Τετραήμερο φεστιβάλ χάλκινων πνευστών φιλοξένησε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών από τις 18 έως τις 21 Μαΐου. Συμμετείχαν Ελληνες και ξένοι μουσικοί, ενώ τα προγράμματα κάλυπταν από κλασικά έργα έως τζαζ.
Στο επίκεντρο των εκδηλώσεων βρέθηκε το γνωστό και καταξιωμένο ελληνικό κουιντέτο «Melos Brass» (Ανθης, Καίσαρης, Λαγός, Φαρούγγιας, Μηρώνης). Στις 20 Μαΐου, στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος», απέδωσε το Κοντσέρτο για κουιντέτο χάλκινων του Αμερικανού Αρθουρ Φράκενπολ. Εργο με χιούμορ, τυπικά αμερικανικής αισθητικής, ακουμπά χωρίς να το κρύβει εξ ίσου στον Στραβίνσκι όσο και στη συμφωνική τζαζ όπως διαμορφώθηκε από τον Γκέρσουιν, και εξαρτάται αποφασιστικά από τους ερμηνευτές.
Παρά ορισμένες σημειακές ατέλειες, το «Melos Brass» δικαίωσε την επιλογή. Το κουιντέτο συνόδευσε η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, σύνολο που αντέχει ακόμα βελτίωση. Υπό τη διεύθυνση του Ανδρέα Τσελίκα φάνηκε αρκετά συντονισμένο και εκφραστικό, παρότι έθεσε τον πήχυ ψηλά, επιλέγοντας ως πρώτο έργο του προγράμματος την Εισαγωγή από τους «Γάμους του Φίγκαρο» του Μότσαρτ. Η ταχύτητα ήταν γοργή, η διάθεση ζωηρή, οι τονισμοί επιτυχημένοι. Η εποχή αυτή ταιριάζει στον Τσελίκα, όπως επιβεβαιώθηκε λίγο αργότερα με το Κοντσέρτο για τρομπέτα σε μι ύφεση μείζονα του Χάιντν. Στο έργο αυτό σολίστ ήταν ο μόλις 20χρονος Δημήτρης Γκόγκας, που απέδωσε τη μουσική με δεξιοτεχνική ασφάλεια και ορμή.
Το δεύτερο μέρος της βραδιάς άρχισε με ένα λιγότερο ενδιαφέρον σύντομο κοντσέρτο για τέσσερα τρομπόνια του Ολλανδού Γιαν Κοτσίερ, που πάντως δόθηκε πολύ καλά από τους σολίστες (Φαρούγγιας, Αρβανιτάκης, Ρουβάς, Μάρκου). Η κορύφωση της συναυλίας ήρθε με το Κοντσέρτο για τρομπόνι του Ανρί Τομαζί που απέδωσε εξαιρετικά η Ζένας Κιμ, ιδιαίτερα εκφραστική στο ποιητικό πρώτο μέρος, όσο και στο «νυχτερινό». Η βραδιά ολοκληρώθηκε με το έως και γκροτέσκο Κοντσέρτο για τούμπα του Ραλφ Βον Ουίλιαμς, που αποδόθηκε από τον Εγιάλ Κοέν.
Θαυμάσια απόδοση των «Βέζεντονκ» του Βάγκνερ
Στην ίδια αίθουσα, μία εβδομάδα νωρίτερα (12 Μαΐου) η μεσόφωνος Δάφνη Ευαγγελάτου πραγματοποίησε ένα ακόμα ρεσιτάλ τραγουδιού συνοδευόμενη από τον πολύ καλό πιανίστα Φριτς Σβίνγκχαμερ. Το πρόγραμμα περιλάμβανε Γάλλους, Γερμανούς και Ιταλούς ρομαντικούς, καθώς επίσης τα δημοφιλή «Επτά ισπανικά λαϊκά τραγούδια» του Ντε Φάγια. Υπήρχε ισορροπία ανάμεσα σε εξωστρεφείς μουσικές σελίδες και στιγμές ενδοσκόπησης, όπως ενδιαφέρον είχε η παράθεση του γνωστού ποιήματος «Η Μαργαρίτα στο ροδάνι» του Γκαίτε μελοποιημένου από τον Βάγκνερ και από τον Βέρντι. Πολύ καλά αποδόθηκαν ιδιαίτερα οι μικρογραφίες των Μπερλιόζ και Μπιζέ. Εξαιρετικά, με συναίσθημα και φανερή γνώση της αισθητικής της μουσικής, δόθηκαν τα τραγούδια του Βάγκνερ σε ποίηση Ματίλδης Βέζεντονκ.