Δίκαια έχει κατακτήσει το αθηναϊκό κοινό ο Κορεάτης αρχιμουσικός Μιουνγκ-Χουν Τσουνγκ. Τα τελευταία χρόνια οι εμφανίσεις του συγκαταλέγονται στις κορυφαίες εκδηλώσεις κάθε καλλιτεχνικής περιόδου. Η βραδιά της 17ης Απριλίου επιβεβαίωσε ακόμα μία φορά την ικανότητά του να αναδεικνύει στοιχεία από την ουσία κάθε μουσικού έργου, καθώς ερμήνευσε με ενδιαφέροντα τρόπο ακόμα και έργα τόσο γνωστά και πολυπαιγμένα όσο η 9η Συμφωνία «του Νέου Κόσμου» του Ντβόρζακ και το 1ο Κοντσέρτο για πιάνο του Σοπέν.
Βεβαίως, στο Κοντσέρτο κυριάρχησε εύλογα η παρουσία του Δημήτρη Σγούρου. Η εμπειρία του σε ένα από τα κλασικά έργα του ρεπερτορίου που έχει ερμηνεύσει αναρίθμητες φορές, είναι φανερή και αποτυπώθηκε στο γεγονός ότι έπεισε χωρίς να καταφύγει σε περιττά εφέ. Η ερμηνεία του ήταν καθαρή, δίχως ακκισμούς ή υπερβολές. Ούτως ή άλλως, στην δική του περίπτωση το τεχνικό και δεξιοτεχνικό μέρος είναι απολύτως δαμασμένο. Ετσι, ο πιανίστας είχε την άνεση να εστιάσει το ενδιαφέρον του σε θέματα ποιότητας ήχου και έκφρασης. Ο Τσουνγκ του άφησε το πεδίο ελεύθερο κρατώντας την ορχήστρα σε δεύτερο επίπεδο. Ερχόταν σε διάλογο μαζί τους μόνον όποτε υπήρχε λόγος, ιδίως στα ζωηρά, ακραία μέρη.
Καταπληκτικός έλεγχος
Οι ικανότητες του αρχιμουσικού φάνηκαν πλήρως στην Συμφωνία «του Νέου Κόσμου». Διαθέτοντας μία ισορροπημένη ορχήστρα με πολύ καλά χάλκινα πνευστά, ευαίσθητα ξύλινα και καλοδουλεμένα έγχορδα, ο Τσουνγκ είχε την ευχέρεια να ζητάει και να αποσπά από τους μουσικούς του αναγνώσεις με πολύ ενδιαφέρουσες οπτικές. Ετσι, στο γοητευτικό β΄ μέρος, μετά το ελεγειακό σόλο του αγγλικού κόρνου, πέτυχε έναν ενδιαφέροντα όσο και υποβλητικό υπομνηματισμό της μελωδίας από τα κοντραμπάσα, ενώ αργότερα άντλησε ποιότητες μουσικής δωματίου από το περιορισμένο σύνολο εγχόρδων που προβλέπει ο συνθέτης. Στο Σκέρτσο που ακολούθησε εντυπωσιακή ήταν η διαστρωμάτωση κάθε ομάδας οργάνων, με αποτέλεσμα λ.χ. ο ήχος των χάλκινων να διατηρεί την αυτονομία του στη συνήχησή του με τα έγχορδα, συνεισφέροντας σε ένα τελικό αποτέλεσμα πλουσιότερο απ’ ό,τι είναι σύνηθες. Η άνεση με την οποία χειριζόταν ο Τσουνγκ τις ταχύτητες χωρίς να επηρεάζει την φυσική ρευστότητα των μελωδιών του Ντβόρζακ, όσο και ο ανάλογα ευέλικτος και γεμάτος φαντασία χειρισμός της δυναμικής συνεισέφεραν στην πλαστικότητα του αποτελέσματος. Τον λυρισμό και την ευγένεια των μεσαίων μερών πλαισίωσε η δυναμική, γεμάτη όραμα ερμηνεία στο πρώτο και ειδικά στο τελευταίο μέρος της Συμφωνίας. Το αισιόδοξο μήνυμα δεν ήρθε ως αποτέλεσμα εύκολων λύσεων όπως η προβολή των χάλκινων, αλλά επιτεύχθηκε χάρη σε συσχετισμούς και εύστοχες ισορροπίες.