Διεθνές άνοιγμα

Η φράση: «Το Φεστιβάλ Αθηνών συνεχίζει τη δράση του και συγχρόνως αλλάζει» θα μπορούσε να είναι μια αναμενόμενη και, ενδεχομένως, αμήχανη έναρξη συνέντευξης Τύπου, αν δεν περιείχε τη φόρα και τη δυναμική ενός πλήρως ανανεωμένου θεσμού που δεν εφησυχάζει και επιδιώκει να «αλλάζει». Η πρώτη χρονιά αιφνιδίασε, η δεύτερη αποζημίωσε τις αναμονές του κοινού, η τρίτη βάζει τα θεμέλια για ένα ευρύτερο άνοιγμα: στις συμπαραγωγές με διεθνή Φεστιβάλ (με το Aix en Provence, την Brooklyn Academy of Music, και το Old Vic το 2009), στη γνωριμία του διεθνούς κοινού με Ελληνες καλλιτέχνες (φέτος ο Μιχαήλ Μαρμαρινός πάει στη Βιέννη, στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες, του χρόνου ο Λευτέρης Βογιατζής στη Βιέννη και στην Αβινιόν). Το Φεστιβάλ, όπως οφείλει κάθε σκεπτόμενη διοργάνωση, με άποψη και βλέμμα στη διεθνή πολιτιστική πραγματικότητα, δεν περιορίζεται στο ρόλο του μεταπράτη αλλά διεκδικεί τη θέση του συνδημιουργού. Μια ισότιμη «συνομιλία» με τους Ευρωπαίους (και όχι μόνο) εταίρους του. Ενα διάλογο στον οποίο θα δοκιμαστούμε και θα μετρηθούμε.