Αδύνατη, ντυμένη μ’ ένα στενό τζιν, μπότες, λευκό Τ-σερτ κι ένα μαύρο σακάκι μπήκε στην αίθουσα και μας χάρισε ένα γενναιόδωρο χαμόγελο. Αν και αρκετά κουρασμένη, λόγω της πολύωρης πτήσης από Νέα Υόρκη, καθώς μόλις πριν από δύο ώρες είχε φτάσει στο ξενοδοχείο της στο κέντρο της Αθήνας, η Πάτι Σμιθ είχε πολύ όρεξη για κουβέντα στη χθεσινή συνάντηση με αφορμή τη σημερινή συναυλία της στο θέατρο του Λυκαβηττού
Μίλησε για πολλά, επισημαίνοντας συνέχεια ότι «απλώς λέω τη γνώμη μου, δεν είμαι περισσότερο έξυπνη, ίσως πιο έμπειρη». Ενδιαφέρθηκε για τις πυρκαγιές στην Ελλάδα λέγοντας ότι «μερικές φορές προκαλούνται από την ίδια τη φύση κάποιες άλλες όμως από ασυνείδητους ανθρώπους κι αυτό είναι πραγματικά θλιβερό». Περισσότερο, όπως ήταν αναμενόμενο, αναφέρθηκε στο νέο της άλμπουμ με τίτλο Twelve, το πρώτο της καριέρας της με διασκευές τραγουδιών άλλων καλλιτεχνών τους οποίους θαυμάζει και αγαπάει όπως ο Τζίμι Χέντριξ, ο Μπομπ Ντίλαν, οι Ντορς, ο Πολ Σάιμον, ο Στίβι Γουόντερ, οι Ρόλινγκ Στόουνς.
«Δέχτηκα κριτικές γι’ αυτό τον δίσκο. Κάποιοι απογοητεύθηκαν που τραγουδάω ποπ! Αλλοι σημείωσαν το γεγονός ότι επέλεξα να διασκευάσω γνωστά κομμάτια και να μη γράψω καινούργια. Ο προηγούμενος δίσκος μου (Trampin’) συνέπεσε με τον θάνατο της μητέρας μου κι έτσι ήθελα μια πιο ξεκούραστη δισκογραφική συνέχεια. Οχι πως είναι εύκολη υπόθεση γιατί οι διασκευές σε προκαλούν να οδηγήσεις τη φωνή σου σε νέα, άγνωστα πεδία. Σκεφθείτε επίσης, πως δεν είμαι κι ο Μάικλ Στάιπ ή ο Σμόκι Ρόμπινσον για να γράφω τόσο εύκολα (!). Ως προς την επιλογή των τραγουδιών στο Twelve, έγινε με γνώμονα το στίχο. Πάντως, χωρίς να θέλω να ακουστώ αλαζονική, νομίζω πως έχω πια κερδίσει το δικαίωμα να τραγουδάω ό,τι μου αρέσει».
Η Πάτι Σμιθ δεν άφησε ασχολίαστο και το γεγονός των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ το 2008. «Είναι μια κρίσιμη χρονιά. Σχεδόν όλοι έχουν καταλάβει την καταστροφική πολιτική του Μπους. Περισσότερο οι καλλιτέχνες έχουμε την ευκαιρία να ενεργοποιηθούμε. Αν και ο ρόλος μας είναι να εμπνέουμε κι όχι να κάνουμε πολιτική. Οπότε ακούω τις λέξεις πόλεμος και τέχνη σκέφτομαι την Γκερνίκα. Ναι, η τέχνη μπορεί να δώσει το μήνυμα. Μόνο αυτό όμως. Τα υπόλοιπα είναι στα χέρια των ανθρώπων της μάζας που θα διαμαρτυρηθεί, θα μποϊκοτάρει, θα εναντιωθεί. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ πιστεύω στους ανθρώπους κι όχι στην τέχνη. Στη νέα γενιά και στις νέες τεχνολογίες. Μπορεί το Ιντερνετ να απομονώνει το άτομο σ’ ένα δωμάτιο, αλλά είναι και εργαλείο στα χέρια του να επικοινωνήσει με ιδέες και μηνύματα».
Πρόσφατα η 60χρονη Πάτι Σμιθ μπήκε στο Rock ‘n’ Roll Hall of Fame άλλη μια αναγνώριση της προσφοράς της στη μουσική. «Δεν είναι ό,τι πιο επαναστατικό έχω καταφέρει» σχολίασε, «αλλά λατρεύω την ιστορία και είναι κι αυτό ένα κομμάτι της δικής μου ιστορίας. Μου αρέσει που αναγνωρίζεται η δουλειά μου, ειδικά όταν σκέφτομαι, πως ξεκίνησα την υπόθεση ροκ εν ρολ. Χωρίς κανένα ιδιαίτερο μουσικό ταλέντο, μόνο με πάθος και αγάπη. Αλλωστε, αν δείτε τη δισκογραφία μου δεν έχω πουλήσει ποτέ ιδιαίτερα…». Εδώ, επιβεβαιώνεται γι’ άλλη μια φορά το γεγονός ότι νούμερα και ουσία σπανίως βαδίζουν πλάι πλάι. «Χαίρομαι, όταν κάποιος αγοράζει το δίσκο μου, αλλά και να τον μοιραστεί με άλλους πάλι θα χαρώ, γιατί αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι να ακούγονται τα τραγούδια μου».
Η Πάτι Σμιθ παρουσιάζει τα τραγούδια του νέου της άλμπουμ μαζί με παλαιότερα, σήμερα το βράδυ στο θέατρο του Λυκαβηττού. Εισιτήρια υπάρχουν ακόμη για όσους θέλουν να δουν μια πραγματική καλλιτέχνιδα επί σκηνής.