Μια αθώα παρεξήγηση παραλίγο να τινάξει αυτήν τη συνέντευξη στον αέρα. Διαβάζοντας λάθος τον τίτλο του νέου διπλού cd του Κωνσταντίνου Βήτα «Αργος», προτίμησα να κατεβάσω τον τόνο στη λήγουσα. Μου άρεσε το «Αργός» γιατί πίστευα ότι κολλούσε γάντι στην περίπτωση του πρώην «Στέρεο Νόβα». Αργός με μία όχι αυτονόητα θετική διάσταση, ένας συνθέτης του 2008 που δουλεύει πολύ, καταπιάνεται με πολλά, και κατορθώνει ταυτόχρονα κάτι που παλεύουμε πολλοί εδώ γύρω: να επιβάλλει τον δικό του ρυθμό στα πράγματα, στην προσωπική του ζωή και στη δουλειά, μακριά από την φασαριά και τη χλαπαταγή.
Ο τόνος πήγαινε στο αρχικό Α, ο Αργος, το όνομα του πιστού σκυλιού του Οδυσσέα. Μικρό το κακό, στον Κωνσταντίνο αρέσει το επίθετο «αργός». Οπως αρέσει και το νέο άλμπουμ στους μουσικοκριτικούς και σε μας. Ενα σχεδόν χρόνο μετά την εκκωφαντική επιτυχία της μουσικής για το «2» του Δημήτρη Παπαϊωάννου, ο Κ. Βήτα επιστρέφει με δύο cd: στο πρώτο, τραγούδια, ωραίες μελωδίες, η ποπ φολκ διάθεση που εδραιώνεται για τα καλά μετά την «Αγρια Χλόη» του 2004. Στο δεύτερο cd μια αμπιεντ συλλογή από νέες συνθέσεις και παλαιότερα κομμάτια που περίμεναν χρόνια στο αρχείο του. Ακούγοντας τις μουσικές του και διαβάζοντας πιο κάτω τα λόγια του, συνειδητοποιείς ότι αυτός ο συνεσταλμένος άντρας που μας πρωτοσυστήθηκε πριν από 15 χρόνια, μεγαλώνει καλά.
– Πώς σου φαίνεται το λάθος με τον τίτλο; Μου δίνεις την εντύπωση ότι δεν βιάζεσαι, ότι έχεις κατακτήσει έναν δικό σου ρυθμό που δεν τον θυσιάζεις εύκολα. Σωστά;
– Αν κάτι με χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο είναι αυτή η λέξη, ένας φίλος μου στην Αυστραλία με έλεγε slowhead. Οταν ήμουν νέος λόγω της δυσλεξίας μου πέρναγα πολλές μέρες μόνος μου χωρίς να επικοινωνώ με κανένα, μαζί με τα βιβλία μου και τους καμβάδες μου, αργότερα κατάλαβα ότι η φύση μου είναι να θέλω τον χρόνο μου. Και αυτό κάνω μέχρι σήμερα. Εχω ένα δικό μου ρυθμό όπως και ο καθένας μας και πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό να βρεις τον ρυθμό σου. Θυμάμαι πήγαινα σε πάρτι και δεν ήθελα να επικοινωνώ με κανένα, μου άρεσε και μου αρέσει η σιωπή. Εκτιμώ πολύ τους ευφυείς ανθρώπους, ένας ιδιαίτερος τρόπος σκέψης σε κάποιον είναι αυτό που βρίσκω πιο σέξι. Πάντα μού άρεσε να έχω χρόνο για να καταλάβω κάτι παρά να το καταπιώ μέσα μου γρήγορα σαν μια άλλη πληροφορία. Είμαι ένας αργός Αργος κατά κάποιο τρόπο.
– Γράφεις στην ιστοσελίδα σου πως ο Αργος ήταν ο τελευταίος σου σταθμός σ’ αυτήν την περιπλάνηση. Τι σε έμαθε μέχρι τώρα η δική σου περιπλάνηση;
– Ανήκω στην generation x και όπως πολλοί σαν εμένα φύγαμε μικροί από τα σπίτια και περιπλανηθήκαμε σε διάφορα μέρη του κόσμου. Είχα κάποια από τα χαρακτηριστικά αυτής της γενιάς, όπως απάθεια αλλά και λίγο από τη σοφία των δρόμων και τη μοναχικότητα. Οταν άρχισα να μεγαλώνω έψαξα μέσα μου κι έφερα λίγα από τα θετικά που είχα γιατί φλέρταρα αρκετά με την καταστροφή. Η ζωή είναι ένας μοναχικός δρόμος. Ακόμα μαθαίνω και αφήνομαι πολύ στο να μαθητεύω γιατί στο ξύπνημα μιας καινούργιας μέρας βρίσκω κάτι καινούργιο, μου αρέσει το φως και το αφήνω να φτάνει βαθιά μέσα μου. Είδα πολλά να συμβαίνουν γύρω μου, πολλά από αυτά τα κατάλαβα, άλλα δεν τα κατάλαβα ποτέ, πάντα έφτιαχνα λίγο φαγητό παραπάνω με τη σκέψη πως θα ‘ρθει κάποιος σ’ αυτό το μεγάλο τραπέζι και θα χρειαστεί βοήθεια και αγάπη. Σε πολλά πράγματα έπεσα έξω όμως πάντα άφηνα την πίστη μου να με οδηγεί και κάποτε με έβγαλε σε ένα πιο μαλακό χώμα. Περπατώ ακόμα κι αυτό είναι η πιο μεγάλη μου ευτυχία
Οποιος θέλει ας καταλάβει
– Απευθύνεσαι στους ίδιους ανθρώπους με τα δύο cd; Το δεύτερο, το ορχηστρικό, έχει θεωρητικά μεγαλύτερες απαιτήσεις, ως προς την μουσική, τη φόρμα, κ.λπ. Ή δεν υπάρχουν τέτοιοι διαχωρισμοί στο μυαλό σου;
– Φυσικά και δεν κάνω διαχωρισμούς στη μουσική μου, δεν σκέφτομαι κάποιο ειδικό κοινό όταν γράφω μουσική, την αγαπώ τη μουσική δεν έχω γίνει τόσο κόπανος. Οποιος θέλει ας καταλάβει τη μουσική μου, δεν κάνω εκπτώσεις, η τέχνη δεν έχει σχέση με τις εκπτώσεις, δεν είναι μόδα. Ποτέ δεν σκέφτηκα που απευθύνομαι.
– Ενώ υπογραμμίζεται η συνθετική σου ικανότητα νομίζω πως αποσιωπάται κάπως ότι μαζί με όλα τ’ άλλα είσαι κι ένας ικανός τραγουδοποιός.
– Πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να εκφραστεί με όποιο τρόπο θέλει για το έργο μου, και τα χειρότερα να έλεγες θα συνέχιζα να έχω καλή γνώμη για σένα και για τον οποιονδήποτε. Δεν ενοχλούμαι από τους χαρακτηρισμούς. Επίσης, συγκινούμαι πολύ όταν κάποιος απλός φαν συγκινείται από τη μουσική μου, χαίρομαι γιατί είναι σαν να παίρνω έλεος από τον Θεό. Είναι πολύ όμορφο και αυτό όταν συμβαίνει, όλοι θέλουμε λίγο από αυτό. Μια καλή κουβέντα έχει μέσα της κάτι από την ευλογία. Μου αρέσει. Τώρα για το τραγουδοποιός είναι μια ταυτότητα που έχει έρθει από το γεγονός ότι δέχτηκα ότι είμαι και κιθαρίστας εκτός από ηλεκτρονικός.
– Γράφεις στίχους για να ντύσεις τραγούδια ή είναι πράγματα που βγαίνουν κάποια στιγμή, τα σημειώνεις, τα αφήνεις στην άκρη και κάποια στιγμή τα χρησιμοποιείς;
– Οι λέξεις και η ποίηση είναι ένα άλλο στοιχείο μέσα σε αυτά που κάνω. Η μουσική κάποια στιγμή με έκανε επαγγελματία, το γεγονός ότι ποτέ δεν έγραψα βιβλίο όμως έκανε την ποίηση μου ακόμα πιο πειραματική και αυτό μου δίνει μια ωραία ελευθερία με αυτά που λέω μέσα στα τραγούδια μου. Δεν ξέρω αν είναι αντιληπτό, εννοώ ότι είναι ένα κομμάτι αγνό αυτό. Υπήρχε κάποιο κοινό που ήρθε πιο κοντά μας μέσα από τους στίχους. Κάτι τους έκανε κλικ κι ύστερα αγκάλιασαν και τη μουσική και ύστερα τους «Στέρεο Νόβα». Κράταγα σημειώσεις σε ένα μπλοκάκι και συνεχίζω να το κάνω. Πολλά τραγούδια τα γράφω παίζοντας κιθάρα ταυτόχρονα και τα ηχογραφώ σ’ ένα κασετόφωνο. Η αλήθεια είναι πως δεν μου είναι εύκολο να γράφω. Γράφω πολύ λίγα πράγματα, γράφω όταν έχω την αίσθηση ότι το μυαλό μου είναι καθαρό, οι σκέψεις μου πιο ξεκάθαρες. Επίσης, πάντα έχω την εντύπωση ότι όλα μου τα τραγούδια μέχρι σήμερα είναι ένα από τότε που έγραψα το «Κλεμμένο ποδήλατο» στους «Στέρεο Νόβα». Συνεχίζω κατά κάποιο τρόπο να γράφω το ίδιο τραγούδι, κάποτε θα τελειώσει…
Ο Θεός είναι δίκαιος
– Σ’ έχω δει έξω και νομίζω πως θα ήσουν πολύ ευτυχισμένος αν κανείς δεν σε αναγνώριζε, αν ζούσες χαμένος στην ανωνυμία.
– Μου αρέσει να γράφω μουσική αλλά δεν μου αρέσει καθόλου η εμπορική πλευρά αυτού του πράγματος. Απλά είναι μια πτυχή που με το πέρασμα του χρόνου μαθαίνω να την αντιμετωπίζω. Πιστεύω πως δεν έχω αλλάξει από τότε που ήμουν στους «Στέρεο Νόβα», η συμπεριφορά μου είναι ίδια απέναντι στο κόσμο, μ’ έχουν μάθει πιο πολλοί, αλλά την ψυχή μου δεν την ξέρει κανείς κι αυτό είναι το τοπίο από το οποίο αντλώ ελευθερία, ανωνυμία, δύναμη, αυτό είναι παντελώς δικό μου. Το πρόσωπό μου δεν λέει τίποτε, είναι σαν όλα τα άλλα, όμως ο προσωπικός μου κόσμος είναι μακριά απ’ όλα. Νομίζω πως ο Θεός είναι δίκαιος και δίνει σε όποιον του ζητήσει ένα μικρό κήπο να καλλιεργεί, η συνείδησή μου είναι παντελώς ήσυχη και προσπάθησα σκληρά σε όλη μου τη ζωή να έχω ένα ήσυχο μυαλό. Προτιμώ αυτό απ’ όλα τα πλούτη του κόσμου.
Δεν ξέρω τίποτε
-Πώς βλέπεις την ιστορία του Ιντερνετ και του myspace και της δυνατότητας που ξεπηδάει μέσα απ’ όλο αυτό; Είναι ελευθερία για έναν μουσικό το Ιντερνετ και ο υπολογιστής του;
– Δεν θα το έλεγα ελευθερία, απλά είναι βολικό για πολύ κόσμο, κάνεις λίγο διαφήμιση του εαυτού σου, είναι σαν ένα τεράστιο mall με χιλιάδες μπακάλικα στο Ιντερνετ. Απλά εδώ που όλοι έφεραν τη μουσική λέμε ότι αυτό είναι μια φοβερή δυνατότητα. Η παγκοσμιοποίηση, ο σούπερ καπιταλισμός, το κεφάλαιο, μας έχουν βάλει όλους μπροστά από μια οθόνη και περιμένουμε παθητικά να συμβεί το επόμενο μεγάλο πράγμα. Μέσα σε αυτό το στένεμα και το γάζωμα που έχουμε φάει και το παραμικρό μας φαίνεται τρελή ελευθερία.
Ο αληθινός μουσικός δεν έχει καμία ανάγκη από όλα αυτά, η μουσική δεν είναι τίποτε άλλο από μια αντίληψη, είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο, για να γίνεις μουσικός πρέπει να βγεις και να δεις με τα μάτια σου, να αισθανθείς με το σώμα σου, να αναπνεύσεις και να μάθεις, μετά αρχίζει η σύνθεση. Πραγματικά νιώθω ότι δεν ξέρω τίποτε.
– Σου αρέσει η δουλειά; Κι όταν δουλεύεις, αισθάνεσαι ότι δουλεύεις;
– Από τότε που άρχισα να σκέφτομαι δεν έπαψα ποτέ να δουλεύω, ακόμα και μια ήσυχη μέρα μου είναι μια μέρα σκληρής δουλειάς. Με τη σκέψη μου γκρεμίζω και φτιάχνω κάθε μέρα, συνθέτω και ανασυνθέτω. Ακόμα και όταν τεμπελιάζω που μου αρέσει πάρα πολύ κάτι φτιάχνω στο μυαλό μου. Οταν δεν φτιάχνω μουσική, ζωγραφίζω ή διαβάζω ή βάζω δίσκους στο πικάπ ή κάνω τζόγκινγκ ή γυμναστική. Γυμναστική κάνω κάθε μέρα. Η μουσική όμως μου τρώει πολύ χρόνο, ήδη αυτή τη στιγμή δουλεύω το επόμενο μου άλμπουμ.
Με τον Μιχάλη Δέλτα ίσως κάνουμε κάτι καινούργιο
– Ο Μιχάλης Δέλτα μάς είχε πει ότι θα βγάζατε κάποια στιγμή ένα καινούργιο τραγούδι μαζί. Κάποτε ακούστηκαν φήμες περί επανασύνδεσης των «Στέρεο Νόβα».
– Με τον Μιχάλη έχουμε μοιραστεί και μοιραζόμαστε πολλά όμορφα πράγματα, ένα από αυτά ήταν και οι «Στέρεο Νόβα». Είναι ωραίο που τώρα κάπως αναγνωρίζεται η μουσική τους. Τότε που βγήκαμε ήμασταν σαν δεινόσαυροι, συνέχεια έπρεπε να απολογούμαστε γιατί παίζουμε μουσική με σινθεσάιζερ. Είχε πολύ πλάκα. Τα θεμέλια της μουσικής μας ήταν η ποίηση και η αθωότητα. Νομίζω πως ακόμα και σήμερα ισχύει και για τους δυο μας το ίδιο. Αγαπάμε πολύ τους «Στέρεο Νόβα» για να ξαναβγούμε μετά από τόσα χρόνια και να ξανακάνουμε τα παιδάκια εκείνα. Νομίζω πως αν κάνουμε κάτι θα κάνουμε κάτι με ένα καινούργιο όνομα, αυτό είναι πολύ πιο τίμιο από την επανασύνδεση των «Στέρεο Νόβα». Οταν γίνει θα το μάθετε. Και μπορεί τότε να παίξουμε και κάποιες διασκευές από τους «Στέρεο Νόβα».
Η πανέμορφη Αθήνα του Κωνσταντίνου Βήτα
«Η Αθήνα είναι η αγαπημένη μου πόλη, και υπάρχει πολύ από αυτήν στη μουσική μου. Βασικά είναι μια πόλη αθώα, δεν φταίει σε τίποτε αν όλοι οι άξεστοι και κακόγουστοι βλάχοι που την κυβέρνησαν μετά τον πόλεμο την έκαναν σαν τα μούτρα τους. Ο καθένας που πέρασε έβγαλε όλα του τα απωθημένα πάνω της. Κανείς τους δεν ενδιαφέρθηκε για την διατήρηση της ομορφιάς της, και παρ όλα αυτά έστω και σήμερα με τόσο τσιμέντο που έχει φάει κάποιες στιγμές σου δείχνει αυτή τη διακριτική λιτή ομορφιά της, σου δείχνει την κομψότητα των χρόνων της. Κάποια πρωινά που τρέχω γύρω απ’ την Ακρόπολη μου φέρνει δάκρυα το χρυσό της φως, οι λωρίδες του ουρανού που την αγκαλιάζουν και της δίνουν κουράγιο να αντέχει τη φριχτή μας αισθητική, ακόμη. Νομίζω πως πίσω απ’ όλα αυτά είναι μια γενναία πανέμορφη πόλη που μόνο όσοι την αγαπούν διακρίνουν την ομορφιά της. Οσοι τη βρίζουν δεν έχουν δει πόσο άσχημοι είναι οι ίδιοι.»