«Γεννήθηκα στην Αθήνα. Το νέφος μάλλον μου κάνει καλό. Και τα καλοκαίρια επίσης. Σπούδασα στα βροχερά Γιάννενα νηπιαγωγός και μελέτησα για τη μουσική στην εκπαίδευση στο επίσης βροχερό Reading στην Αγγλία. Τα τελευταία δέκα χρόνια κάνω μουσική στο Αρσάκειο Νηπιαγωγείο και φτιάχνω τραγούδια. Ονειρεύομαι ένα τραγούδι που δεν έχει ηλικία και ίσως να μπορεί -ως τέτοιο- να αγαπηθεί και από μικρούς και από μεγάλους…». Κρατάω στα χέρια μου το βιβλίο-cd της Τατιάνας Ζωγράφου με τίτλο «Δεν βιάζομαι να μεγαλώσω. Τραγούδια του ήλιου και του φεγγαριού». Γύρω μου επικρατεί ένας πανικός. Εγώ να προσπαθώ να γράψω το κομμάτι και η μικρή να έχει βομβαρδίσει το σπίτι… Τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση; Ας βάλω το cd να παίξει και βλέπουμε. Τρυφερές, γλυκές μελωδίες πλημμυρίζουν το δωμάτιο. «Ο βασιλιάς του ονείρου», «Εκλεισαν τα ματάκια σου», «Νάνι το μωρό μου», «Το τραγούδι της φαντασίας», «Της αγάπης ένα ταίρι», «Μαλαματένιος αργαλειός»… Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο διαβάζω τους στίχους και στέκομαι στις υπέροχες εικόνες που τους συνοδεύουν. Σαν να γαλήνεψε το ανακατεμένο μου σύμπαν… Ανυπομονώ να μάθω περισσότερα. Τότε είναι που μέσα από το mailbox ξεπήδησαν οι σκέψεις που μοιράστηκε μαζί μου η δημιουργός αυτής της εξαιρετικής δουλειάς.
Πώς δημιουργήθηκε το βιβλίο-cd «Δεν βιάζομαι να μεγαλώσω». Το βιβλίο-cd «Δεν βιάζομαι να μεγαλώσω» (Μελωδικό Καράβι) είναι το δεύτερο μουσικό μου «παιδί». Προηγήθηκε το «Πετώντας πας στην πόλη» (ΜΒΙ). Νομίζω η γέννηση της κόρης μας ήταν το καθοριστικό γεγονός για να φτιαχτούν αυτά τα καινούργια τραγούδια. Σκεφτείτε…, τα μισά είναι σαν νανουρίσματα. Η έμφαση στην έκδοση αυτή του βιβλίου-cd (γιατί κυκλοφορεί και σε απλό cd) δόθηκε στον συνδυασμό εικόνας, λόγου και μουσικής. Συνταξιδιώτες μου, ο Χρήστος Κεχαγιόγλου που είχε την εικαστική επιμέλεια και «αγκάλιασε» με τις ζωγραφιές του τα τραγούδια μου, οι ποιητές Βεατρίκη Κάντζολα Σαμπατάκου, Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Αργυρώ Κοκορέλη και Βασίλης Δ. Αναγνωστόπουλος που μου εμπιστεύτηκαν τα ποιήματά τους, η παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου και οι ερμηνευτές Διονύσης Σαββόπουλος, Βαγγέλης Γερμανός, Ηλίας Λιούγκος, Ειρήνη Δερέμπεη, Τάσος Αποστόλου, Αννα Καραγεωργιάδου και Νίτσα Κουρτίδου.
Μοιράστηκα… τη συγκίνηση. Ο καθένας μας τη βιώνει από διαφορετικά πράγματα, άλλα πράγματα φέρνει στο νου του και συγκινείται. Το τραγούδι ωστόσο μπορεί να είναι η κοινή αφορμή για να αφήσουμε ελεύθερο αυτό το συναίσθημα να εκφραστεί.
Σε ποιους απευθύνεται το βιβλίο. Τα τραγούδια αυτά απευθύνονται σε παιδιά αλλά ταυτόχρονα φλερτάρουν με τους ενήλικες, κλείνοντας τους κατά κάποιο τρόπο το μάτι. Προσπάθησα να δημιουργήσω τραγούδια που κάνουν τους μεγάλους να «επισκεφθούν» όψεις της παιδικής ηλικίας και τα παιδιά να ονειρευτούν με βάση εικόνες που τους είναι οικείες. Εγώ και οι συνεργάτες μου δίνουμε μεγάλη σημασία στην οργανική συνοδεία των τραγουδιών αυτών, φτιάχνοντας κάτι σαν «παιγνιώδη» μουσική δωματίου. Η συμβολή των μουσικών μου και ιδίως του ενορχηστρωτή Β. Ζωγράφου υπήρξε καθοριστική.
Η Τατιάνα. Εργάζομαι στο Αρσάκειο Νηπιαγωγείο ως δασκάλα μουσικής. Σπούδασα στα Γιάννενα νηπιαγωγός και έχω κάνει μεταπτυχιακό στην Αγγλία για τη μουσική στην εκπαίδευση. Ταυτόχρονα έκανα σπουδές κλασικού τραγουδιού. Ολα αυτά μαζί, με βοηθούν να είμαι κοντά τόσο στα μικρά παιδιά όσο και στη μουσική. Δεν θα μπορούσα να ήμουν ευτυχισμένη χωρίς τη μουσική στη ζωή μου.
Η μουσική και τα παιδιά. Ειλικρινά δεν ξέρω. Δεν μου αρέσει πολύ να μιλάω για τη μουσική μέσα από την οπτική του παιδαγωγού και με ό,τι αυτό σημαίνει. Συνήθως φορώντας την πανοπλία της παιδαγωγικής επιστήμης παρουσιαζόμαστε στα παιδιά ως αυθεντίες και αμυνόμαστε στη φαντασία και στη δημιουργικότητα. Υπάρχουν χίλιοι τρόποι να κάνει κανείς μουσική με τα παιδιά. Καθετί που δίνεται με δύναμη και όρεξη στα παιδιά είναι θετικό για τη ζωή τους. Το βασικότερο είναι η δυνατότητα έκφρασης, η ελευθερία. Η μουσική δεν βοηθάει σε τίποτα απολύτως ένα παιδί που καταπιέζεται μέσω αυτής.
Δεν βιάζομαι να μεγαλώσω. Προσπαθώ να μην βιάζομαι, και προτρέπω και τους ενήλικες ακροατές μου σε αυτό. Τα παιδιά; Φυσικά βιάζονται, αλλά η δική τους φόρα είναι κάτι το φυσικό, είναι μια εσωτερική ταχύτητα χωρίς δόλο και ιδιοτέλεια. Αυτή την εσωτερική βιασύνη και ζεστασιά προσκαλώ ουσιαστικά να ανασύρουμε από μέσα μας. Τα παιδιά βιάζονται να μεγαλώσουν με αρνητικό τρόπο μόνο όταν παρεμβαίνουμε εμείς στη ζωή τους, πιέζοντας τα να αποκτήσουν υπερβολικές γνώσεις, αφύσικη σύνεση και στερώντας τους συνεχώς χρόνο από την αθωότητά τους.
Από τα Ιωάννινα στην Αγγλία και από εκεί στο Αρσάκειο
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Αγγλία με αντικείμενο τη «Μουσική στην Εκπαίδευση». Από το 1998 εργάζεται ως καθηγήτρια Μουσικής στο Αρσάκειο Νηπιαγωγείο. Σπούδασε κλασικό τραγούδι με τον Κώστα Πασχάλη (Ωδείο Kodaly) και Ανώτερα Θεωρητικά (Ωδείο Εν Οργάνοις). Σαν ερμηνεύτρια συμμετέχει σε πολλές συναυλίες ελληνικού έντεχνου τραγουδιού και συνεργάζεται με διαπρεπείς Ελληνες μουσικούς (Λένα Πλάτωνος, Ντόρα Μπακοπούλου, Θόδωρο Κοτεπάνο, Στέλλα Κυπραίου). Παράλληλα, συνθέτει τραγούδια. Τραγούδια της έχουν παιχτεί από την Ορχήστρα των Χρωμάτων (2004). Τον Νοέμβριο του 2004 κυκλοφόρησε η πρώτη της δισκογραφική δουλειά, με τρεις κύκλους τραγουδιών για μικρούς και μεγάλους και τίτλο «Πετώντας πας στην πόλη…» Τα τραγούδια της ερμήνευσαν, μεταξύ άλλων, η Μ. Φαραντούρη, Ν. Βενετσάνου, Κ. Θωμαΐδης, Ηλ. Λιούγκος, Τ. Χριστογιαννόπουλος κ.ά. Τον Νοέμβριο του 2007 κυκλοφόρησε η νέα της δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Δεν βιάζομαι να μεγαλώσω. Τραγούδια του ήλιου και του φεγγαριού» με ερμηνευτές τους Δ. Σαββόπουλο, Β. Γερμανό, Ηλ. Λιούγκο, Τ. Αποστόλου, Ειρήνη Δερέμπεη, Α. Καραγεωργιάδου, Ν. Κουρτίδου και τη συμμετοχή της παιδικής χορωδίας του Δημήτρη Τυπάλδου.