Εντεχνο Τάνγκο στον Λυκαβηττό! Εντεχνο; Το τάνγκο; Γιατί όχι; Τέσσερα ζευγάρια και… ένας ακόμη άνδρας χορευτής μόνος αποτελούσαν το λιτό αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον και γοητευτικό σύνολο της ομάδας TangoKinesis που παρουσίασε στο… αναπόφευκτο, άβολο και δυσπρόσιτο θέατρο του Λυκαβηττού το θέαμα «Nuevo Tango». Εστω! Γιατί άξιζε τον κόπο η εκδρομή. Και με το παραπάνω. Λησμονήσαμε το Tango Passion ή το Tango para dos του παρελθόντος, που είχαμε ανακαλύψει και απολαύσει πάλι στον… Λυκαβηττό, αλλά και στο Ηρώδειο και στο Μέγαρο Μουσικής στο εγγύς ή το απώτερο παρελθόν, και περάσαμε στη μαγεία του έντεχνου χορού a l’argentino! Γιατί εδώ υπήρχε χορογράφος, η Αννα Μαρία Στέκελμαν, που μας πληροφορεί το διαφημιστικό φυλλάδιο και όχι κάποιο έντυπο πρόγραμμα (τι θα γίνει πια εκεί ψηλά, κανένα συγκρότημα δεν θα προσφέρει ένα δίφυλλο, έστω, με τίτλους έργου, συντελεστών και εκτελεστών;), μας πληροφορεί, λοιπόν, ότι μαθήτευσε στη Μάρθα Γκράχαμ και υπήρξε μούσα του Κάρλος Σάουρα στην, πραγματικά, μαγική ταινία «Τάνγκο». Και η κυρία σύναξε 9 εκπληκτικούς χορευτές οι οποίοι, στα 75΄ της παράστασης (δόξα τω Θεώ!), προσέφεραν ένας κάπως αλλιώτικο πρόγραμμα που μας κάλυψε απόλυτα.
Μπορεί να μην ανακαλύψαμε τα, στο ίδιο φυλλάδιο, αναφερόμενα «oνειρικά ταξίδια από τα καταγώγια του Μπουένος Αϊρες στην υγρή Κούβα με καράβι την επιτομή του μουσικού αισθησιασμού». Και να μην είχαμε «απογειώσεις» με «υψηλής αισθητικής σε σύλληψη και εκτέλεση χορογραφίες, κάτι σαν υπερβατικές εικόνες που απογειώνονταν από τους καταπληκτικούς φωτισμούς». Ας βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους – είχαμε πράγματι κάποιες εξαιρετικές εικόνες και εξαιρετικούς φωτισμούς.
Εξαιρετικοί χορευτές
Ομως πριν και πάνω απ’ όλα είχαμε εξαιρετικούς χορευτές, «μάτσο» κυρίους με λουστρίνια και σέξι κυρίες με τακούνια στιλέτο που απέδωσαν τα αιτούμενα, καθώς αυτά πήγαζαν τόσο από το τάνγκο όσο και από το κλασικό μπαλέτο και το μόντερν ντανς.
Μέσα σε μια ατμόσφαιρα ballroom επίδειξης (με γυμνό μαύρο σκηνικό), με μουσικές που ξεπερνούσαν την «Κουμπαρσίτα» και τα κάπως μονότονα 2/4 του τάνγκο με τα λυγμικά βιολιά και τα επαναλαμβανόμενα μακρόσυρτα ακόρντα του μπαντονεόν κινήθηκαν όλα τα νούμερα. Ετσι στον Αστορ Πιατσόλα και στον Περές Πράντο ανακαλύψαμε το μικρό ενόργανο σύνολο όσο και τους ήχους και απόηχους της Big Band. Κι όταν παρεισέφρησαν, απολαυστικά, τα κρουστά μιας μεγάλης ορχήστρας στη λαχανιαστή, συναρπαστική κόντα με salsa της παράστασης, η αποθέωση των αποζητούντων την απελευθέρωση των γοφών και κοκκύγων τους θεατών ήταν αναμενόμενη. Από τα πολλά πρωτότυπα νούμερα ξεχώρισε ένα ανδροπρεπέστατο ντουέτο-τάνγκο δύο γυμνόστηθων κυρίων/χορευτών. Αποκαλυπτικό!