό σοβιετική κατοχή. Αλλά η ένταση κορυφώθηκε στη διάρκεια του πολέμου στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ (1992). Κάθε πλευρά χρεώνει στον αντίπαλο χρήση αλόγιστης βίας. Η Αρμενία, σε ένα νέο κράτος σημαντικά μικρότερο από την «ιστορική» Αρμενία, ενημερώνει τακτικά τη διεθνή κοινότητα για την επιχείρηση πολιτισμικής «ομογενοποίησης» που επιχειρεί το Αζερμπαϊτζάν στα όρια του δικού του κράτους. Μετά το 1991 και τη δημιουργία της ανεξάρτητης Αρμενίας, πολλοί Αρμένιοι μετώκησαν στο νέο κράτος με την ελπίδα της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Αυτή η συσπείρωση στο νέο κράτος είχε ως αποτέλεσμα τη δραστική μείωση του αριθμού των Αρμενίων στις γειτονικές χώρες και στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου. Καθώς το Γερεβάν αναπτύχθηκε ως σύγχρονο κέντρο της νέας Αρμενίας, οι ιστορικές περιοχές ολόγυρα, συχνά με μεικτούς πληθυσμούς Αρμενίων, Αζέρων και Γεωργιανών, αποδυναμώθηκαν σε ό,τι αφορά το έμψυχο αρμενικό στοιχείο. Εντονη όμως παρέμεινε η συναισθηματική διασύνδεση.
Οι Αζέροι, που με τη σειρά τους ανταπαντούν με κατηγορίες για καταστροφή αζερικών μνημείων στα όρια της Αρμενίας, έχουν πλήθος αρμενικών μνημείων σε μια χώρα που τείνει πλέον προς ομογενοποίηση. Το κοιμητήριο Ναριμάν, το τελευταίο κρούσμα καταστροφής, είχε τάφους που κανείς δεν φρόντιζε πλέον, καθώς οι απόγονοι των τεθνεώτων είχαν μετοικήσει. Η Ρωσία αντέδρασε έντονα γιατί πολλοί ρωσικοί τάφοι καταστράφηκαν επίσης. Αλλά η «δικαιολογία» καταστροφής των τάφων -διάνοιξη δρόμου μέσα από το κοιμητήριο- αφήνει τους θιγέντες μπροστά σε ένα τετελεσμένο.